Η "Έλλη" και ο Μεταξάς

Ας επιστρέψουμε 66 χρόνια πίσω, στις 15-8-1940, κι ας θυμηθούμε για λίγο τον τορπιλλισμό του σημαιοστολισμένου καταδρομικού «Έλλη» στο λιμάνι της Τήνου! Κι ας διατυπώσουμε ανοιχτά την άποψη πως η «Έλλη» υπήρξε θύμα της κοντόφθαλμης και μικρονοϊκής πολιτικής της δικτατορίας Μεταξά!
Την περίοδο εκείνη κύρια στρατηγική επιλογή του Μεταξά και των επιτελών του ήταν να προετοιμάζονται μεν για πόλεμο αλλά ταυτόχρονα να αποφύγουν κάθε «προκλητική» ενέργεια που, ενδεχομένως, θα έδινε στην Ιταλία την αφορμή να ξεκινήσει έναν πόλεμο. Η «κατευναστική» αυτή πολιτική του Μεταξά δεν είχε κανένα νόημα και είχε ήδη χρεοκοπήσει στη διεθνή πολιτική σκακιέρα! Την ίδια κατευναστική πολιτική είχε επιλέξει και Αγγλία στο Μόναχο, τον Σεπτέμβριο του 1939, αλλά απέτυχε παταγωδώς. Τον Ιούλιο τυ 1940 η Λουφτβάφε χτυπάει το Λονδίνο! Το ίδιο συνέβη και με τη Γαλλία. Τον Δεκέμβριο 1939 υπέγραψε κοινή διακήρυξη με τη Γερμανία αλλά τον Ιούνιο του 1940 οι Γερμανοί έχουν ήδη μπει στο Παρίσι. Κι ο Μεταξάς συνέχισε να «επενδύει» πολιτικά και διπλωματικά στον «κατευνασμό»!
Η πολιτική αυτή του Μεταξά είχε προκαλέσει μεγάλη ανασφάλεια λόγω των βαθιών αντιφάσεών της. Ενώ η Ελλάδα προσποιούνταν ότι δεν συμβαίνει τίποτε, οι Ιταλοί προχωρούσαν σε συνεχείς προκλήσεις εναντίον της χώρας μας. Που όλες αποκρύβονταν από τον Μεταξά και, φυσικά, έμεναν αναπάντητες! Πιο συγκεκριμένα:
1) Στις 12 Ιουλίου 1940, τρία ιταλικά βομβαρδιστικά αεροπλάνα χτυπούν στην Κρήτη το πολεμικό μας πλοίο «Ωρίων» καθώς και το αντιτορπιλικό «Ύδρα» που έσπευσε σε βοήθεια!
2) Στις 30 Ιουλίου ιταλικά βομβαρδιστικά χτύπησαν στον κόλπο της Κορίνθου τα πλοία μας «Βασιλεύς Γεώργιος» και «Βασίλισσα Όλγα». Την ίδια μέρα πλήττονται και δύο ελληνικά υποβρύχια στο λιμάνι της Ναυπάκτου! Παράλληλα, οι παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου και των χωρικών μας υδάτων ήταν καθημερινό φαινόμενο. Και ο Μεταξάς (ο «ηρωϊκός») σφύριζε αδιάφορα...
Κι ερχόμαστε στον τορπιλισμό της «Έλλης». Το Πολεμικό («Βασιλικό» τότε) Ναυτικό μας φοβόταν ένα μεγάλο χτύπημα και είχε ζητήσει είτε την ματαίωση της συμμετοχής του πλοίου στις εορταστικές εκδηλώσεις της Τήνου είτε την αποστολή στη θέση του του αντιτορπιλικού «Αετός». Η κυβέρνηση όμως Μεταξά απέρριψε όλες τις προτάσεις για να μην μειώσει τη μεγαλοπρεπή συμμετοχή του Ναυτικού στην τελετή! Έτσι, η «Έλλη» στάλθηκε ως «πρόβατον επί σφαγήν», να παραμένει επί ώρες αγκυροβολημένη στον ανοιχτό όρμο και τελείως απροστάτευτη!
Όμως, η «ηρωϊκή» συμπεριφορά του Μεταξά συνεχίσθηκε επί μήνες: Η ταυτότητα του εχθρού, παρότι είχε διαπιστωθεί από τις δύο τορπίλες που είχαν πλήξει τον λιμενοβραχίωνα, κρατήθηκε μυστική μέχρι που ξέσπασε ο πόλεμος στις 28 Οκτωβρίου.
Και μια τελευταία «λεπτομέρεια». Την δεκαετία του 1950, όταν τη χώρα κυβερνούσαν οι ιδεολογικοί απόγονοι του Μεταξά, δύο επιχειρηματίες επί δύο χρόνια κομμάτιαζαν την «Έλλη» μέσα στο νερό για να την πουλήσουν ως ... παλιοσίδερα!