Τετάρτη, Ιουλίου 30

Λογάκια στο μπαρ "Το Ναυάγιο"... (ΣΤ΄)

Όταν υπάρχει πόθος δεν υπάρχει αγάπη ...
κι όταν υπάρχει αγάπη δεν υπάρχει πόθος!

Δευτέρα, Ιουλίου 28

Κύριοι Υπουργοί ...

... δεν νρέπεστε!
Καθόλου!
Γιατί δεν ξέρετε τι σημαίνει ντροπή!
Δεν τη θυμάστε ... αν ποτέ τη νιώσατε!
Γιατί δεν έχετε καμία αναστολή, κανένα φρένο!
Γιατί η μόνη δύναμη που σας κινεί είναι η απληστία!
Κρατιέστε στη ζωή μόνο με τα βασικά ένστικτα!
Φαίνεστε τύποι ευκατάστατοι, εύποροι, προικοθήρες, σκαφάτοι, καλοταϊσμένοι, σένιοι, απολύτως ικανοποιημένοι με τους εαυτούς σας!
Αλλά είστε κατά σηρροήν ανεπάγγελτοι, ξεσκολισμένοι στην τράκα,
διδάκτορες της μίζας!
Γιατί όταν σας φτήνουν απορείτε που γύρισε νοτιά κι έφερε υγρασία!
Γιατί δεν έχετε και δεν θέλετε να έχετε καμία επαφή με την πραγματικότητα!
Γιατί είστε απνευμάτιστοι, ανίκανοι να οσμιστείτε το παρόν,
να συλλάβετε το πνεύμα των καιρών!
Έχετε ξεχάσει τι είναι η ζωή!
Για σας, "πραγματικότητα" είναι οι παρέες σας:
επιχειρηματίες του γλυκού νερού,
μαυροεισοδηματίες, ραντιέρηδες, ομόσταυλοι...
Η "πραγματικότητά" σας βρίσκετε στα VIP
των αεροδρομίων και των γηπέδων,
πίσω απ' τους ψηλούς μαντρότοιχους της Μυκόνου,
μακριά απ' τη πλέμπα και το ιδρωμένο πλήθος!
Η "πραγματικότητά" σας μεταφέρεται από σωφεραίους και μπόντιγκαρντ,
σερβίρεται από μετρ πολυτελών εστιατορίων,
γκαρσόνια δεξιώσεων και καμαρότους σε σκάφη!
Κι όλ' αυτά γιατί εμείς ο λαός σας ανεχόμαστε.
Παρότι δεν σας εμπιστευόμαστε, παρότι σας χλευάζουμε ...
Γιατί μετά την καθημερινή δόση χλεύης,
σας φθονούμε και θέλουμε να σας μοιάσουμε!

Παρασκευή, Ιουλίου 25

Είσαι φτηνός ρε συ!

Λες ... "εγώ" και γεμίζει το στόμα σου!
Ταξιδεύεις γιατί φοβάσαι τη στεριά!
Πας με τις πόρνες γιατί είσαι δειλός!
Νίκησες από ανάγκη την αηδία ...
Είσαι γιομάτος τατού!
Μασκαρίλικια ...
Δεν τα κέντησες από θαλασσινή πίστη.
Όλοι σταμπάρονται μεθυσμένοι ...
και μετά το μετανιώνουν!
Εσύ πήγες ξεμέθυστος.
Τα 'βαλες για να τα δείχνεις!
Μόστρα!
Είσ' έτοιμος και τούμπες να κάνεις
για να γελάσουν οι άλλοι!
Είσαι πιο φτηνός κι από ...

Πέμπτη, Ιουλίου 24

Λογάκια στο μπαρ "Το Ναυάγιο"... (Ε)

Ο άντρας μου με κάνει να πλήττω!
Με κρατά δέσμια μιας ζωής
που δεν με ικανοποιεί!
Είναι, όμως, ο μοναδικός άνθρωπος
που θα με αγαπά μέχρι να πεθάνω...

Παρασκευή, Ιουλίου 18

Τα καράβια δεν τα πάμε, μας πάνε!

Γνώρισε πολλές γυναίκες... Κάποιες δεκατεσσάρων, από κείνες που θα γίνουν κατόπι οι χειρότερες πόρνες, που θα κυλιστούν σε βρώμικα σεντόνια, στους δρόμους, στα πάρκα, κάτω από γέφυρες, στα όρθια πορνεία ...
Γνώρισε κι άλλες, που δεν κυλίστηκαν, που δεν είναι πια δεκατεσσάρων, που δεν θα σκεφτούν τη μοιχεία, το δόλο, την προδοσία, που δε θα λερωθούν ποτέ τους ...
Κι αυτές κι οι άλλες είναι όλες τους ευλογημένες, αγίες ...
Πλησιάζουν στη Μαρσίλια κι ονειρεύεται ... Να 'τανε, λέει, μια γυναίκα βαφτισμένη στο ψαρόλαδο. Καλαφατισμένη με πίσσα. Το σάλιο της αλμυρό, τα μαλλιά της φύκια, πλοκάμια τα χέρια της, νερένια τα μάτια της, τα ποδάρια της ... όχι να μην έχει! Έτσι, σαν εκείνη πού 'χει "χτυπήσει" στο μπράτσο του ...
Υπάρχουν καράβια πού 'χουν ρσενικό όνομα κι είναι θηλυκά, και τ' ανάποδο! Είναι κάτι άλλα που σε μισούν απ' την πρώτη στιγμή που πατάς το ποδάρι σου πάνω τους. Σε διώχνουν, σε σπρώχνουν, σκοντάφτεις στα λούκια τους!
Κι άλλα που σε θέλουνε, σε κάνουν βίδα τους και καρφί τους ...
Λες να βάλεις καμιά δεκάρα στην μπάντα και να τα μουτζώσεις για πάντα, να μην ξανακατέβεις στο γυαλό, να μην τα θυμάσαι!
Όμως, ποιος είδε πιο ανοιχτές πληγές απ' αυτές της σκουριάς στα πλευρά τους;
Ποιος άκουσε πιο γλυκό κλάμα από κείνο της τσιμινιέρας που μαρκαλίζει την ομίχλη;
Ξανακοίταξε το μπράτσο του. Βλέπει τα δυο της μάτια. Το 'να πράσινο, τ' άλλο σμαραγδί. Μοιάζουν με τα πλευρικά!
Τα καράβια δεν τα πάμε! Μας πάνε ...

Δευτέρα, Ιουλίου 14

Επιστρέφοντας απ' τ' Αγιονόρος ...

... συνειδητοποίησα τι μου ταιριάζει:
Η χαριτωμένη ανηθικότητα!

Πέμπτη, Ιουλίου 10

Οι επισκέπτες του Όρους ...

Μερικοί περιηγούνται το Όρος απλά και μόνο για να περισυλλέξουν όσα παράτυπα, παράνομα κι ανόσια συμβαίνουν εκεί! Είν' αλήθεια πως στους θαυμαστούς αυτούς βράχους βρίσκονται και κάποια απορρίματα του κοινωνικού βίου, που αναζητούν άσυλο ... Δεν είναι χειρότεροι απ' αυτούς που συναντάμε στις πόλεις, αλλά εδώ, που η αγρύπνια του πνεύματος και η ευφορία της ψυχής πρέπει ν' αποτελούν τον κανόνα, δείχνονται χειρότεροι!
Μια άλλη ομάδα περιηγητών έρχονται στο Όρος απλώς για να το γνωρίσουν. Έχουν τόσα ακουστά για τον τόπο που θεωρούν υποχρέωσή τους να το επισκεφτούν, όπως κάνουν στην Κέρκυρα και στη Μύκονο! Συνήθως βαριούνται να μετακινηθούν από μοναστήρι σε μοναστήρι, κι αν κάπου "βολευτούν" περνάνε τρεις-τέσσερεις μέρες. Σκοπός τους είναι να "περνάν καλά"...
Μια τρίτη ομάδα αποτελούν εκείνοι που ρέπουν, δήθεν, προς τον ασκητισμό! Έχουν υιοθετήσει ένα ανώδυνο χριστιανικό ήθος και κατέχουν την ψευδευλάβεια των "παπαδανθρώπων"! Κυριότερη αρετή τους η υποκρισία. Αυτοί αποτελούν τη μάστιγα του Όρους! Σταυροκοπιούνται ασταμάτητα, συμπεριφέρονται σα στο σπίτι τους και μόλις βαρεθούν επιστρέφουν στον κόσμο, για να διηγηθούν "θαυμαστές ιστορίες" και να μπαφιάσουν τους άλλους με παραφουσκωμένα λόγια, δήθεν "πνευματικά"...
Υπάρχουν και κάποιοι ολιγάριθμοι που επιθυμούν να μελετήσουν τις βιβλιοθήκες του. Έλληνες και ξένοι, ιστοριοδίφες, ιστοριογράφοι, παλαιογράφοι ... αποτελούν τη μερίδα των εκλεκτών! Πηγαίνουν εκεί για να μοχθήσουν και να προαγάγουν, αν το μπορέσουν, την επιστημονική έρευνα.
Ακόμα λιγότεροι είναι οι αληθινά ευλαβείς! Που νιώθουν την ανάγκη, ανοίγοντας σύντομες παρενθέσεις στη βιοτική τους μέριμνα, να επικοινωνήσουν με τον εσωτερικό κόσμο του Όρους.

Δευτέρα, Ιουλίου 7

Ασκητικά κεφάλαια ...


Όπως ο ποιητής, έτσι κι ο ασκητής, δεν γίνεται ... γεννιέται! Ή, καλύτερα, και γεννιέται και γίνεται!
Ασκητικοί τύποι υπάρχουν παντού, σε κάθε καιρό και σε κάθε τόπο. Και μέσα στον κόσμο και έξω απ' αυτόν. Άνθρωποι στραμμένοι προς τα μέσα, ικανοί με την ισχυρή τους θέληση να πετύχουν πνευματικά και ψυχικά κατορθώματα έξω απ' τις δυνατότητες του κοινού ανθρώπου.
Περιφρονητές των εγκοσμίων, εραστές του απόλυτου, εκπληκτικά αυτοπειθαρχημένοι υπήρξαν οι κυνικοί, οι πυθαγόριοι, οι στωικοί ... Επίσης οι Ινδοί ασκητές, οι Βουδιστές, οι Σούφοι και τόσοι άλλοι.
Κάθε μορφή ασκητισμού έχει το δικό της, ιδιαίτερο περιεχόμενο. Είναι κοινός, όμως, ο πόθος της απαλλαγής από τη μέριμνα των εγκοσμίων, το ιδανικό της αυτοκάθαρσης και αυτοτελείωσης.
Ο ασκητής περιφρονεί τις μικρές ανθρώπινες ευτυχίες, τη χαρά των αισθήσεων, τους κάθε είδους δεσμούς!
Όλα τα κείμενα της Ορθοδοξίας μάς αποτρέπουν απ' τη βιωτική μέριμνα. Στηλιτεύουν την προσήλωση στα εγκόσμια. Ολόκληρος ο ανθρώπινος βίος είναι ένα πέρασμα προς την ανεκλάλητη χαρμονή της αιώνιας ζωής.
Αλήθεια, πόσοι μοναχοί στον Άθω βιώνουν σήμερα το γνήσιο αγιορείτικο ασκητισμό, την πραγμάτωση του Ανατολικού Μυστικισμού, όπως την έζησαν ο Γρηγόριος Παλαμάς κι ο Μάξιμος Καυσοκαλυβίτης; Πόσους μοναχούς δε γνώρισα που αδίστακτα θα τους χαρακτήριζα "ναυάγεια της ζωής" ... Και πόσοι απερίσκεπτοι νεανίσκοι δεν φόρεσαν το μαυρόρασο, κι όμως ... εξακολουθούν να νοσταλγούν τα εγκόσμια που χωρίς αποφασιστικότητα εγκατέλειψαν.
Όπως όλα τα πράγματα, έτσι κι ο ασκητισμός δεν πρέπει να κρίνεται απ' τις παρερμηνείες και τις παραφθορές του. Ο βαθύς έρωτας του απόλυτου δεν είναι φλόγα που θερμαίνει, είναι φωτιά που κατακαίει! Ο ασκητισμός υπήρξε πάντα η επιλογή ορισμένων ισχυρών συνειδήσεων!
Αν ο ασκητισμός αποτελούσε το χρεός όλων μας, τα γυναικεία σπλάχνα θα είχαν στερέψει, το παιδικό γέλιο θα είχε χαθεί, ο κόσμος θα μετατρεπόταν σ' ένα απέραντο άσυλο γερόντων που θα το διαδεχόταν η παγερή απουσία του ανθρώπου απ' το φλούδι της γης!
Ο ασκητισμός έχει αξία μόνο αν πραγματοποιείται από ορισμένα υψηλά και εύφορα πνεύματα που μπορούν με το παράδειγμά τους να ευγενίσουν το νόημα του ανθρώπου και να βοηθήσουν τους άλλους να γίνουν καλύτεροι.
Ο ασκητισμός έχει ανάγκη από Πνεύματα φωτεινά, φιλλάληλα, ανεξίκακα και αφανάτιστα! Ναι, αφανάτιστα! Γιατί όπου εισχωρεί ο φανατισμός τα πάντα καταρρέουν κι εκμηδενίζονται!
Για τους υπόλοιπους, ο καλύτερος τρόπος σωτηρίας είναι: ανάμεσα στους ανθρώπους και για τους ανθρώπους!

Κυριακή, Ιουλίου 6

Η "πεθαμένη" Πολιτεία ...


Η καλοκαιρινή Ελλάδα λάμπει ολόγυρά μας πασίχαρη! Το Όρος ξεδιπλώνεται σιγά-σιγά, κάτω από αγέρωχους κοκκινωπούς, σταχτιούς, γαλαζοπράσινους βράχους ...
Είναι πάντα βυθισμένο στη σιωπή του. Το μόνο πλάσμα του Θεού που έχει το δικαίωμα να τραγουδήσει είναι το αηδόνι στη βαθειά φυλλωσιά! Ουρλάζιουν και τα τσακάλια μέσα στη νύχτα. Και κάπου-κάπου λαλεί πετεινός, ασυλλόγιστος, ερημίτης κι αυτός ... Η φωνή του Όρους είναι η ψαλμωδία.
Όρος δεν είναι μόνο φύση, τέχνη, πίστη, παράδοση, ιστορία. Είναι κάτι πολύ περισσότερο ... είναι Νόημα! Αν δεν κάμεις δικό σου το Νόημα, ξένος πηγαίνεις και ξένος επιστρέφεις!
Το Όρος είναι αντιθηλυκή Πολιτεία. Είναι το ξόρκισμα της γυναίκας. Εδώ η στέρηση κι ο θάνατος γίνονται πρόγραμμα και σκοπός! Ο Παπαντωνίου το ονόμασε "πεθαμένη Πολιτεία": "Τα χαμόγελα της ζωής δεν λείπουν απ' την πεθαμένη πολιτεία. Είναι κάτι μπαλκόνια με γλάστρες, κάτι παράθυρα με κουρτίνες ... Τώρα θα δεις, νομίζεις, και το γυναικείο χέρι που θα σιάξει τα κουρτινάκια, που θα ποτίσει τα βασιλικά ...μα η τρελή φαντασία σου χάνεται και ξαναβλέπεις εκείνο που είναι: μια κοινωνία χωρίς γυναίκα!".
Είναι μια "κοινωνία με γενειάδες" που ανατριχιάζουν στο δροσερό αεράκι του καλοκαιριού μες στη σιωπή, τη μοναξιά, την άπλετη ηλιολαμπή ...