Όπως έχουμε ξαναγράψει, η θέση της Θεοτόκου στην Αποστολική Εκκλησία (και γενικότερα μέχρι τον 4ο αιώνα) ήταν αρκετά υποβαθμισμένη! Οι πρώτοι Χριστιανοί, επηρεασμένοι ίσως και από τον εβραϊκό μισογυνισμό, πίστευαν πως ο ρόλος της Μαρίας ολοκληρώθηκε με τη γέννηση του Ιησού και έκτοτε έζησε ως μια απλή γυναίκα του λαού! Η άποψη αυτή δεν ήταν αυθαίρετη αλλά θεμελιώνονταν στα ίδια τα ευαγγελικά κείμενα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το κεφ γ’ στιχ. 31-35 του κατά Μάρκον Ευαγγελίου που έχει επί λέξει ως εξής:
«έρχονται λοιπόν η μητέρα αυτού (δηλ. του Ιησού) και οι αδελφοί του και αφού στάθηκαν έξω από το σπίτι έστειλαν (ανθρώπους) σ’ αυτόν και τον φώναξαν. Και κάθονταν γύρω του πολύς λαός. Είπαν προς αυτόν (οι απεσταλμένοι): Να, η μητέρα σου και οι αδελφοί σου στέκονται απ’ έξω και σε ζητούν. Και απεκκριθεί σε αυτούς και είπε: ποια είναι η μητέρα μου και οι αδελφοί μου; Και αφού έριξε ολόγυρα τη ματιά του σε κείνους που κάθονταν τριγύρω του, λέει: να (δηλ. αυτοί είναι) η μητέρα μου και οι αδελφοί μου! Γιατί εκείνος που θα κάνει το θέλημα του Θεού αυτός είναι αδελφός μου και αδελφή μου και μητέρα μου».
Η θέση και εντολή του Ιησού είναι σαφής: όχι προσωπολατρίες, θεοποιήσεις, αγιοποιήσεις κλπ. Φροντίστε μόνο να τηρείτε τις εντολές του Θεού. Αυτό φτάνει και περισσεύει…
Βέβαια, το να τηρείς τις εντολές του Θεού δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα. Γι’ αυτό η υποκρισία των Χριστιανών φρόντισε να δαστρευλώσει για πολλοστή φορά το κήρυγμα του Ιησού και κατέληξε στην εύκολη λύση … της λατρείας της Θεοτόκου…
Η παραποίηση των λόγων του Ιησού είναι κλασική μέθοδο των Χριστιανών. Αν διαβάσει κανείς τις «επίσημες» μεταφράσεις των Ευαγγελίων και τις συγκρίνει με το πρωτότυπο κείμενο, θα φρίξει. Στην παραπάνω μικρή περικοπή η μετάφραση του Παν. Τρεμπέλα (εκδόσεις «Σωτήρ», 1982), που έχει την επίσημη έγκριση του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, περιέχει δύο (!!!) παραχαράξεις. Πιο συγκεκριμένα:
1) Εκεί που το πρωτότυπο κείμενο αναφέρει πως «έρχονται η μητέρα του Ιησού και οι αδελφοί του», ο Τρεμπέλας, εντελώς αυθαίρετα, προσθέτει μετά το «αδελφοί» τη φράση «αυτούς που ενομίζοντο από τους πολλούς αδελφοί του»! Και βάζει τη φράση αυτή, που δεν υπάρχει στο Ιερό Κείμενο, προκειμένου, δήθεν, να προστατέψει την Θεοτόκο που «κινδυνεύει» να θεωρηθεί ότι μετά τον Ιησού γέννησε και άλλα παιδιά (σιγά το μεγάλο έγκλημα!).
2) Ενώ το ευαγγελικό εδάφιο τελειώνει στο σημείο που παραθέσαμε ανωτέρω, ο Τρεμπέλας προσθέτει ολόκληρη πρόταση (!) χωρίς καν να διευκρινίσει ότι είναι δική του. Κάπου δηλαδή αντιλαμβάνεται ότι οι φράσεις του Ιησού αποθεοποιούν την Παναγία και σπεύδει να προλάβει και βάζει στο στόμα του μια φράση που δεν είπε: «και η μήτηρ μου αν ηξιώθη να με γεννήσει, πρωτύτερα υπήρξε πιστή και αφοσιωμένη δούλη του Θεού και δι’ αυτό ο Θεός την εξέλεξε ως όργανό του»!
Ουδέν σχόλιον…
Κλείνουμε με τη γνωστή ευχή της Εκκλησίας μας «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς»! Αλήθεια, από πότε μπορεί να μας σώσει ένας άνθρωπος; Ή μήπως η Παναγία δεν είναι άνθρωπος αλλά Θεά;
«έρχονται λοιπόν η μητέρα αυτού (δηλ. του Ιησού) και οι αδελφοί του και αφού στάθηκαν έξω από το σπίτι έστειλαν (ανθρώπους) σ’ αυτόν και τον φώναξαν. Και κάθονταν γύρω του πολύς λαός. Είπαν προς αυτόν (οι απεσταλμένοι): Να, η μητέρα σου και οι αδελφοί σου στέκονται απ’ έξω και σε ζητούν. Και απεκκριθεί σε αυτούς και είπε: ποια είναι η μητέρα μου και οι αδελφοί μου; Και αφού έριξε ολόγυρα τη ματιά του σε κείνους που κάθονταν τριγύρω του, λέει: να (δηλ. αυτοί είναι) η μητέρα μου και οι αδελφοί μου! Γιατί εκείνος που θα κάνει το θέλημα του Θεού αυτός είναι αδελφός μου και αδελφή μου και μητέρα μου».
Η θέση και εντολή του Ιησού είναι σαφής: όχι προσωπολατρίες, θεοποιήσεις, αγιοποιήσεις κλπ. Φροντίστε μόνο να τηρείτε τις εντολές του Θεού. Αυτό φτάνει και περισσεύει…
Βέβαια, το να τηρείς τις εντολές του Θεού δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα. Γι’ αυτό η υποκρισία των Χριστιανών φρόντισε να δαστρευλώσει για πολλοστή φορά το κήρυγμα του Ιησού και κατέληξε στην εύκολη λύση … της λατρείας της Θεοτόκου…
Η παραποίηση των λόγων του Ιησού είναι κλασική μέθοδο των Χριστιανών. Αν διαβάσει κανείς τις «επίσημες» μεταφράσεις των Ευαγγελίων και τις συγκρίνει με το πρωτότυπο κείμενο, θα φρίξει. Στην παραπάνω μικρή περικοπή η μετάφραση του Παν. Τρεμπέλα (εκδόσεις «Σωτήρ», 1982), που έχει την επίσημη έγκριση του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, περιέχει δύο (!!!) παραχαράξεις. Πιο συγκεκριμένα:
1) Εκεί που το πρωτότυπο κείμενο αναφέρει πως «έρχονται η μητέρα του Ιησού και οι αδελφοί του», ο Τρεμπέλας, εντελώς αυθαίρετα, προσθέτει μετά το «αδελφοί» τη φράση «αυτούς που ενομίζοντο από τους πολλούς αδελφοί του»! Και βάζει τη φράση αυτή, που δεν υπάρχει στο Ιερό Κείμενο, προκειμένου, δήθεν, να προστατέψει την Θεοτόκο που «κινδυνεύει» να θεωρηθεί ότι μετά τον Ιησού γέννησε και άλλα παιδιά (σιγά το μεγάλο έγκλημα!).
2) Ενώ το ευαγγελικό εδάφιο τελειώνει στο σημείο που παραθέσαμε ανωτέρω, ο Τρεμπέλας προσθέτει ολόκληρη πρόταση (!) χωρίς καν να διευκρινίσει ότι είναι δική του. Κάπου δηλαδή αντιλαμβάνεται ότι οι φράσεις του Ιησού αποθεοποιούν την Παναγία και σπεύδει να προλάβει και βάζει στο στόμα του μια φράση που δεν είπε: «και η μήτηρ μου αν ηξιώθη να με γεννήσει, πρωτύτερα υπήρξε πιστή και αφοσιωμένη δούλη του Θεού και δι’ αυτό ο Θεός την εξέλεξε ως όργανό του»!
Ουδέν σχόλιον…
Κλείνουμε με τη γνωστή ευχή της Εκκλησίας μας «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς»! Αλήθεια, από πότε μπορεί να μας σώσει ένας άνθρωπος; Ή μήπως η Παναγία δεν είναι άνθρωπος αλλά Θεά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου