Ο νέος του εξώστη...

Στην πολιτεία -πρωτεύουσα νομού-

ο περιοδεύων έφθασε θίασος.

Οι ηθοποιοί στις θέσεις τους

εις τάξιν μάχης ειρηνικής

καθώς περίμεναν ανήσυχοι

θα ρθουν αθρόοι οι θεατές

ή αθέατοι θά ναι αθρόως;

Έτσι, πώς ήρθε κι έγινε γνωστό,

πως "έχουμε κι εξώστη".

Κάποιος, λέει, νεαρός,

μονάχος κάθεται κι πάνω

με κάτι ρούχα εργατικά

λαδιές γεμάτα και μουτζούρες.

Ίσως ν' αργούσε,

να μην πρόφταινε ν' αλλάξει

και προτίμησε στο θέατρο

μ' αυτά τα ρούχα της δουλειάς να τρέξει

τα μουτζούρικα,

και πώς να κάτσει στην πλατεία με τους άλλους;

Τράβηξε διακριτικά προς τον εξώστη...

Άλλους εκεί δεν βρήκε

έμεινε ο μόνος

έγινε "ο νέος του εξώστη",

όπως τον είπε η Μαργαρίτα,

του θιάσου η πρωταγωνίστρια

κι η ομορφότερη...

Όλος ο θίασος τον σκέφτηκε μ' εκτίμηση

μονάχον καθισμένον πάνω εκεί τον νέον

μ΄ αυτά τα ρούχα της δουλειάς

τα λερωμένα...

Λοιπόν, πολύ το θέατρο θα πρέπει ν' αγαπά

ο νέος αυτός άνθρωπος,

ένα παιδί ακόμη,

θεατρόφιλος πραγματικά

ποιος ξέρει σαν τι λαχτάρα νιώθοντας

να ιδεί, να μάθει...

Αυτήν την εκδοχή εδέχθη

του θιάσου ο κάπως πιο ... ηλικιωμένος,

αποκλείοντας κάθε άλλην.

Του μπουνταλά μουρντάρη, ας πούμε,

του λιγδή

που ίσως και να τον ξαπόστειλαν εκεί

οι αρμόδιοι του θεάτρου

-μη χαθεί και το εισιτήριο-

Γι' αυτό και πως αξίζει,

πρότεινε ο ηλικιωμένος,

να παίξει ο θίασος απόψε

προς τιμήν του "νέου του εξώστη",

ν' αφιερώσουν την παράσταση

σε τούτο το παιδί

με τα μουτζουρωμένα ρούχα

μα που η ψυχή του μέσα

ζητάει να νιώσει,

να γευτεί

πράγματα αρεστά,

που τά χει ανάγκη....