Μια δεκαετία πριν ήμουν γοητευτικός.
Κι ακόμη μια δεκαετία πιο πριν ήμουν ωραίος.
Έψαχνα κι εγώ για την ευτυχία. Ξέρετε... εκείνη με τις διαρκείς αναβολές.
Βουτούσα τα πόδια μου στα ρηχά του έρωτα πιστεύοντας πως κάνω το μακροβούτι της αγάπης!
Δεν ξεχνούσα όμως ποτέ πως όποιος σπέρνει αγάπες κι έρωτες θερίζει συζυγικούς βάλτους...
Εμένα μου άρεσαν οι αγάπες που 'χουν εξαρχής στοιχεία τουρισμού.
Έβλεπα τον κόσμο σαν ένα φρέσκο λεμονάτο στρείδι που περίμενε μ' ευγνωμοσύνη τα δικά μου χείλη.
Θυμάμαι τη φάση που έψαχνα γκόμενα χορεύτρια ή πλούσια χορεύτρια ή σκέτο πλούσια...
Ζούσα σχεδόν μονότονα στα προαστιακά προάστια των προαστίων.
Μέρες απόλυτης αθεϊας ακολουθούσαν μέρες θρησκευτικής μοιρολατρίας, και αντιστρόφως.
Η έφεσή μου στο μεγαλεπίβολο συνεχώς εδραιωνόταν...
Όσο τα χρόνια περνούσαν άρχισαν να μου αρέσουν οι ατσούμπαλες γυναίκες!
Ίσως γιατί νόμιζα πως κάτω απ' το παχύ πέπλο τους θα μπορούσα να κρύψω όλες μου τις ανεπάρκειες...
Αλλά, τουλάχιστον, σταμάτησα να κοροϊδεύω τον εαυτό μου.
Γι' αυτό και παραδέχομαι πως μου άρεσε που φίλησα χθες εκείνο τ' αγόρι στο Μικρολίμανο...
Θα μπορούσα κι εγώ να 'χα κάνει οικογένεια.
Αν συμβιβαζόμουν νωρίς με ένα απ' τα πρώτα πολλά υποσχόμενα γυναικεία χαμόγελα...
Ώρες-ώρες σκέφτομαι πως τώρα, στα 45 μου, δίχως ένα παιδί, δίχως (έστω) ένα διαζύγιο, έχω χάσει τη μισή (και βάλε) ζωή μου.
Φοβάμαι πως από στιγμή σε στιγμή θα χτυπήσει το τηλέφωνο και μια φωνή θα μου πει... "Συγγνώμη, αλλά σας λείπουν τέσσερεις δεκαετίες απ' το βιογραφικό σας"!
Σίγουρα μεγαλώνω, μα δεν το νιώθω.
Ακόμα και τα μαλλιά μου, που 'χαν αρχίσει να ξεθωριάζουν, λες και το μετάνοιωσαν και ξαναγίνονται σκούρα.
"Δεν ξέρω να ζω!", είπα στη Μαρία.
"Εσύ; Εσύ που 'χεις κάνει τα πάντα;"
"Ναι... τώρα πια ξέρω καλά πως τα 'πάντα' δεν φτάνουν"
Θυμάμαι τα τελευταία μου γενέθλια.
Το βράδυ στριφογύριζα στο κρεβάτι μου.
Άπλωσα το χέρι μου κι αγκάλιασα την πρώτη μου ερωμένη!
Ναι! Τα 'χαμε ξαναφτιάξει μετά από 28 ολόκληρα χρόνια!
Η απόλυτη απόδειξη πως περιστρέφομαι διαρκώς γύρω απ' τον άξονά μου...
Το πρωί, καθώς της έφτιαχνα το πρωινό, την άκουσα να μιλάει στο κινητό με την κόρη της που σπούδαζε στην Αγγλία.
Τη μικρή της κορούλα ... την κόρη κάποιου άλλου...
Εκείνη τη στιγμή αποφάσισα να ξαναστήσω τα όνειρά μου όπως περίπου ξαναστήνω τα πούλια μιας παρτίδας τάβλι...