Δευτέρα, Μαρτίου 31

Απιστίες ... (Α)

(γιατί ... ο Καραφλοκότσιφας το ζήτησε!)
Τη λένε Βίκη κι εμένα Άγγελο. Μου φαίνεται πως λοιδορώ το όνομά μου ή, μάλλον, λοιδορούμαι από αυτό …
Είμαστε εραστές! Και οι δυο έχουμε σχέση αλλά όχι μεταξύ μας. Είμαστε, δηλαδή, ένα παράνομο ζευγάρι!
Η σχέση μας υπακούει σε αυστηρούς κανόνες: συναντιόμαστε μόνο κάθε Κυριακή μεσημέρι σε μια μικρή γκαρσονιέρα στην Κυψέλη. Η περίπτωση να διαλύσουμε τις σχέσεις μας και να νομιμοποιήσουμε το δεσμό μας έχει αποκλειστεί εξαρχής.
Εκείνη είναι γιατρός, καλλιεργημένη, παθιασμένη αλλά αποφασισμένη να μην διακινδυνεύσει τη νηνεμία που της εξασφαλίζει η σχέση της με έναν νεόπλουτο, πρώην ξεχασμένο ροκά…
Εγώ, εγκεφαλικός, για την ακρίβεια δειλός απέναντι στα συναισθήματά μου (φροντίζω να τα ποδηγετώ και να τα στομώνω), πιστεύω πως έχω πλήρη έλεγχο της διπλής μου ζωής.
Ώσπου εμφανίζεται ο εκβιαστής, στο πρόσωπο του Βασίλη, ενός μπρουτάλ, εύσωμου και μελαχρινού άντρα. Ο Βασίλης, για να μην αποκαλύψει την παράνομη σχέση, δεν ζητάει χρήματα, αλλά τις σεξουαλικές υπηρεσίες της Βίκης. Η οποία ενδίδει και, από ένα σημείο κι ύστερα, φαίνεται πως δεν το κάνει μόνο από εξαναγκασμό.
Εγώ ταπεινώνομαι μαζοχιστικά παρακολουθώντας ανήμπορος τις συναντήσεις της ερωμένης μου με τον μπρουτάλ τύπο στο ίδιο δωμάτιο των δικών μας ερώτων!

Κυριακή, Μαρτίου 30

Νόμιζε ...

... ότι επειδή της την χάρισα
δεν είχε αξία!
Κι όμως,
ήταν καρδιά
από ατόφιο χρυσάφι!

Παρασκευή, Μαρτίου 28

Πολλές φορές
νιώθουμε πως περνάμε τη ζωή μας
ικανοποιώντας μόνο τις ανάγκες των άλλων.
Το Σαββατοκύριακο που μας έρχεται,
φροντίστε τις δικές σας ανάγκες!

Τετάρτη, Μαρτίου 26

Τα "μια χαρά παιδιά"!

Το "μια χαρά παιδί" είναι εκεί γύρω στα 27. Πιστεύει ακράδαντα πως "όταν θέλεις κάτι πολύ, το σύμπαν συνωμοτεί για να το καταφέρεις"!
Στην αρχή, το "μια χαρά παιδί" εντοπίζει μια κοπέλα που του αρέσει. Συγκεντρώνει πάνω της όλη τη θετική του σκέψη, στέλνει τηλεπαθητικά μηνύματα κι αφήνει το σύμπαν να κάνει τα υπόλοιπα ...
Χαλαρώνει και απολαμβάνει τη σκέψη "τώρα, όπου να 'ναι, αυτή θα μου την πέσει, θα πάμε σπίτι μου και θα κάνουμε ανεπανάληπτο σεξ" ...
Κι ενώ ολ' αυτά είναι έτοιμα να συμβούν, σκοτεινές δυνάμεις παρεμβαίνουν στο έργο του σύμπαντος. Λιγούρια, ναυάγια της ζωής, σαραντάρηδες και το κακό συναπάντημα την πέφτουν στην κοπέλα, την κερνάνε και της ζητάνε να βγουν σα να είναι κάτι απολύτως φυσιολογικό! Κι αυτή η ξετσίπωτη όχι μόνο δεν τους φτύνει αλλά το απολαμβάνει κι από πάνω!
Για όλα φταίνε οι γκόμενες που πάνε με όλους αυτούς τους μαλάκες ...

Δευτέρα, Μαρτίου 24

Λογάκια στο μπαρ "Το Ναυάγιο"... (Δ)

«Ο Νίκος ήταν καλός σύντροφος. Και πολύ όμορφος … Ακόμα και τώρα έχω μαζί μου τη φωτογραφία του! Ήταν καλός ως εραστής και μ’ αγαπούσε. Ήταν όμως απαίσιος χορευτής! Δεν είχε καθόλου ρυθμό…
Έτσι, λοιπόν, τα έφτιαξα με τον Πέτρο. Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που χόρευε. Ξόδεψα όλα μου τα λεφτά συντηρώντας τον! Έπινε πολύ και δεν του άρεσε να δουλεύει. Τώρα ο Πέτρος έφυγε κι ο Νίκος με θέλει πίσω! Δεν έχει, όμως, μάθει ακόμη να χορεύει! Αν με αγαπούσε πραγματικά, δεν θα προσπαθούσε να αποκτήσει λίγο ρυθμό;»…

Σάββατο, Μαρτίου 22

Μια φωτογραφία ...

Η πρώτη εντύπωση, άψογη η εκτύπωση:
γνήσιο χαρτί Kodak,
ζωντανά χρώματα,
σωστή η γωνία λήψεως
κι ο φωτισμός.
Αναμφισβήτητα,
αναγνωρίζω τον εαυτό μου
στο εικονιζόμενο πρόσωπο.
Όμως,
το σκοτάδι που μόνιμα κατοικεί στα μάτια
βγήκε καστανού χρώματος,
η δίνη του στόματος
έχει περιοριστεί σε δυο κόκκινα χείλη,
αυτά τα καλοχτενισμένα μαλλιά
δεν αντανακλούν,
επουδενεί,
την αταξία στο κεφάλι μου,
κι αυτό το μονίμως χαμογελαστό πρόσωπο
-πως να το πω;-
ασυστόλως ψεύδεται
αγαπητοί μου φίλοι...

Πέμπτη, Μαρτίου 20

Μικρέ δαίμονα ....

Τα όνειρα στον ύπνο
με ραγίζουν
με ξεγελούν
τούτες τις νύχτες του Σεπτέμβρη
και κάθε τόσο με ξυπνούν
με κάνουν το πλευρό ν’ αλλάζω.
Τη μια με κυνηγά η γύμνια
την άλλη ένα παρατημένο,
αλλοιωμένο πρόσωπο
τα υπόλοιπα
απομεινάρια πεθυμιάς...
Έσκυψα στον ύπνο να σε προσκυνήσω
μικρέ δαίμονα
που τερμάτισες την εφηβεία μου
μ’ αναίδεια και απερισκεψία!
(Σε περίμενα βράδυ στο σκαλοπάτι του σπιτιού
στην κορυφή του λόφου
εκεί που καθόταν η πανσέληνος)
Κάθε κορίτσι ένα πουλί
τρελαίνονται στο πήγαινε-έλα
με φωνές και συρσίματα.
Όλο λέω να πάρω ένα φανάρι
να μπω μια νύχτα να μάθω τι κάνουν
πώς κοιμούνται
κάτι απ’ τη ζωή τους!
Αλλά το αναβάλλω.
Φοβάμαι μήπως φύγουν
αφήνοντας μόνο τη μυρωδιά τους.
Κάθε κορίτσι ένα πουλί
που τρύπησε και πήρε ένα κομμάτι
της χωμάτινης ψυχής μου...
(Ο κομματιασμένος ναός
ήθελε δυνατό ήλιο,
δυνατό άνεμο,
δυνατή θάλασσα
για να βαστάξει ένα κομμάτι
χρυσοπράσινο κορμί του Ποσειδώνα)

Τρίτη, Μαρτίου 18

Α ρε μάνα ...

- Να σε ρωτήσω κάτι γιόκα μου; Εκείνη τη γκόμενα που κυκλοφοράς, έψαξες πολύ να τη βρεις ή τυχαία σε βρήκε σαν την αρρώστια;
- Γιατί ρωτάς ρε μάνα;
- Τι να σου πω αγόρι μου … γυναίκα δεν είν’ αυτή που έχει δυο βυζιά και δυο τρύπες. Γυναίκα είν’ αυτή καλέ; Αν μια γυναίκα δεν είν’ ξεχωριστή, γυναίκα δεν είναι!
- Τι κάθεσαι και μου λες βραδιάτικα ρε μάνα;
- Άκου και μένα παιδί μου … θα 'ρθει μια μέρα που θα θες να δώσεις και δεν θα μπορείς! Κάνε και λίγο κράτι γιόκα μου!
- Ο καλός ο μύλος, μάνα, όλα τ’ αλέθει!
- Κοίτα να σου πω … μαγκιά είναι να γαμείς ό,τι γουστάρεις κι όχι ό,τι βολεύει! Αμ τα καλά είν’ το θέμα ποιος τ’ αλέθει … τα καλά!
- Και τι τα πέρασες τα καλά ρε μάνα; Να σου χτυπήσουν την πόρτα και να σου πουν: «ήρθαμε, είμαστε τα καλά!»; Τι πα να πει καλά; Αυτά τα καλά που είναι! Τα καλίσια …

Σάββατο, Μαρτίου 15

Ένα βράδυ στην πλατεία Βάθης ...

- Εσείς μαντάμ, τι προσφέρετε στο «σπίτι» σας;
- Γιατί, ρε μάγκα, στ’ άλλα μπουρδέλα σού προσφέρουν και μπακλαβά και ρωτάς; Τα καλύτερα κορίτσια της πιάτσας έχουμε!
- Εκτός απ’ τα συνηθισμένα κάνετε και τίποτ’ άλλο;
- Α, κάνα μπινελίκι ν’ ανάψουν τα αίματα, καμιά λωρίδα να σφίξουν οι κώλοι, τέτοια πράγματα! Βρε άντε πάγαινε από δω να μη σε βλέπω, που όποια διαστροφή σάς καπνίσει θέλετε να τη βγάλετε στις πουτάνες! Να πάτε στις γυναίκες σας, ρε μασκαράδες, να τα κάνετε αυτά! Αλλά ξέχασα! Είναι Παναγίες οι γυναίκες σας! Είναι οι μάνες των παιδιών σας! Έννοιας σας, ρε κερατάδες, και θα 'ρθει η μέρα που θα γαμήσουν εσάς οι «παρθένες» σας και τότε θα ψάχνετε να βρείτε αρχίδια! Έννοιας σας ρε κερατάδες …

Παρασκευή, Μαρτίου 14

Ένα "σ' αγαπώ" με δύο τραγούδια

Ελευθερία Αρβανιτάκη, "Πάρε με αγκαλιά και πάμε", από το δίσκο "Όλα στο φως"




Στη συγκέντρωση της ΕΦΕΕ,
στίχοι-μουσική-ερμηνεία: Διονύσης Σαββόπουλος

Η πλατεία ήταν γεμάτη, με το νόημα που 'χει κάτι απ' τις φωτιές.
Στις γωνίες και τους δρόμους από συντρόφους οικοδόμους, φοιτητές
και συ έφεγγες στη μέση όλου του κόσμου,
κι ήσουν φως μου, κατακόκκινη νιφάδα σε γιορτή
σε γιορτή που δεν ξανάδα στη ζωή μου τη σκυφτή.

Η πλατεία ήτανε άδεια και τρελός απ' τα σημάδια, σαν σκυλί
με συνθήματα σκισμένα, σ' έναν έρωτα για σένα έχω χυθεί
στ' αμφιθέατρο σε ψάχνω, στους διαδρόμους και τους δρόμους,
και ζητώ πληροφορίες και υλικό,
να φωτίσω τις αιτίες που μ' αφήνουνε μισό.

Η πλατεία είναι γεμάτη κι απ' το πρόσωπό σου κάτι έχει σωθεί
στον αγώνα του συντρόφου, στην αγωνία αυτού του τόπου για ζωή
στα παιδιά και τους εργάτες, στους πολίτες, στους οπλίτες,
στα πλακάτ και τη σκανδάλη που χτυπά,
η συγκέντρωση ανάβει κι όλα είναι συνειδητά.

Τρίτη, Μαρτίου 11

Παιδικές αναμνήσεις ...

- Τι τα θες μωρή Κούλα, άμα σου βγει ο άντρας ξεκωλιάρης, ό,τι και να πεις στο βρόντο θα πάει! Τι να πεις ...
- Τι είναι ξεκωλιάρης μαμά;
- Ο άντρας που τον παίρνει πασάκα μου!
...........
- Άμα είναι σκατοκαριόλα η άλλη Βούλα μου, τι να πεις και τι ν' αφήσεις!
- Τι είναι σκατοκαριόλα μαμά;
- Η γυναίκα που είναι ξεκωλιάρα πασάκα μου!

Τετάρτη, Μαρτίου 5

"Για λίγο πιο σεμνά κατηγορουμένη!"

«Άκουσες μωρή Κικίτσα τι μου λέει ο δικηγόρος;
Όταν μας φωνάξει ο Πρόεδρος ν’ απολογηθούμε,
να μη λέμε το μπουρδέλο μπουρδέλο αλλά οίκο ανοχής!
Για πιο επίσημο ... ντε!
Ήξερες, μωρή Κικίτσα,
ότι τόσα χρόνια δουλεύαμε σε οίκο ανοχής;
Κοίτα να σου πω, του λέω,
εσύ πες τα όπως θες!
Εγώ αγόρι μου πουτάνα είμαι και σε μπουρδέλα δουλεύω!
Σεις, που 'στε μορφωμένοι,
πείτε ότι πηγαίνετε σε οίκους ανοχής,
μη και σας πουν ότι πηδάτε πουτάνες!
Ακούς;»

Δευτέρα, Μαρτίου 3

Το παράπονο της Καντούλας (ή ... γιατί η Κάντυ χώρισε τον Σπίθα!)


«Γιατί κάποιοι άντρες είναι τόσο μούχλες στο κρεβάτι; Σας έχει τύχει να σας υποσχεθεί ένας απ’ τους εραστές σας σεξ, και τελικά του παίρνει δύο μήνες να διασχίσει αυτά τα τρία ρημαδοστενά που χωρίζουν τα σπίτι σας;
Και γιατί να ‘ναι τόσο ξενέρωτοι και συντηρητικοί μερικοί που τους λες «τράβα μου τα μαλλιά» όταν σε έχει στα τέσσερα, και ίσα που στ’ αγγίζει;
Να μην μιλήσω για χαστούκια ... όχι στον ποπό, ξενερώσαμε και μ’ αυτό (όταν γίνεται ...) για το πρόσωπο μιλάω! Αλλά αυτό δεν μπορούν να το συλλάβουν μερικοί...
«Άγγιξέ με από μπροστά» αναγκάστηκα κάποια στιγμή να του πω. Για να πάρω την απάντηση: «δεν το συνηθίζω»! Έλεος ξανά ...
Αμ το άλλο που μου πέταξε στο κρεβάτι; «Τον τάδε, άνετα τον έσπρωχνα»! Αμ, δεν μας τα είχες πει αυτά αγόρι μου! Γι’ αυτό με απειλούσες τόσον καιρό ότι θα με γαμήσεις μένοντας συνεχώς στα λόγια;
Πού ακούστηκε να σε ρωτάει ο άλλος «τελειώνεις ή αργείς ακόμα;»! Ούτε καν βρωμόλογα δεν είναι άξιοι να μας χαρίσουν! Μερικοί ούτε καν βογκάνε! Πού βαδίζει ο αντρικός πληθυσμός ...