Όλοι σας θα 'χετε σίγουρα ακούσει κάποιους ιερείς, αρχιερείς, ηγουμένους και μοναχούς να φωνασκούν αριστερά και δεξιά ότι στα δόγματα της πίστεως δεν χωράει κανένας συμβιβασμός και να προβάλλουν το σύνθημα «Ορθοδοξία ή Θάνατος»... Ως πρότυπά τους δε εμφανίζουν τους «μεγάλους Πατέρες και Αγίους της Εκκλησίας»! Έχουν άραγε δίκιο; Ας ρίξουμε μια σύντομη ματιά:
1) Ο Μέγας Βασίλειος, Άγιος, ένας από τους Τρεις Ιεράρχες της Εκκλησίας μας και ανήκων στη λεγόμενη ομάδα των «Καππαδόκων Πατέρων», δεν φαίνεται να ήταν και τόσο απόλυτος περί τα δογματικά... Έτσι, ακόμη και μετά την Α’ Οικουμενική Σύνοδο, απέφευγε να αποκαλεί τον Υιό «ομοούσιο» του Πατέρα προκειμένου να μην προκαλέσει τους μετριοπαθείς Αρειανόφιλους και να διατηρήσει μαζί τους κάποιες γέφυρες επικοινωνίας! Ανάλογη τακτική ακολούθησε και ως προς το Άγιο Πνεύμα: προτιμούσε να το αποκαλεί «ομότιμο» αντί «ομοούσιο» τω πατρί. Για το λόγο αυτό κατηγορήθηκε από μερικούς ως κρυπτοπνευματομάχος! Μέγας, συνεπώς, διπλωμάτης ο Βασίλειος...
2) Ανάλογη τακτική επέδειξε και ο «μεγάλος ηγέτης της Ορθοδοξίας» Αθανάσιος. Ετούτος δεν έδινε (και μάλλον καλά έκανε) πολύ σημασία στις λέξεις και στους όρους (Παναγιώτη Χρήστου «Εκκλησιαστική Γραμματολογία», τομ. Α’, σελ. 167, εκδ. Κυρομάνος). Γι’ αυτό, κατά καιρούς, αναφερόμενος στον Υιό χρησιμοποιούσε την προσφιλή στους Αρειανούς ορολογία «όμοιος κατ’ ουσίαν», «όμοιος κατά πάντα» και, γενικώς, απέφευγε τον επίσημο και ορθόδοξο όρο «ομοούσιος»!
3) Και κλείνω με έναν ακόμη Καππαδόκη πατέρα, τον Γρηγόριο Νύσσης, Αυτός, πάλι, είχε μεγάλο κώλυμα με την παρθενία! Στο έργο του «Περί Παρθενίας» ισχυρίζεται πως «η παρθενία είναι η οδός δια της οποίας η θεότης κατέρχεται εκ νέου εις την γην και ο άνθρωπος ανέρχεται εις τα ουράνια. Όπως ο Χριστός κατήλθε σαρκικώς δια της παρθένου Μαρίας έτσι κατέρχεται και πνευματικώς εις την παρθένον ψυχήν...». Μάλιστα! Η πλάκα, βέβαια, είναι πως ο ίδιος παντρεύτηκε αλλά αργότερα το μετάνιωσε που δεν παρέμεινε στον «παρθενικόν βίον»....
Σημειωτέον ότι ο Γρηγόριος ήταν αδελφός του Μεγάλου Βασιλείου απ’ τον οποίο και χειροτονήθηκε επίσκοπος Νύσσης! Αλλά και ο Γρηγόριος Θεολόγος (ο τρίτος Καππαδόκης) ήταν ο στενότερος φίλος του Μ. Βασιλείου απ’ τον οποίο, επίσης, χειροτονήθηκε επίσκοπος Σασίμων. Αν αυτό δεν λέγεται οικογενειοκρατία και παρεοκρατία τότε πώς λέγεται; Άσε που ο Γρηγόριος, αν και θεωρείται μέγας θεολόγος, δεν συνέταξε ούτε ένα συστηματικό θεολογικό έργο....
1) Ο Μέγας Βασίλειος, Άγιος, ένας από τους Τρεις Ιεράρχες της Εκκλησίας μας και ανήκων στη λεγόμενη ομάδα των «Καππαδόκων Πατέρων», δεν φαίνεται να ήταν και τόσο απόλυτος περί τα δογματικά... Έτσι, ακόμη και μετά την Α’ Οικουμενική Σύνοδο, απέφευγε να αποκαλεί τον Υιό «ομοούσιο» του Πατέρα προκειμένου να μην προκαλέσει τους μετριοπαθείς Αρειανόφιλους και να διατηρήσει μαζί τους κάποιες γέφυρες επικοινωνίας! Ανάλογη τακτική ακολούθησε και ως προς το Άγιο Πνεύμα: προτιμούσε να το αποκαλεί «ομότιμο» αντί «ομοούσιο» τω πατρί. Για το λόγο αυτό κατηγορήθηκε από μερικούς ως κρυπτοπνευματομάχος! Μέγας, συνεπώς, διπλωμάτης ο Βασίλειος...
2) Ανάλογη τακτική επέδειξε και ο «μεγάλος ηγέτης της Ορθοδοξίας» Αθανάσιος. Ετούτος δεν έδινε (και μάλλον καλά έκανε) πολύ σημασία στις λέξεις και στους όρους (Παναγιώτη Χρήστου «Εκκλησιαστική Γραμματολογία», τομ. Α’, σελ. 167, εκδ. Κυρομάνος). Γι’ αυτό, κατά καιρούς, αναφερόμενος στον Υιό χρησιμοποιούσε την προσφιλή στους Αρειανούς ορολογία «όμοιος κατ’ ουσίαν», «όμοιος κατά πάντα» και, γενικώς, απέφευγε τον επίσημο και ορθόδοξο όρο «ομοούσιος»!
3) Και κλείνω με έναν ακόμη Καππαδόκη πατέρα, τον Γρηγόριο Νύσσης, Αυτός, πάλι, είχε μεγάλο κώλυμα με την παρθενία! Στο έργο του «Περί Παρθενίας» ισχυρίζεται πως «η παρθενία είναι η οδός δια της οποίας η θεότης κατέρχεται εκ νέου εις την γην και ο άνθρωπος ανέρχεται εις τα ουράνια. Όπως ο Χριστός κατήλθε σαρκικώς δια της παρθένου Μαρίας έτσι κατέρχεται και πνευματικώς εις την παρθένον ψυχήν...». Μάλιστα! Η πλάκα, βέβαια, είναι πως ο ίδιος παντρεύτηκε αλλά αργότερα το μετάνιωσε που δεν παρέμεινε στον «παρθενικόν βίον»....
Σημειωτέον ότι ο Γρηγόριος ήταν αδελφός του Μεγάλου Βασιλείου απ’ τον οποίο και χειροτονήθηκε επίσκοπος Νύσσης! Αλλά και ο Γρηγόριος Θεολόγος (ο τρίτος Καππαδόκης) ήταν ο στενότερος φίλος του Μ. Βασιλείου απ’ τον οποίο, επίσης, χειροτονήθηκε επίσκοπος Σασίμων. Αν αυτό δεν λέγεται οικογενειοκρατία και παρεοκρατία τότε πώς λέγεται; Άσε που ο Γρηγόριος, αν και θεωρείται μέγας θεολόγος, δεν συνέταξε ούτε ένα συστηματικό θεολογικό έργο....
1 σχόλιο:
Έχεις κολλήματα με τη θρησκεία... βλέπω.
Μήπως είσαι κανένας παπάς που σε ξύρισαν ή πέταξες τα ράσα μόνος σου για καμιά κοπελίτσα;
Δημοσίευση σχολίου