Σάββατο, Αυγούστου 26

Κάτι Πατέρες Μα τι Πατέρες... (Γ)

Στο Β’ μέρος αναφερθήκαμε σε κάποιους «πατέρες» της Εκκλησίας που παρίσταναν τους μεγάλους φιλοσόφους και τους ασυμβίβαστους πολέμους των αιρετικών ενώ οι ίδιοι ήταν «νούμερα» και, κυρίως, αιρετικοί πρώτου μεγέθους! Κλείνουμε την ενότητα αυτή με μια σύντομη αναφορά σε δύο ακόμη «πατέρες»:
1) Ο Τερτυλλιανός (155-222) ήταν ο πρώτος «πατέρας» που χρησιμοποίησε την λατινική γλώσσα. Αυτός, λοιπόν, ασπάστηκε την μεγαλύτερη αίρεση της εποχής του, τον Μοντανισμό με αποτέλεσμα να διακόψει απ’ το 207 κάθε σχέση με την Εκκλησία. Οι οπαδοί του («τερτυλλιανιστές») συγκρότησαν μετά τον θάνατό του δική τους Εκκλησία και συνέχισαν τη μοναχική τους πορεία μέχρι την εποχή του Αυγουστίνου. Ο Τερτυλλιανός, που λέτε, πολεμούσε με μεγάλο πείσμα τους αιρετικούς! Στο κυρίως αντιαιρετικό έργο του («Ένστασις») ισχυρίζεται ότι οι αιρετικοί δεν δικαιούνται να χρησιμοποιούν τις Ιερές Γραφές γιατί αυτές δεν τους ανήκουν... Αν έχετε υπομονή διαβάστε σε μια εγκυκλοπαίδεια τι πρέσβευαν οι Μοντανιστές και τότε θα καταλάβετε το γελοίον του πράγματος. Άμα έχουμε τέτοιους υπερασπιστές των Γραφών τι τους θέλουμε τους νοθευτές!
2) Κι επειδή μάλλον κουραστήκατε κλείνουμε, προς το παρόν, με έναν άλλο «αιρεσιομάχο», τον Θεόφιλο Αντιοχείας (έζησε περί το 180). Οι απόψεις του περί ανθρώπου ήταν βέβαια ενδιαφέρουσες αλλά σίγουρα δεν είχαν και πολύ μεγάλη σχέση με την Ορθόδοξη διδασκαλία. Ο Θεόφιλος δίνει τόσο μεγάλη αξία στον άνθρωπο που τολμά να τον τοποθετήσει αμέσως μετά τα τριαδικά πρόσωπα. Και «ξεσαλώνει» εντελώς μιλώντας για «τετράδα»: Θεός, Λόγος, Σοφία, Άνθρωπος! Προφανώς επηρεάσθηκε από τον πλατωνισμό και τη γνωστική αιωνολογία. Εκτός κι αν ισχύει μια άλλη εκδοχή: μήπως ο Τεό προέβλεψε τα άλματα της σύγχρονης βιοτεχνολογίας και φρόντισε από τότε να αποδώσει στον άνθρωπο την αξία που του αρμόζει;

Δεν υπάρχουν σχόλια: