Οι "γουρουνότριχες"...

Το καλοκαιράκι δεν έχει φύγει και, όσο να ναι, μπορούμε για λίγο ακόμη να εκμεταλλευτούμε την χαλαρότητά του. Ας κάνουμε, λοιπόν, μια χαλαρή κουβεντούλα χωρίς, ίσως, κεντρικό θέμα αλλά με μπόλικο προβληματισμό.
Τον πρωτοπρεσβύτερο Θεόδωρο Ζήση, καθηγητή στο παν/μιο Θεσσαλονίκης, ασφαλώς οι περισσότεροι θα τον γνωρίζετε. Ένα από τα πλέον προσφιλή του θέματα είναι η σχέση των Χριστιανών με τον κόσμο. Και η θέση του είναι απόλυτη και σταθερή: τίποτε απ’ τ’ ανθρώπινα (κοσμικά) δεν είναι για τους Χριστιανούς αξιολογικά σημαντικό ώστε να ασχολούνται μαζί τους, να προσπαθούν να τα αποχτήσουν ή να προσεύχονται στο Θεό γι’ αυτά! Όλες οι προσπάθειες των Χριστιανών πρέπει να είναι προσηλωμένες στην προετοιμασία για τη μέλλουσα ζωή.
Κάτω απ’ αυτό το πρίσμα ο π. Θεόδωρος προσεγγίζει κάθε εκδήλωση του ανθρώπινου βίου. Και εκφράζει, λ.χ., την αγανάκτησή του που κατά τους θερινούς μήνες οι γυναίκες αποβάλλουν τα περιττά ρούχα με αποτέλεσμα ο ίδιος και κάποιοι άλλοι «να ντρέπονται να τις αντικρίσουν»! Ιδιαιτέρως τον ενοχλούν οι φοιτήτριες της Θεολογικής που συμμετέχουν ακόμη και σε καλλιστεία ή διαγωνισμούς τραγουδιού...
Ας προσπαθήσουμε να σχολιάσουμε τις απόψεις αυτές του π. Θεόδωρου. Το σωματικό κάλος αποτελεί αναμφίβολα ένα φυσικό χάρισμα. Όπως φυσικά χαρίσματα είναι η μελωδική φωνή, η σωματική διάπλαση, η ευφυΐα, η αντιληπτική ικανότητα κλπ. Με ποια λογική είναι ανεκτή ή και αξιέπαινη η εκμετάλλευση ορισμένων μόνο φυσικών χαρισμάτων ενώ κάποιων άλλων είναι απορριπτέα; Γιατί, δηλαδή, ένας καλός ψάλτης να δικαιούται να επιδεικνύει τις φωνητικές του ικανότητες και, αρκετές φορές, να τις παζαρεύει σκληρά με τους εφημέριους των ναών ενώ μια καλλίφωνη φοιτήτρια Θεολογικής να μην δικαιούται να διακριθεί στο τραγούδι, αν έχει ταλέντο και ικανότητα; Με ποια λογική ο π. Θεόδωρος δικαιούται να εκμεταλλεύεται τα φυσικά-πνευματικά του χαρίσματα προκειμένου να καταλάβει πανεπιστημιακές έδρες και να συγγράφει βιβλία (εισπράττοντας πάντα αξιόλογα χρηματικά ποσά) ενώ μια καλλίγραμμη νεαρή κοπέλα δεν επιτρέπεται να επιδεικνύει (και μάλιστα άνευ κέρδους και ανταλλάγματος) τα σωματικά της κάλλη; Με τα οποία, στο κάτω της γραφής, μπορεί να προσελκύσει τον αυριανό της σύζυγο;
Ίσως ο π. Θεόδωρος να μου απαντούσε πως ο ίδιος για να αναπτύξει τα όποια φυσικά-πνευματικά του χαρίσματα κατέβαλε σημαντικό κόπο. Έχει όμως αναρωτηθεί πόσος κόπος χρειάζεται για να καλλιεργήσει μια κοπέλα το μουσικό της ταλέντο ή για να αποκτήσει και διατηρήσει ένα τέλειο σώμα που θα της επιτρέψει να διακριθεί σε καλλιστεία;
Ίσως, πάλι, ο π. Θεόδωρος να μου έλεγε πως κρίσιμη είναι η ορθή-ηθική χρήση των φυσικών μας προσόντων. Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και αυτονόητα. Οι έννοιες «σωστό-ηθικό» είναι τόσο σχετικές που γκρεμίζουν την αξία κι αυτού του επιχειρήματος!
Ορισμένα παραδείγματα: είναι άραγε «ηθικό» να χρησιμοποιεί ο π. Θεόδωρος τα πνευματικά του χαρίσματα για να προωθήσει άγαρμπα και εσπευσμένα (γιατί άραγε;) την αγιοποίηση του Βησσαρίωνα; Είναι ηθικό και χριστιανικό να επιστρατεύει κάθε φυσικό του ταλέντο προκειμένου να επιδίδεται σε αντιπαπικές υστερίες, να οδηγείται σε ρήξεις με την Εκκλησία και να υιοθετεί ό,τι πιο παράλογο παράγει ο παλαιοημερολογητισμός στη χώρα μας;
Αλλά ας ξεφύγουμε λίγο από την περίπτωση του π. Θεοδώρου. Κι ας πάμε πολλά χρόνια πίσω. Όλοι γνωρίζουμε πως ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος είχε ένα μοναδικό φυσικό χάρισμα: την ευγλωττία! Χρησιμοποίησε το χάρισμά του αυτό άραγε μόνο για «καλό και ηθικό» σκοπό; Ή εξετράπη σε έντονες και ανάρμοστες ενδοεκκλησιαστικές διενέξεις, σε επεμβάσεις εκτός της εκκλησιαστικής του δικαιοδοσίας, σε αδιάκριτες κατακρίσεις των εκπροσώπων της κοσμικής εξουσίας, σε αντιεβραϊκές εξαλλοσύνες κλπ;
Και σε τελική ανάλυση, τι προκάλεσε μέχρι σήμερα μεγαλύτερη ζημιά στην Εκκλησία; Οι Πατέρες της Εκκλησίας που επιστράτευαν τα πλούσια χαρίσματά τους προκειμένου να αλληλοεξοντωθούν ή η ακάλυπτη πλάτη μιας καλλίγραμμης γυναίκας κατά τους θερινούς μήνες;
Και κλείνω, προσωρινά, με κάτι πιο προσωπικό: προτιμάω χίλιες φορές τις καλλίγραμμες θεολογίνες από εκείνες με τους κότσους, τις γουρουνότριχες και τα ... μουστάκια που θυμίζουν τον τροχονόμο της Κηφισιάς!