Έρωτες του γλυκού νερού...

Οι έρωτες του γλυκού νερού πάνε σινεμά.
Το Σάββατο πάνε για ψώνια στο κέντρο.
Την Τρίτη βλέπουν στο σπίτι DVD.
Στις αργίες έχουν κανονίσει τριήμερο με άλλα ζευγάρια.
Στις γιορτές κατεβαίνουν για βόλτα στην Ερμού ... από περιέργεια.
Περιμένουν ώρες για να μπουν στο Rock'n' Roll κι ας μην χορεύουν.
Διοργανώνουν γενέθλια - έκπληξη ο ένας στον άλλον σε κυριλέ politically correct μπαράκια.
Είναι αξιοπρεπείς στη δημόσια εμφάνισή τους. Δεν αγγίζονται παρά μόνο για τα βασικά. Φιλάκι στα χείλη και περπάτημα χεράκι-χεράκι.
Στα πλοία ο άντρας διαβάζει βιβλία ενώ η κοπέλα κοιμάται για λίγο ξαπλωμένη στα γόνατά του.
Οι κρίσεις στις σχέσεις τους αντιμετωπίζονται στωϊκά.
Το σεξ δεν γίνεται μοχλός ούτε εντάσεων ούτε επαναπροσεγγίσεων. Υπάρχει εκεί. Ζει ή φυτοζωεί χωρίς να είναι το πραγματικό θέμα της ιστορίας. Γενικά, τους ηρεμεί να ξέρουν ότι έχουν σχέση. Ότι είναι μαζί.
Δεν θέλουν να διαταραχθεί το σημείο αναφοράς τους που είναι η κανονική, χωρίς σκιές αγάπη τους.
Κι έτσι, κάποτε, ένα βράδυ, στη μέση μιας ταινίας, πριν το διάλειμμα, ο άντρας θα γυρίσει με βλέμμα καρφωμένο στα μάτια της αγαπημένης του και θα της πει: "Αγάπη μου, θέλω να παντρευτούμε! Θέλεις κι εσύ;"
Και θα ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα...