Ψηνόμουν στον πυρετό ... και στα κρεβάτια αυτού του καταραμένου ξενοδοχείου μόλις και μετά βίας χωρούσαν δύο άνθρωποι!
Η Εσθήρ δεν έδειχνε να πολυσκοτίζεται για τα χάλια μου!
- Μου φαίνεσαι αρκετά καλά για να γλείψεις το μουνάκι μου, είπε.
"Δεν μπορεί νά ναι αλήθεια" σκέφτηκα.
Προσπάθησα κάτι να πω αλλά ένας ξερός και δυνατός βήχας μού έκοψε την ανάσα!
- Σιρόπι για τον βήχα; ρώτησε η Εσθήρ κάπως δυστακτικά.
Κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά.
- Είναι από την Κίνα! Με υψηλή περιεκτικότητα σε όπιο! πρόσθεσε.
- Νόμιζα πως αυτά τα σκατοπράγματα είχαν σταματήσει! της έκανα
Αλλά δεν είχα και μεγάλα περιθώρια επιλογών. Το είχα ξαναδοκιμάσει και ήταν πράγματι πολύ αποτελεσματικό!
Μου έδωσε ένα σκούρο μπουκάλι σε μια τσαλακωμένη χαρτοσακούλα. Το άνοιξα ανυπόμονα και ρούφηξα το μισό!
Ήθελα να φύγω από κει μέσα όσο πιο γρήγορα γινόταν. Δεν έφυγα όμως. Κάθησα και κοιτούσα αρχικά το πάπλωμά της κι ύστερα τις γυαλιστερές δερμάτινες μπότες της. Ένιωσα τα γόνατά μου λυμένα, μα κατάφερα να σταθώ όρθιος. Η πόρτα δεν ήταν μακριά. Θα τα κατάφερνα σίγουρα να φτάσω ως εκεί...
Στέκομαι. Τα πόδια μου όμως κινούνται όχι προς τα εκεί που θέλω! Γονατίζω δίπλα της. Της βγάζω τις σκληρές μπότες από τα πόδια. Πρώτα τη μία... μετά την άλλη. Έπειτα το τζιν. Η μυρωδιά της είναι άγρια ... φόβος, νικοτίνη, κολόνια! Ξεκουμπώνω το παντελόνι μου. Το αφήνω να πέσει δίπλα στο δικό της...
Τα μάτια της είναι δύο σιωπηλοί ζητιάνοι. Τα χέρια μου κινούνται λατρευτικά πάνω στο κορμί της. Η γλώσσα μου αναζητά τη ζωή ανάμεσα στα πόδια της. Χτυπά πάνω στην κλειτορίδα της και η ηδονή απλώνεται στο πρόσωπό της! Αρχίζει να μιλά με τη γλώσσα της θάλασσας ... με ψίθυρους, βογκητά, παφλασμούς!
- Νιώσε, νιώσε, νιώσε! της φωνάζω.
Αισθάνομαι τα κοφτά βογκητά στο λαιμό της. Σπρώχνει το κεφάλι μου ξανά ανάμεσα στα πόδια της. Η γεύση της είναι ζωντανή μέσα στο στόμα μου. Τελειώνει ξανά και ξανά...
Τώρα χαϊδεύει τρυφερά το πρόσωπό μου και ψιθυρίζει...
- Αγόρι μου, πες μου ... τι θες να σου κάνω;