Γυναίκες της ζωής μας (Α)

Είναι πια μιας κάποιας ηλικίας. Η ομορφιά της διαβατήριο έτοιμο να λήξει. Ο μόνος τρόπος για να επιζήσει μια γυναίκα χωρίς ομορφιά, χωρίς χρήματα και χωρίς να εξευτελιστεί είναι να περάσει απαρατήρητη...

Κρύβεται όσο μπορεί σε σκοτεινές γωνίες των μπαρ ή κάτω από παράξενα ακριβά καπέλα. Κάποτε μου είπε: «νομίζω ότι οι άνθρωποι εκσφενδονίζονται εναντίον μου»! Και κάποια άλλη φορά: «μια μέρα ο Λύκος που περπατάει δίπλα μου θα ορμήσει πάνω σας και θα σας κατασπαράξει»! Ένα βράδυ, καθώς αγκαλιασμένοι αγναντεύαμε από ψηλά τη φημισμένη πόλη, εκείνη με ρώτησε: «γιατί δεν πνίγεσαι στον Σηκουάνα;»...

Ήταν μια γυναίκα που γεννήθηκε νωρίς. Ο κόσμος δεν είχε μάτια κι αυτιά για ένα ιδιαίτερο πλάσμα όπως αυτή. Για αυτό και της επιφύλαξε μια θέση στο σκοτάδι των ηττημένων...