Πηγαίναμε στο σπίτι του Χάρη.
Προσποιούμασταν τους αεροπόρους! Πετούσαμε με τ' αεροπλάνα μας πάνω απ' το Αιγαίο, δίναμε σκληρές αερομαχίες, κάναμε παράτολμες ακροβασίες, αλλά καταφέρναμε πάντα να γυρίσουμε πίσω!
Είχαμε ο καθένας δικό του σπίτι και γυναίκα! Κι αυτές περίμεναν πότε θα γυρίζαμε. Περιγράφαμε πώς θα 'ταν ντυμένες οι γυναίκες μας. Του Μάικ φόραγε τα λιγότερα. Στην πραγματικότητα είχε ένα φόρεμα με μια μεγάλη τρύπα στο μπροστινό μέρος. Τον υποδεχόταν στην πόρτα ντυμένη έτσι ...
Η δική μου γυναίκα δεν ήταν τόσο τολμηρή, αλλά ούτε κι αυτή φόραγε πολλά. Κάναμε όλοι έρωτα συνέχεια! Κάναμε έρωτα στις γυναίκες μας όλη την ώρα. Δεν χορταίναμε με τίποτα!
Ενώ εμείς κάναμε ακροβασίες κι αγώνες ταχύτητας εκείνες κάθονταν κλεισμένες στα σπίτια μας και δεν έκαναν τίποτ' άλλο απ' το να μας περιμένουν. Και φυσικά μας αγάπαγαν, δεν αγάπαγαν κανέναν άλλον εκτός από μας!
Όταν μιλάγαμε για γυναίκες, το μόνο που κάναμε ήταν να μένουμε ξαπλωμένοι στο γρασίδι και να μην έχουμε μυαλό για τίποτ' άλλο. Το πολύ πολύ να 'λεγε ξαφνικά ο Χάρης: "Ρε, κοίτα πώς μού γινε!". Τότε εγώ έβγαζα τη δικιά μου και τους την έδειχνα κι ύστερα ο Μάικ μάς έδειχνε τη δικιά του!
Έτσι περνάγαμε τα περισσότερα απογεύματα ...