Επικήδειος λόγος

Ανάλωσες τη ζωή σου

στα πορνεία του κόσμου.

Τ’ ωραίο σου σώμα

τ’ ωραίο σου πρόσωπο

δεν τ’ ακούμπησες ποτέ δυο φορές

στο ίδιο στρώμα....

Έφευγες από τις αγκαλιές,

γλιστρούσες γι’ αλλού,

φοβόσουν μην ανταμώσεις τη σκοτεινιά,

μήπως βραδιαστείς χωρίς ένα κερί

χωρίς ένα σπίρτο ν’ ανάψεις το λυχνάρι σου.

Τα σκοτεινά ερωτικά δωμάτια σ’ απόδιωχναν,

οι σύντροφοι με το έβγα της νύχτας

γίνονταν εχθροί,

τους φοβόσουν....

Εσύ με τ’ ωραίο σου σώμα

με το περήφανο πρόσωπο

και την ψυχή ένα κουβάρι

ευδιάκριτων τρόμων

κι αυτό το πάθος για τον τρύγο της στιγμής...

Με κάλεσαν για να σ’ αναγνωρίσω.

Όχι, δεν θά ρθω,

δεν θα σηκώσω το σεντόνι

για να επιβεβαιώσω το κακό.

Κι ακριβώς απόψε!

Που σε περίμενα!

Που θα κοιμόσουν στο στρώμα μου

για δεύτερη φορά....