Πέμπτη, Αυγούστου 30

Ένας Καρπενησιώτης στη Μέκκα (Z') - Ο Θεός μάς λέει: "πηδήξτε και μαλάκες μη γίνεστε"!

Το Ισλάμ αντιμετωπίζει θετικά τον έρωτα, αλλά μόνο στα αυστηρά πλαίσια του γάμου.
"Νομίζω πως τα καταφέρνω χωρίς φαϊ ή νερό", έλεγε ο Προφήτης, "ποτέ όμως χωρίς γυναίκες!" (προσέξτε, παρακαλώ, τον πληθυντικό... "γυναίκες").
Η σεξουαλική απόλαυση όχι μόνο επιτρέπεται στο Ισλάμ, αλλά και αποτελεί πράξη ευλάβειας!
Ο ανέραστος μουσουλμάνος θεωρείται ελαττωμένης ευσέβειας!
Κάτι γεροντοπαλίκαρα σαν κι εμένα δεν καλοπερνάνε στο Ισλάμ.
"Δυο γονυκλισίες του παντρεμένου ισοδυναμούν με εβδομήντα του ανύπαντρου", λέει ένας φίλος μου ιμάμης...

Τετάρτη, Αυγούστου 29

Ένας Καρπενησιώτης στη Μέκκα (ΣΤ') - Αν λέτε "χοντροκώλες" τις Ελληνίδες, πού να δείτε τις Αιγύπτιες...

Όσο οι πιστοί παραμένουν στη Μέκκα απαγορεύεται αυστηρά κάθε "κακή" πράξη.
Αυτό όμως δεν εμπόδισε ένα μεγάλο μακελειό στις 31 Ιούλη του 1997.
Τότε, δεκάδες χιλιάδες Ιρανοί έκαναν στην πόλη δυναμική διαδήλωση, επενέβη ο στρατός και 402 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, οι περισσότεροι απ' τον πανικό.
Ξαφνικά, εμφανίζεται ένα φορτηγό ψηγείο.
Οι πόρτες του ανοίγουν και δύο υπάλληλοι, μάλλον Πακιστανοί, αρχίζουν να πετούν στο συγκεντρωμένο πλήθος χιλιάδες σακουλάκια με παγωμένο νερό.
Μια επιγραφή σε λάθος γαλλικά γράφει: "καθαρό νερό, βασιλικό δώρο στον προσκηνυτή"!
Σ' ένα άλλο σημείο γίνεται δωρεάν διανομή φαγητού: ξεροί χουρμάδες και ψωμί.
Φουρνιές κι οι πεινασμένοι. Καθημερινή κατάσταση στη Μέκκα...
Πάντως, ένα απ' τα καλά του Ισλάμ είναι πως σε κάνει να μην νιώθεις ποτέ εξαθλιωμένος.
Αισθάνεσαι, στην χειρότερη περίπτωση, ξεπεσμένος αριστοκράτης...
Κοντά στο ναό είναι και η πιάτσα των βαστάζων.
Γεροδεμένοι αραπάδες που μεταφέρουν πάνω σε φορεία, έναντι αμοιβής, ανάπηρους, ηλικιωμένους κι αρρώστους.
Κάποιος υπανίσσεται πως η δουλειά τους είναι εύκολη.
Αλλά ο Νιγηριανός κούλης τον αποστομώνει: "Έχεις ποτέ σου κουβαλήσει Αιγύπτια 280 κιλών;"

Κυριακή, Αυγούστου 26

Ένας Καρπενησιώτης στη Μέκκα (Ε') - "Το σπίτι μου είναι έγκυος!"

Η ζέστη είναι αφόρητη.
Ο καυτός άνεμος "κεντάει", η ατμόσφαιρα πνιγερή κι η σκόνη πυκνή.
Το στριμοξίδι απίστευτο. 
Εμείς κι αν έχουμε φάει πυξίματα στην παλιά Θύρα 7 στο Καραϊσκάκη. Αλλά τούτο δω είναι ανεπανάληπτο...
Ένας φουκαράς Αιγύπτιος ζητάει να σεβαστούμε την εγκυμονούσα γυναίκα του: "Προσοχή αδελφοί μου, το σπίτι μου είναι έγκυος, με το συμπάθειο..."
Στις δημόσιες τουαλέτες γίνεται το αδιαχώρητο.
Μπροστά τους η "καλλιόπη" του ελληνικού στρατού μοιάζει πεντακάθαρο αριστοκρατικό σερβίτσιο.
Κάποιος μέσα αργεί λίγο παραπάνω.
Οι απέξω διαμαρτύρονται: "Σε εξορκίζω αδελφέ μου στο όνομα του Αλλάχ, ο Θεός δημιούργησε τις τουαλέτες για όλους τους πιστούς"...
Σπεσιαλιτέ της Μέκκας το ψητό κοτόπουλο με βραστό ρύζι.
Το κοτόπουλο (απ' τη Βραζιλία) μοιάζει με γύψο. Το ρύζι ξερό σαν χοντρή άμμος. Και πολύ άνοστο...
Η θερμοκρασία έφτασε ήδη τους 48 βαθμούς υπό σκιάν.
Αλλά κανείς δεν διαμαρτύρεται.
Η υπόσχεση του Προφήτη είναι σαφής: "Όποιος αντέξει μια ώρα τον καυτό ήλιο της Μέκκα, η Κόλαση θα απομακρυνθεί απ’ αυτόν 100 χρόνια"!

Παρασκευή, Αυγούστου 24

Ένας Καρπενησιώτης στη Μέκκα (Δ') - "Περιφερόμενες τέντες"

Φτάσαμε επιτέλους στο αεροδρόμιο της Τζέντα.
Ηθική αυστηρότητα, ομοιόμορφη συμπεριφορά, εθνική ποικιλομορφία.
Το μυαλό και τα μάτια μου περιεργάζονται τις γυναικείες παρουσίες.
Σκεπασμένες από κορυφής μέχρις ονύχων.
Περιφερόμενες τέντες!
Διαβάζω τα λόγια του Προφήτη: "η προσευχή, οι γυναίκες και τ' αρώματα είναι τα πιο απολαυστικά λουλούδια!".
Και μελαγχολώ...
Η ζέστη ανυπόφορη, τα έρ κοντίσιον δουλεύουν στο φουλ.
"Ο Θεός είναι με όσους κάνουν υπομονή", λέει κάποιος δίπλα μου.
Οι προσκηνυτές κινούνται κατά εθνικότητες.
Οι πιο θορυβώδεις κι αστείοι είναι οι Αιγύπτιοι.
Το χαβαλεδίστικο στυλ τους και τα υψηλό ποσοστό παχυσαρκίας, τους προσέδωσε το παρατσούκλι "Αμερικάνοι"...
Οι Τούρκοι είναι απ' τους πιο πειθαρχημένους. Σχεδόν όλοι έχουν ραμμένες στο ρούχο τους την τουρκική σημαία.
"Οι μισοί από δαύτους είναι μυστικοί πράκτορες", λέει κάποιος.
Μπαίνουμε στα λεοφωρεία και ξεκινάμε για Μέκκα.
Στο δρόμο γιγαντιαίες διαφημίσεις της ΙΚΕΑ και της Πέπσι Κόλα, κι από κάτω "Allah Akbar" ("Δόξα τω Θεώ").
Ξαφνικά ο δρόμος διακλαδίζεται.
Εμείς παίρνουμε τη δεξιά κατεύθυνση.
Προς εκεί που μια τεράστια πινακίδα γράφει: "Moslem only" ("Μόνο Μουσουλμάνοι").
Μπαίνουμε πλέον στην "απαγορευμένη ζώνη".
Όσο κι αν δεν "μασάς"... κάπου ανατριχιάζεις!

Τετάρτη, Αυγούστου 22

Γιατί οι Έλληνες προτιμάμε τις Βορειοευρωπαίες!


Έλαβα ένα προσωπικό μέιλ από μια φίλη:
"Βρε αθεόφοβε, γύρισες από διακοπές κι έφερες μαζί σου σουβενίρ;"
Και στο καπάκι με κατσάδιασε επειδή, λέει, υποτίμησα τις Ελληνίδες και ανέβασα τις "Βόρειες".
Της απάντησα με κάθε ειλικρίνεια:
"Εμείς οι Έλληνες προτιμάμε τις βόρειες γιατί έχουν κορμάκια αγορίστικα και ξυπνάει μέσα μας το πατροπαράδοτο κουσούρι"!
Έχετε διαβάσει ποτέ τον "Πρωταγόρα" του Πλάτωνα;
Ξέρετε πως ξεκινάει ο σπουδαίος αυτός φιλοσοφικός διάλογος;
Με μια ερώτηση που απευθύνεται στο μεγάλο πρόγονό μας:
"Πού ήσουν όλη μέρα Σωκράτη; Πάλι κυνηγούσες την ομορφιά του Αλκιβιάδη;"
Στεκόμαστε μπροστά στον καθρέφτη γυμνοί.
Δίπλα-δίπλα.
Εκείνη μια Άρτεμις.
Μάτια αντιλόπης, σώμα σαν τόξο, αεροδυναμική σαν το βέλος της θεάς που σκίζει τον αέρα.
Ιέρεια κι αυτή του έρωτα και της φύσης.
Κι εγώ ένας Διόνυσος.
Δεν έχω το ασκητικό σώμα του ανέραστου, ούτε το χαύνο του έκλυτου.
Πέρασα μέσα απ' τη φωτιά του Πάνα και του Πρίαπου.
Ολοκληρώθηκα.
Μοιάζω πλέον με αθώο παιδί.
Που αφού έπαιξα με το παιχνίδι, το βαλα κάτω, το διέλυσα, είδα πώς δουλεύει, και τώρα το κοιτάω με συγκατάβαση...

Τρίτη, Αυγούστου 21

Ένας Καρπενησιώτης στη Μέκκα (Γ') - Το "μεγάλο μυστικό" της Βόρειας Κύπρου!

Λόγος ύπαρξης των θρησκειών είναι η συμφιλίωση των ανθρώπων.
Γι' αυτό κι ο Χριστός δίδαξε τη συγχωρητικότητα και την αγάπη.
Ακόμη και των εχθρών μας...
Ο καλός μουσουλμάνος πριν ξεκινήσει για το προσκήνυμα στη Μέκκα πρέπει να διευθετήσει κάθε διαφορά του.
Να διορθώσει κάθε παρεξήγηση, να αποκαταστήσει κάθε αδικία.
Αλλιώς χάνει το ευεργέτημα του προσκηνύματος.
Κάτι ανάλογο έχουν κι οι Χριστιανοί: αν μεταλάβουν αναξίως, "γίνεται φωτιά και τους καίει"...
Οι μουσουλμάνοι δεν θεωρούν τους Χριστιανούς "άπιστους" αλλά "αχάριστους" και "παραστρατημένους"!
Οι ίδιοι αναγνωρίζουν τη Μαριάμ, τον Ιωάννη το Βαπτιστή, τον Ιησού.
Δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί κι οι Χριστιανοί δεν αποδέχονται τον Μωάμεθ!
Ένας πολύ καλλιεργημένος μουσουλμάνους μού έλεγε τις προάλλες πως έγινε μια σπουδαία ανακάλυψη που θ' αλλάξει τον ρου της ιστορίας των θρησκειών.
Ο τουρκικός στρατός κατοχής, μου είπε, ανακάλυψε σ' ένα ορθόδοξο μοναστήρι της Βόρειας Κύπρου ένα παλιό αντίγραφο του απόκρυφου Ευαγγελίου του Βαρνάβα, του 5ου αιώνα, δηλαδή πριν την έλευση του Μωάμεθ.
Σ' αυτό φαίνεται να λέει ο Ιησούς πως μετά απ' αυτόν θα έρθει (όχι ο "Παράκλητος", δηλ. το Πνεύμα το Άγιο, αλλά) ο "περίκλητος", δηλ. ο "ένδοξος".
Και ο "ένδοξος" στα αραβικά λέγεται "μωάμεθ"!
Κάπου διάβασα πως εστάλη αντιπροσωπεία του Βατικανού για να μελετήσουν το εν λόγω αντίγραφο και να ελέγξουν τη γνησιότητά του...
Αλλά ας επιστρέψουμε στη Μέκκα, στην "πόλη των απαγορεύσεων".
Είμαι βέβαιος πως κι ο τόπος τούτος έχει τη χυδαία κι "αμαρτωλή" πλευρά του.
Μόνο που χρειάζεται περισσότερο ψάξιμο για να τη βρεις...
Πιστεύω πως το πνεύμα του Κορανίου, όπως και της Καινής Διαθήκης, έχει αλλοιωθεί.
Μόνο ο Ιουδαϊκός νόμος πρόσθετε συνεχώς βάρη στις αδύναμες πλάτες των ανθρώπων.
"Ο Θεός θέλει να σας ανακουφίσει απ' όλα σας τα καθήκοντα γιατί ο άνθρωπος γεννήθηκε αδύναμος", λέει ο Μωάμεθ.

Κυριακή, Αυγούστου 19

Ολιγοήμερη απουσία λόγω έρωτος....

Παράξενο τούτο το καλοκαίρι!
Ξεκίνησε ασκητικά, συνέχισε προσκηνυματικά και κατέληξε ερωτικά...
Στα συν και το ότι διάβασα πάνω από 20 βιβλία!
Μια χανόμουν στις ιδρωμένες σελίδες τους, και μια το βλέμμα μου καρφωνόταν στα θεσπέσια χαζοχαρούμενα μπούτια των καλλονών του Βορρά.
Πίναμε τα ουζάκια μας στα παραθαλάσσια ουζερί και περιμέναμε τις γοργόνες να σηκωθούν να δούμε στη νεανική σάρκα αποτυπωμένες τις λωρίδες της πλαστικής καρέκλας ή της ψάθας...
Αυτοί που τα χουφτώνουν δεν τα χαίρονται, δεν συνειδητοποιούν την αξία τους, τα 'χουν συνηθίσει.
Σε μένα όμως, τα εξαίσια αυτά μπούτια στέλνουν μηνύματα καλλιτεχνικά που λαμβάνονται αμέσως απ' την κρυμμένη στο παντελόνι κεραία μου...
Γύρισα, λοιπόν, στην Αθήνα.
Αλλ' όχι μόνος.
Και μέχρι τις αρχές Σεπτέμβρη, που θα επιστρέψει στην πατρίδα της, έχω αναλάβει να ανορθώσω το εθνικό μας γόητρο.
Έργο πρωτίστως πατριωτικό ... ίσως και ιερό!
Αμέσως μετά θα επιστρέψω δρυμίτερος στο μπλογκί μου και στις χοντροκόλλες Ελληνίδες θεές.
Για να μεθύσω θέλω κρασί ντόπιο!
Δεν με "πιάνουν" τα ουίσκια και οι βότκες.
Μονάχα ο δικός μας ο Βάκχος μπορεί να με ξιδιψάσει!
Και τα θεϊκά "ψωμάκια" μιας Αφροδίτης...

Παρασκευή, Αυγούστου 17

Παναγιές τ' Αιγαίου (Γ' ... και τελευταίο)

Η Παναγιά η Γοργόνα της Λέσβου έγινε γνωστή κυρίως απ' το ομώνυμο μυθιστόρημα του Στρατή Μυριβήλη.
Το εκκλησάκι στο μικρό λιμανάκι της Σκάλας Συκαμινιάς χτίστηκε το 1916 από πρόσφυγες των Μοσχονησίων.
Στην περιοχή είχαν στρατοπεδεύσει μια περίοδο κι οι πεζοναύτες του θωρηκτού "Αβέρωφ", και το χρησιμοποιούσαν για τις λατρευτικές τους ανάγκες.
Λένε πως είναι γούρι να κάνεις εδώ το γάμο σου! Τι να σας πω, δεν το αποκλύω...
Στα Χανιά της Κρήτης αξίζει να πάτε στην Παναγιά τη Χρυσοσκαλίτισσα.
Λένε πως ονομάστηκε έτσι επειδή ένα απ' τα 98 σκαλάκια της ήταν ολόχρυσο, αλλά αναγκάστηκαν να το πουλήσουν μαζί με όλα τα κτήματα της Μονής για να πληρώσουν τους φόρους που έβαζε ο Σουλτάνος!
Κι ύστερα μου λέτε για την τρόικα...
Και πεταγόμαστε για λίγο στην επαρχία Πεδιάδος Ηρακλείου, κοντά στο Καστέλλι, και στην περίφημη Μονή Κοιμήσεως Αγκαράθου.
Είναι το αγαπημένο μοναστήρι της Μαριλίτσας-Σνουπίτσας.
Εδώ με πρωτόφερε όταν κατέβηκα στο Ηράκλειο...
Ήθελε κάτι να μου πει ίσως;
Στη φώτο βλέπετε την Παναγιά της Φολέγανδρου.
Κάθε φορά που πλησίαζαν πειρατές στο νησί σήκωνε τρικυμία και τους ξέκανε...

Τετάρτη, Αυγούστου 15

Παναγιές τ' Αιγαίου (Β') - Σέρφερ, στρατηλάτισσες και το κοκκινιστό στα καζάνια...

Η Παναγιά η Χοζοβιώτισσα της Αμοργού είναι από τα μαστ του καλοκαιριού.
Γατζωμένη σ' ένα βράχο, 300 μέτρα πάνω απ' τη θάλασσα, ιδρύθηκε τον 9ο αιώνα από μοναχούς που προέρχονταν απ' το Χοζιβά της Παλαιστίνης.
Στο κτίσμα υπάρχει μόνο εξωτερικός τοίχος, με το βράχο να παίζει το ρόλο του εσωτερικού...
Στην Ίο έχουμε την Παναγιά τη Γκρεμιώτισσα, χτισμένη απ' τον 18ο αιώνα πάνω σε απρόσιτο βράχο.
Σύμφωνα με την παράδοση η εικόνα της Κοιμήσεως έφτασε στη Νιό απ' την Κρήτη κάνοντας σερφ σε μια σχεδία με την καντήλα αναμμένη...
Δεν επιτρέπεται να πας στην Κύθνο και να μην προσκηνύσεις την Παναγία την Κανάλα. 
Ονομάστηκε έτσι γιατί η εικόνα πιάστηκε με δίχτυα στο θαλάσσιο κανάλι μεταξύ της Τζιάς και της Κύθνου.
Σε μικρή απόσταση βρίκσεται κι η Παναγιά η Στρατολάτισσα, της καθοδηγήτριας δηλαδή του στρατού, όνομα της Παναγίας πολύ διαδεδομένο επί Βυζαντίου.
Κι η αποψινή βόλτα μας καταλήγει στην Κάρπαθο. Και στην Παναγιά των Μενετών, στην άκρη του γκρεμού με πανοραμική θέα.
Εδώ κάθε 15αύγουστο γίνεται μεγάλο γλέντι.
Με λύρα, λαούτο, μαντινάδες, τραγούδια της τάβλας και το παραδοσιακό πιάτο με κοκκινιστό κρέας και πιλάφι, μαγειρεμένο σε μεγάλα καζάνια...

Τρίτη, Αυγούστου 14

Σώζει η Παναγία τους Βασιλείς;

Ας πάμε καμιά κατοστή χρόνια πίσω.
Στο 1915, τότε που πρωταρχίζει η Εθνικός Διχασμός. Βασιλικοί και Βενιζελικοί...
Ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος αρνείται τη συμμετοχή της Ελλάδας στην αγγλική επίθεση κατά των Δαρδανελίων, ο πρωθυπουργός Βενιζέλος υποχρεώνεται σε παραίτηση, προκηρύσσονται εκλογές για τις 31 Μαϊου, κι αρχίζει ένας αδυσόπητος προεκλογικός αγώνας χωρίς αρχές και αναστολές...
Προεκλογικά ο Βασιλιάς αρρωσταίνει ξαφνικά, αν και πολλοί είπαν πως ήταν "ασθένεια-μαϊμού"!
Οι αντιβενιζελικοί εκμεταλλεύονται πολιτικά την "ασθένεια" του άνακτος, και διαδίδουν πως φταίει ο Βενιζέλος που "στενοχώρησε τον Βασιλέα"...
Στο παιχνίδι μπαίνει και η θρησκεία.
Στις 13 Μαϊου το καταδρομικό "Αβέρωφ" στέλνεται στην Τήνο για να παραλάβει τη "θαυματουργή εικόνα" της Παναγίας και να τη μεταφέρει στην Αθήνα προς αποκατάσταση της υγείας του Κωνσταντίνου.
Το "Αβέρωφ" φέρνει την εικόνα στο Φάληρο, όπου την παραλαμβάνει η θρησκευτική και πολιτική ηγεσία και με μεγαλειώδη πομπή μέσω της Λεωφόρου Συγγρού τη μεταφέρουν στα Ανάκτορα της πλατείας Συντάγματος.
Ιππείς καλπάζοντες προπορεύονται της εικόνας, ενώ στα πεζοδρόμια έχουν συγκεντρωθεί χιλιάδες κόσμου που υβρίζουν και καταριούνται το Βενιζέλο που "αρρώστησε το Βασιλιάς μας"!
Και πάμε πενήντα χρόνια αργότερα...
Τον Μάρτιο του 1964 ένας άλλος Βασιλιάς, ο Παύλος, βρίσκεται πολιτικά αντιμέτωπος με την κυβέρνηση του Γεώργιου Παπανδρέου.
Η υγεία του Βασιλιά απ' τις αρχές του έτους ήταν κρίσιμη (όντως κι όχι "μαϊμού") και το τέλος του είναι κοντά.
Να μια καλή ευκειρία για πολιτική εκμετάλλευση της αρρώστιας!
Η βασίλισσα Φρειδερίκη και οι αυλικοί δίνουν εντολή στο αντιτορπιλικό "Ιέραξ" να μεταφέρει την εικόνα της Παναγίας της Τήνου στην Αθήνα.
Την παραλαμβάνει ο αρχιεπίσκοπος, την παραδίδει στο Διάδοχο που με πομπή τη μεταφέρει στα Ανάκτορα.
Αυτή τη φορά η συμμετοχή του κόσμου ήταν πενιχρή και δεν επέτρεψε να δοθούν πολιτικές προεκτάσεις όπως το 1915...

Κυριακή, Αυγούστου 12

Δεν μας τα λες καλά Δέσποτα Γόρτυνος Ιερεμία! (Περί της ιερωσύνης των γυναικών)

Δεν ξέρω πώς του 'ρθε του αγίου Δέσποτα καλοκαιριάτικα να εξαπολύσει "εγκύκλιον κήρυγμα" κατά της ιερωσύνης των γυναικών, αλλά να που του 'ρθε!
Κι αν δεν έβλεπα την υπογραφή του θα νόμιζα πως τα έγραψε κάποιος Ταλιμπάν, απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής στο Λαχώρι του Πακιστάν...
Ο σεβαστός Δέσποτας ξεκινάει με το "βαρύ πυροβολικό": τον Απόστολο Παύλο.
Που έγραψε πως η γυνή πρέπει "να φοβήται τον άντρα", άρα, κατά τη συλλογιστική του, δεν μπορούμε να μιλάμε για ισοτιμία των δύο φύλων.
Τόσο υπέροχα...
Κατ' αρχήν, άγιε Δέσποτα, με ανατριχιάζει και μόνο η σκέψη πως από μια φράση ενός Αποστόλου είστε διατεθειμένος να απορρίψεται μια απ' τις μεγαλύτερες κατακτήσεις του σύγχρονου πολιτισμού, κι αναφέρομαι φυσικά στην ισότητα κι ισοτιμία των δύο φύλων.
Κατά δεύτερον, από μικρά παιδάκια μάς μάθαιναν στο σχολείο πως στη συγκεκριμένη φράση του Παύλου, η λέξη "φόβος" σημαίνει "σεβασμός" κι όχι πως ο άντρας πρέπει να προκαλεί τρόμο στη γυναίκα, ούτε ότι υπονοεί κάποια ιεραρχική σχέση μεταξύ τους.
Ασφαλώς, ο αμοιβαία οφειλόμενος σεβασμός δεν καταργεί αλλά, αντίθετα, ουσιαστικοποιεί και βαθαίνει την ισότητα.
Αλλά μια και το 'φερε η κουβέντα, θα ήθελα να σας θυμίσω σεβαστέ μου γέροντα, πως ο Παύλος είπε κι άλλα "πράγματα".
Όπως, π.χ., καλούσε τους πιστούς να είναι υπάκουοι στους Ρωμαίους Αυτοκράτορες. 
Που κυβερνούσαν δικτατορικά.
Μπορούμε άραγε απ' αυτή τη φράση να συνάγουμε πως το καλύτερο πολίτευμα είναι η δικτατορία;
Επίσης, καλούσε τους δούλους να είναι υπάκουοι και πιστοί στ' αφεντικά τους.
Μήπως, άραγε, είστε και υπέρ του θεσμού της δουλείας Δέσποτα;
Από κει κι ύστερα τι να πω;
Εκπλήσσομαι που θεωρείτε "ισχυρό" επιχείρημα ότι "η γυναίκα εκφράζει περισσότερο την πτωτική κατάσταση"!
Και που το θεμελιώνετε αυτό;
Στο γεγονός ότι το "Πηδάλειο" απαγορεύει στη γυναίκα να εισέρχεται στο Ιερό Βήμα λόγω της περιόδου της!
Με άλλα λόγια, εσείς κι η Εκκλησία "σας" (γιατί έτσι όπως την κάνατε αποκλείεται να είναι και εκκλησία "μας") θεωρείτε τη γυναικεία περίοδο "κατάρα", "αισχρότητα", "πτώση"...
Αυτή τη φυσιολογική λειτουργία που αποτελεί τη μεγαλύτερη ευλογία του Θεού στον άνθρωπο!
Γιατί χάρη σ' αυτή ο άνθρωπος καθίσταται συνδημιουργός του Θεού...
Να σας πω κάτι σεβαστέ μου Δέσποτα;
Προσωπικά δεν σας κακίζω!
Αν κάποιος ευθύνεται δεν είστε εσείς.
Αλλά ο ίδιος ο Χριστός!
Που αν διέθετε χιούμορ και ήθελε να σας κάνει μεγάλο χουνέρι θα έπρεπε να είχε γεννηθεί γυναίκα....

Πέμπτη, Αυγούστου 9

Παναγιές τ' Αιγαίου (Α') - Ιερές "ατιμίες"!!

Στο λόφο που σήμερα είναι ο ναός της Παναγιάς της Τήνου ήταν χτισμένο στην αρχαιότητα ένα θέατρο αφιερωμένο στο θεό Διόνυσο.
Και στους βυζαντινούς χρόνους υπήρχε ναός του Τιμίου Προδρόμου που κατέστεψαν σε μια επιδρομή τους Σαρακηνοί πειρατές.
Όλοι το ξέραν στο νησί πως στο σημείο εκείνο υπήρχε θαμμένος ναός. Και δεν θέλει και πολύ φαντασία για να υποθέσεις πως όλο και κάποιες εικόνες θα είχαν θαφτεί στα ερείπιά του.
Γι' αυτό ήταν της μόδας να βλέπουν οι Τηνιακοί οράματα, πως στο μέρος εκείνο ήταν "κρυμμένη" κάποια εικόνα.
Ένα τέτοιο "όραμα" είδε και η μοναχή Πελαγία, κι οι δημογέροντες του νησιού αποφάσισαν να κάνουν κάποιες επιφανειακές ανασκεφές όπου βρέθηκαν τα θεμέλια του παλιού βυζαντινού ναού καθώς κι η εικόνα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.
Η εύρεση συνέπεσε και με την ελληνική επανάσταση (1823), ο Ευαγγελισμός συνδέθηκε με το χαρμόσυνο μήνυμα της λευτεριάς, ήρθε κι έδεσε το γλυκό.
Η εκκλησιά που χτίστηκε έγινε εθνικό και θρησκευτικό σύμβολο, κι ας γιορτάζεται την ημέρα της Κοίμησης  αντί του Ευαγγελισμού!
Είναι κι αυτό μια απ' τις μικρές κι επιτρεπτές "ατιμίες"...
Βέβαια, εδώ και πολλά χρόνια η εικόνα δεν φαίνεται! Έχει καλυφθεί με διάφορα χρυσαφικά και τάματα. Έτσι, χωρίς να το συνειδητοποιούμε, ουσιαστικά προσκυνάμε ρολόγια και βραχιόλια.
Αν βάλεις και τα εκατοντάδες καντίλια και τάματα που κρέμονται από παντού, δημιουργείται ένα εντελώς γελοίο κι αντιπνευματικό θέαμα, που απορώ πώς ακόμα δεν έχει προκαλέσει την αντίδραση κάποιου συνετού ανθρώπου της Εκκλησίας.
Και περνάμε στην όμορφη Πάρο, και στην Εκατονταπυλιανή της.
Βρίσκεται λίγα μέτρα απ' την παραλία, εκεί που οι βορειοευρωπαίες αποκαλύπτουν τα υπέροχα στητά στήθια τους, με τις ρόγες έτοιμες να θηλάσουν μοσχάρι...
Ο πρώτος ναός χτίστηκε σε τούτο το σημείο επί Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Αλλά η μεγαλοπρεπής εκκλησιά που θαυμάζουμε σήμερα είναι του 6ου αιώνα, επί Ιουστινιανού!
Αυτή είναι πράγματι αφιερωμένη στην Κοίμηση.
Και τα παλιότερα χρόνια η Πάρος ήταν το επίκεντρο του δεκαπενταυγουστιάτικου πανηγυριού.
Γι' αυτό κι οι Παριανοί λεν με παράπονο πως "οι Τηνιακοί μας έκλεψαν την Παναγιά"...

Γράψτε λάθος....

Επισήμως είμαι σε φάση διακοπών, αλλά πού και πού ανοίγω και τα μεϊλάκια μου.
Και τι βλέπω σήμερα;
Πάνω από 15 μηνύματα, γνωστών κι αγνώστων, που με κατσάδιαζαν αγρίως.
Κι έχουν απόλυτο δίκιο οι άνθρωποι:
Σε λίγες μέρες γιορτάζουμε τον 15αύγουστο κι εγώ ασχολούμαι με τη Μέκκα και τον Μωάμεθ.
Τι να πουν σε μας τους θαλασσόλυκους τα "πλοία της ερήμου", που, σημειωτέον, είναι και φουλ της σιχαμάρας;
Θυμάμαι κάποτε είχα πάει σ' ένα τσίρκο, και στο διάλειμμα κατέβηκα στα "παρασκήνια" για να δω από κοντά τα ζώα.
Κι εκεί που περιεργαζόμουν την καμήλα, μου ρίχνει μια ροχάλα ο Θεός κι η Παναγία.
Τη θυμάμαι να στάζει απ' τη μύτη μου κι ακόμα αναγουλιάζω...
Λοιπόν, από αύριο αρχίζουμε νέο κύκλο ποστακίων με θέμα "Οι Παναγιές του Αιγαίου"!
Από την Άνδρο με αγάπη....

Τετάρτη, Αυγούστου 8

Ένας Καρπενησιώτης στη Μέκκα! (Β') - Το γλειφομούνι της Αλλάτ...

Έπρεπε να το ήξερα πως το Ισλάμ δεν επιτρέπει ν' απευθύνεις το λόγο σε γυναίκα.
Γιατί η φωνή της ανήκει στον άντρα που την κηδεμονεύει!
Απόψε έμαθα και κάτι άλλο: αν κάποιος Σαουδάραβας θέλει να σε προσβάλλει, σου λέει: "Γλείψε τώρα την κλειτορίδα της Αλλάτ"!
Η Αλλάτ ήταν μια αρχαία θεότητα της ειδωλολατρικής Αραβίας.
Πώς λέμε εμείς "Γαμιέται η Αθηνά" ή "ο Δίας"; Ένα τέτοιο πράμα...
Έμαθα κι άλλα πράγματα.
Όπως, π.χ., αν θες να φωνάξεις κάποιον Άραβα και δεν ξέρεις τ' όνομά του, δεν λες "έι ψιτ" ή "ε, κύριος".
Αλλά του φωνάζεις: "Έ, Μωάμεθ!"
Κι αν πρόκειται για άγνωστη γυναίκα ... "Έ, Φατιμά!"
(Φατιμά ήταν η κόρη του Προφήτη)

Δευτέρα, Αυγούστου 6

Ένας Καρπενησιώτης στη Μέκκα! (Α') - Δε θέλει πολύ να γίνεις γενίτσαρος...

Νόμιζα πως είμαι σπάνια περίπτωση.
Αλλά έμαθα πως κάθε χρόνο πολλοί Ευρωπαίοι προσηλυτίζονται εικονικά στο Ισλάμ προκειμένου να συμμετάσχουν στο "μεγάλο προσκήνυμα"!
Αρκεί ένας ιμάμης να βεβαιώσει πως ομολόγησες μπροστά του ότι "ένας είναι ο Θεός και Προφήτης του ο Μωάμεθ"...
Εμένα με πιάσανε κότσο! Τζάπα το "λάδωμα"...
Αν και το Κοράνι απαγορεύει τις θρησκευτικές οξύτητες, οι Σαουδάραβες δεν φαίνεται να το συμμερίζονται.
Στη χώρα τους απαγορεύεται να μπουν αλλόθρησκοι, με μόνη εξαίρεση τους αυστηρά επαγγελματικούς λόγους. Συμπεριλαμβανομένων και κάποιων πορνών πολυτελείας που προορίζονται για τους πρίγκιπες...
Στη Σαουδαραβία απαγορεύονται ναοί άλλων θρησκειών, η δημόσια άσκηση άλλης λατρείας, ο σταυρός στο λαιμό, η ανάγνωση του Ευαγγελίου κλπ
"Όλη η χώρα θεωρείται ένα τζαμί!", δικαιολογούνται...
Υπάρχουν όμως ιστορικές μαρτυρίες πως προ της Οθωμανικής Περιόδου επιτρεπόταν η είσοδος Χριστιανών και Εβραίων, ακόμα και στη Μέκκα!
Πάντως εγώ είμαι αεικίνητος!
Θέλω όλα να τα δω κι όλα να τα δοκιμάσω!
Κάτι γερο-μουσουλμάνοι εντυπωσιάζονται απ' το "ζήλο του πρωτάρη"!
Έχουν το δικό τους χιούμορ: "Για δες, του δείξαμε να προσεύχεται κι αυτός ανοίγει το τζαμί"...

Σάββατο, Αυγούστου 4

Σαββατόβραδο... κάναμε απόδειπνο, διαλέγω τα βιβλία των διακοπών μου, πίνω κοκκινέλι, ακούω ρεμπέτικα και σκέφτομαι...

Μια δεκαετία πριν ήμουν γοητευτικός.
Κι ακόμη μια δεκαετία πιο πριν ήμουν ωραίος.
Έψαχνα κι εγώ για την ευτυχία. Ξέρετε... εκείνη με τις διαρκείς αναβολές.
Βουτούσα τα πόδια μου στα ρηχά του έρωτα πιστεύοντας πως κάνω το μακροβούτι της αγάπης!
Δεν ξεχνούσα όμως ποτέ πως όποιος σπέρνει αγάπες κι έρωτες θερίζει συζυγικούς βάλτους...
Εμένα μου άρεσαν οι αγάπες που 'χουν εξαρχής στοιχεία τουρισμού.
Έβλεπα τον κόσμο σαν ένα φρέσκο λεμονάτο στρείδι που περίμενε μ' ευγνωμοσύνη τα δικά μου χείλη.
Θυμάμαι τη φάση που έψαχνα γκόμενα χορεύτρια ή πλούσια χορεύτρια ή σκέτο πλούσια...
Ζούσα σχεδόν μονότονα στα προαστιακά προάστια των προαστίων.
Μέρες απόλυτης αθεϊας ακολουθούσαν μέρες θρησκευτικής μοιρολατρίας, και αντιστρόφως.
Η έφεσή μου στο μεγαλεπίβολο συνεχώς εδραιωνόταν...
Όσο τα χρόνια περνούσαν άρχισαν να μου αρέσουν οι ατσούμπαλες γυναίκες!
Ίσως γιατί νόμιζα πως κάτω απ' το παχύ πέπλο τους θα μπορούσα να κρύψω όλες μου τις ανεπάρκειες...
Αλλά, τουλάχιστον, σταμάτησα να κοροϊδεύω τον εαυτό μου.
Γι' αυτό και παραδέχομαι πως μου άρεσε που φίλησα χθες εκείνο τ' αγόρι στο Μικρολίμανο...
Θα μπορούσα κι εγώ να 'χα κάνει οικογένεια.
Αν συμβιβαζόμουν νωρίς με ένα απ' τα πρώτα πολλά υποσχόμενα γυναικεία χαμόγελα...
Ώρες-ώρες σκέφτομαι πως τώρα, στα 45 μου, δίχως ένα παιδί, δίχως (έστω) ένα διαζύγιο, έχω χάσει τη μισή (και βάλε) ζωή μου.
Φοβάμαι πως από στιγμή σε στιγμή θα χτυπήσει το τηλέφωνο και μια φωνή θα μου πει... "Συγγνώμη, αλλά σας λείπουν τέσσερεις δεκαετίες απ' το βιογραφικό σας"!
Σίγουρα μεγαλώνω, μα δεν το νιώθω.
Ακόμα και τα μαλλιά μου, που 'χαν αρχίσει να ξεθωριάζουν, λες και το μετάνοιωσαν και ξαναγίνονται σκούρα.
"Δεν ξέρω να ζω!", είπα στη Μαρία.
"Εσύ; Εσύ που 'χεις κάνει τα πάντα;"
"Ναι... τώρα πια ξέρω καλά πως τα 'πάντα' δεν φτάνουν"
Θυμάμαι τα τελευταία μου γενέθλια.
Το βράδυ στριφογύριζα στο κρεβάτι μου.
Άπλωσα το χέρι μου κι αγκάλιασα την πρώτη μου ερωμένη!
Ναι! Τα 'χαμε ξαναφτιάξει μετά από 28 ολόκληρα χρόνια!
Η απόλυτη απόδειξη πως περιστρέφομαι διαρκώς γύρω απ' τον άξονά μου...
Το πρωί, καθώς της έφτιαχνα το πρωινό, την άκουσα να μιλάει στο κινητό με την κόρη της που σπούδαζε στην Αγγλία.
Τη μικρή της κορούλα ... την κόρη κάποιου άλλου...
Εκείνη τη στιγμή αποφάσισα να ξαναστήσω τα όνειρά μου όπως περίπου ξαναστήνω τα πούλια μιας παρτίδας τάβλι...

Παρασκευή, Αυγούστου 3

Αγιονόρος-Ιεροσόλυμα-Μέκκα: προσκυνηματικός απολογισμός (τώρα με περιμένουν οι "χοντροκώλες τ' Αυγούστου"!)

Μέσα  μου κρύβω  έναν Εβραίο έναν Χριστιανό κι έναν Μουσουλμάνο. 
Τις περισσότερες φορές τα βρίσκουν μεταξύ τους.
Κάποιες όμως πλακώνονται μέχρι σκοτωμού!
Ελπίζω να μην βρεθώ ποτέ στη δυσάρεστη θέση να επιλέξω έναν απ' αυτούς.
Θα αισθανθώ σαν τον Πάρη που έπρεπε να δώσει το χρυσό μήλο σε μιά απ' τις τρεις Θεές...
Ο Χριστιανισμός φέρνει προς την Αφροδίτη.
Την άστατη, που φλογίζει τις καρδιές και τα κορμιά με τα περιττά λιπάκια της.
Ο Ιουδαϊσμός μού θυμίζει την Ήρα!
Με την ψυχρή κι αυστηρή της ομορφιά, την πρώτη και νόμιμη σύζυγο του Δία.
Και το Ισλάμ μοιάζει της Αθηνάς, της ευέξαπτης και απαστράπτουσας στο κράνος της Θεάς, της οπλισμένης με λόγχη που προκαλεί δέος...
Η Αφροδίτη μού υπόσχεται υπερκόσμιες εμπειρίες, η Ήρα ένα μεγάλο βασίλειο, η Αθηνά να με κάνει τον μεγαλύτερο ήρωα του κόσμου.
Η χριστιανική πίστη ταιριάζει στη φαντασιόπληκτη κι ευφάνταστη πτυχή του χαρακτήρα μου.
Αλλά η νευρωτική μου πλευρά αναπαύεται στις θρησκείες του Νόμου και της Σαρία.
Το Ισλάμ και ο Χριστιανισμός είναι θρησκείες παγκόσμιες, γι' αυτό και επεκτατικές.
Ο Ιουδαϊσμός, αντίθετα, είναι θρησκεία περισσότερο εθνική. Γι' αυτό και εσωστρεφής, δεν εξάγει τη θρησκευτική της τρέλα...
Αυτό δεν είναι απαραίτητα καλό: Μια τέτοια θρησκεία μπορεί να εκφυλιστεί αναπτύσσοντας ένα είδος συνειδητού αυτισμού.
Δεν ξέρω αν είναι καλύτερο ν' αναπαράγεις ιεραποστόλους ή συνοριοφύλακες...
Ούτε έχω ξεκαθαρίσει μέσα μου αν προτιμώ το χριστιανικό δόγμα "έξω από την Εκκλησία δεν υπάρχει σωτηρία" ή την εβραϊκή εμμονή με τη "γη της επαγγελίας", που είναι "μόνο δική μας και κανενός άλλου"!
Πάντως, ο Χριστιανός που θεωρεί πως η "Αγία Γη" είναι στον Ουρανό, μπορεί να χαλαρώσει περισσότερο εδώ κάτω...

Τετάρτη, Αυγούστου 1

Στα βήματα του Ιησού (Β') - Στο Όρος των Ελαιών

Κακά τα ψέματα.
Η Ρώμη ποτέ δεν χώνεψε τον διπλό της υποβιβασμό (πολιτικό και θρησκευτικό) το 330 μ.Χ. απ' τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο.
Και πάντα έψαχνε τη ρεβάνς.
Τα Χριστούγεννα του 800 μ.Χ., στο ναό του Αγίου Πέτρου στο λόφο του Βατικανού, ο πάπας Λέοντας στέφη τον Καρλομάγνο "Ρωμαίο Αυτοκράτορα", τίτλο που ως τότε μονοπωλούσε ο Βασιλιάς της Κωνσταντινούπολης.
Το Σάββατο 16 Ιουλίου 1054 ήταν αποπνιχτικό στην Κων/πολη.
Στον εσπερινό της Αγια-Σοφιάς, που ιερουργούσε ο Πατριάρχης Μιχαήλ Κηρουλάριος, ο κόσμος λιγοστός.
Ξαφνικά μπουκάρει στο ναό μια ομάδα κομψευόμενων κληρικών.
Θύμιζε περισσότερο συνοδία του Μπερλουσκόνι παρά εκκλησιαστική αντιπροσωπία.
Επικεφαλής τους ο καρδινάλιος Ουμβέρτος, προσωπικός απεσταλμένος του Πάπα.
Χωρίς να πει κουβέντα μπαίνει στο Ιερό Βήμα κι αφήνει στην Αγία Τράπεζα μια περγαμινή με την παπική σφραγίδα:
"Όποιος διαφωνεί με την πίστη της Ρωμαϊκής Καθέδρας είναι αναθεματισμένος και πλέον δεν λογίζεται ορθόδοξος αλλά προζυμίτης και νέος Αντίχριστος"
"Προζυμίτες" αποκαλούσαν οι Δυτικοί χριστιανοί τους Ανατολικούς επειδή χρησιμοποιούν προζύμι στον Άρτο της Θείας Ευχαριστίας αντί για άζυμα.
Λίγες μέρες αργότερα ο Κηρουλάριος ανταποδίδει τον αφορισμό κι έτσι το Σχίσμα ολοκληρώνεται.
Το 1964 ο Πατριάρχης Αθηναγόρας κι ο Πάπας Παύλος συναντιούνται εδώ στα Ιεροσόλυμα, στο Όρος των Ελαιών, στον τόπο της τελευταίας προσευχής του Ιησού λίγο πριν συλληφθεί και σταυρωθεί.
Κάτω απ' αυτές τις υπεραιωνόβιες ελιές, που εμείς τώρα βλέπουμε κι αγγίζουμε...
Ποιος ξέρει... στη ρίζα κάποιας μπορεί να 'χε σταθεί κι ο Ιησούς.
Στο σημείο αυτό Αθηναγόρας και Παύλος έδωσαν τον ασπασμό της ειρήνης, ο πάγος άρχισε να σπάζει και τον επόμενο χρόνο είχαμε την επίσημη "άρση" των Αναθεμάτων.