Κυριακή, Απριλίου 24

Ταξιδεύοντας στο Αιγαίο - Α’ («Πρόσφυγας του εαυτού μου»)

Η εβδομάδα μετά την Ανάσταση λέγεται «της Διακαινησίμου»!
Κι αυτό γιατί, την πρώτη περίοδο του Χριστιανισμού, την ημέρα του Μεγάλου Σαββάτου και της Κυριακής του Πάσχα γίνονταν μαζικές βαπτίσεις. Οπότε, άρχιζε και η περίοδος της πνευματικής ανακαίνισης των νέων πιστών...
Εμένα με βάπτισαν πολύ μικρό, συνεπώς πρόβλημα ανακαίνισης δεν αντιμετωπίζω.
Έχω, όμως, ανάγκη ... ανακίνησης!
Γι’ αυτό, από αύριο αρχίζει η δική μου εβδομάδα ... της διακινησίμου!
Ξύπνησε μέσα μου η νησομανία της εφηβικής μου ηλικίας.
Κι έτσι πήρα την απόφαση να βγω περατζάδα στα νησιά του Αιγαίου, αρχίζοντας απ’ τα πολυαγαπημένα μου νησάκια του Αργοσαρωνικού.
Να γίνω για μια ακόμη φορά «πρόσφυγας του εαυτού μου»! Και να σας γράφω τις σκέψεις, τις εντυπώσεις, οτιδήποτε δαγκώνει το μυαλό και την καρδιά μου...
Μέσα από ιστορίες για Θεούς και Δαίμονες, θα προσπαθήσω, για μια ακόμη φορά, να ξορκίσω τους δικούς μου δαίμονες!
Τον ταξιδιώτη δεν τον προσδιορίζει ο τόπος αλλά μια κατάσταση πνευματική. Το ταξίδι γίνεται περισσότερο μέσα απ’ το λαβύρινθο της σκέψης και της ψυχής...
Υ.Γ.: Κάθε πέντε λεπτά αλλάζω απόφαση και άποψη.
Υπάρχουν μερικά πράγματα που πρέπει να κρατάμε για τον εαυτό μας!
Εσάς δεν σας κόφτει αν εγώ κάθε φορά που περνάω απ’ το Πέραμα στα Παλούκια Σαλαμίνας σκέφτομαι τα βυζιά της Αρτεμισίας.
Ούτε αν η θέα της Ύδρας μου φέρνει στο μυαλό τους καραβοκύρηδες του 1821, που δεν είχαν τίποτα να ζηλέψουν απ’ το μεγάλο Άγγλο ναύαρχο Φράνσις Ντρέικ που στα 1588 σάρωσε την μέχρι τότε αήττητη Ισπανική Αρμάδα!
Ούτε σας πολυνοιάζει αν περνώντας τα στενά των Σπετσών, βλέπω μπροστά μου ολοζώντανη τη Μπουμπουλίνα. Αυτή την αδάμαστη πειρατίνα, που έκανε τα πάντα εκτός απ’ το ν’ αφήσει μουστάκια! Λένε πως απήγαγε όποιον άντρα της γυάλιζε και τον παντρεύονταν με το καριοφίλι στον κρόταφο!
Για σας κρατάω το καλυτερότερο: ένα ταξίδι στο χρόνο, αγκαλιά με την Αθανασία!
Θα ταξιδέψουμε στην Ανάφη του 1935, για ν’ ανταμώσουμε τους εξόριστους κομμουνιστές που θα μας δείξουν πώς θα ήταν η ζωή μας χωρίς το Μνημόνιο.
Το τραγουδάκι που ακολουθεί μου το αφιερώνει η Αθανασία...

18 σχόλια:

Ασυλλόγιστη είπε...

Χρόνια Πολλά Ασκαρδαμούλη!
Έλαααα, προλαβαίνεις.
Έχουμε βάλει το αρνάκι στο φούρνο και χαζολογάμε στη βεράντα.

Χρόνια σε περιμένω είπε...

Να μας πας και βολτούλα στο Καβούρι.
Γιατί ο μπαμπάς της Ασυλλόγιστης βαριέται...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Χρόνια Πολλά σπόρια.
Να βρείτε άλλον ταξιτζή!
Εγώ πάω να φάω μαγειρίτσα στης μάνας μου και μετά βουρ για καφέ με τα ρεμάλια...

Ασυλλόγιστη είπε...

Ενώ αν είχαμε τα βυζιά της Αρτεμησίας...

Χρόνια σε περιμένω είπε...

Εγώ είμαι μελαχροινούλα και έχω τα μουστάκια της Μπουμπουλίνας!

Drmakspy είπε...

Ααααα α ααα κρουαζιέρα θα μας πααααάς
Αααααα α ααααα γιατί μας σκέφτεσαι, μας αγαπάααααας
Ααααα α αααααα Ύδρα, Σπέτσες, Σαλαμίνα
Ααααα α αααααα έξω τα βυζιά κι η Μπουμπουλίιιιιινα.......



Χρόνια Πολλά Ασκαρούλη
Χριστός Ανέστη!
Ταξίδεψα, χαμογέλασα, ορέχτηκα, θυμήθηκα, γέλασα, νοστάλγησα, συγκινήθηκα κι όλα αυτά μαζί σου....
(Υ.Γ. Τελικά σε μια φοβερή ανάρτηση, πολλές φορές τα σχόλια κάποιων είναι το ίδιο απίθανα....)

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Σποράκια, αν είχατε και το ... χαντζόχερο του Ντρέικ, θα το σκεφτόμουν!

Σπύρε, σύμφωνα με πληροφορίες:
α) Το βυζί της Μπουμπουλίνας παρέμεινε στειτό και σε προχωρημένη ηλικία
β) Η Αρτεμισία όταν γέρασε ερωτεύτηκε ένα τεκνό. Απ’ την παθολογική ζήλεια της τον τύφλωσε κατά τη διάρκεια του ύπνου του. Και μετά αυτοκτόνησε πέφτοντας στη θάλασσα από έναν ψηλό βράχο.

Μην ξεχάσω να πω ότι μετά τη ναυμαχεία της Σαλαμίνας, οι Αθηναίοι επικήρυξαν την Αρτεμισία με 10.000 δραχμές!

Αλητισσα είπε...

Χρόνια καλά, ταξιδευτή..

nefelokokkugia είπε...

Χρόνια πολλά κύριε Ασκαρδαμούλη μας. Πόσο χαίρομαι που ταξιδεύετε. Σας ζηλεύω. Δύσκολα τα ταξίδια. Κι αυτός ο κόσμος κάνει ότι μπορεί για να μας κρατάει δεμένους σε ένα τόπο.

ΥΓ Τα βυζιά της Μπουμπουλίνας ξέρουμε πως κρατήθηκαν στητά? Όχι πως με νοιάζει...απλή περιέργεια.

Ανώνυμος είπε...

ακόμα να συνηθίσω τις διεσπαρμένες σου σκέψεις. Χριστός ανέστη, τα 'μαθες φαντάζομαι.
φιλιά

zoyzoy είπε...

Ασκαρούλη ετοιμάζεσαι για ανακαίνιση στα νησιά του Σαρωνικού και'γω νόμιζα θα'φτανε η χάρη σου ως εδώ!

Θα περιμένω τις εμπειρίες σου απ'αυτό το ταξίδι θα'ναι ενδιαφέρουσες!

Πάντα ανανεωμένος εύχομαι!

Τις καλύτερες ευχές μου με τα θαλασσινά μου πάντα!

takis είπε...

Εσυ παιδί μου δεν χρειάζεσαι ανακίνηση..
ριζική ανακαίνιση σου χρειάζεται και μετά..πέταμα...

Βρε αν "το ταξίδι γίνεται μέσα απο τον λαβύρινθο της σκέψης και της ψυχής" κάτσε και στην Αθήνα..
Θα μου πείς πως θα φανταστείς τα προτεταμένα στήθη της Μπουμπουλίνας..
Ε, άλλαξε στέκι , απο Μαβίλη πάγαινε Κολωνάκι...έμαθα οτι με την άνοδο της θερμοκρασίας θα πλακώσουν Μπουμπολίνες κολωνακιότισες ...

ΥΓ Μου αρέσει η ΛΑΛΙ ..δεν συνηθίζει λέει τις "διεσπαρμένες σκέψεις σου" !!
δηλ. φαντάσου , υπάρχουν γυναίκες που σε παίρνουν στα σοβαρά!

Ασε η ΝΕΦΕΛΩ ..
σε ζηλεύει λέει για τα ταξίδια σου...δεν έχεις πεί οτι είσαι εισοδηματίας?

marilia είπε...

Χριστός Ανέστη και Χρόνια πολλά!
Καλά ταξίδια και να ομορφοπεράσεις! :)

σνουπομμμματς

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Χρόνια σου Πολλά Αλητούλα!

Νεφέλω, ήταν και για μένα «δύσκολα» τα ταξίδια, μέχρι που άρχισα να τα κάνω μόνος μου...
Όσο για το «κόλπο» της μπουμπουλίνας ήταν, σύμφωνα με αξιόπιστες μαρτυρίες, να δένει τη νύχτα που κοιμόταν τις ρόγες της απ’ τ’ αυτιά της!
Όπως ακριβώς έκανε ο παπούς μου με τις άκρες του μουστακού του, για να το έχει τσιγγελωτό!

Τυχαία, να το άκουσα χθες βράδυ πως αναστήθηκε...
Όσο για τις «σκέψεις»... πώς να τις συνηθίσεις με τόσες απουσίες που κάνεις;

Ζουζού, ο Σαρωνικός είναι για ... κολατσιό!
Το κυρίως γεύμα περιλαμβάνει και Κυκλάδες και την ... έκπληξη που σας λέω: ταξίδι στο χρόνο αγγαλιά με την Αθανασία (αλήθεια, αυτή η ψυχή πού χάθηκε;).
Όσο για τα «θαλασσινά»... αμάν πια... τα μπουχτίσαμε τόσες μέρες!

Τι μιλάς εσύ ρε τιποτένιε;
Λες εμένα «εισοδηματία» που τρώω το σουβλάκι μου στα Παλούκια, δίπλα στον καταθλιπτικό Ναύσταθμο, παρέα με τα ναυτάκια που ’χουν «απαγόρευση εξόδου»;
Ενώ εσύ απολαμβάνεις τον καφέ σου στον Σηκουνάνα και το απεριτίφ στις ελβετικές Άλπεις;
Όσο για τις «Κολωνακιώτισσες»... καμία σχέση με τη Μπουμπουλίνα!
Πρέπει να ψάξεις πολύ για να βρεις καμιά τριχούλα...

Σνούπι, ξέρεις που θα με βρεις!
Ο τολμών (και η τολμώσα) νικά!

nefelokokkugia είπε...

@Takis
"Ασε η ΝΕΦΕΛΩ ..
σε ζηλεύει λέει για τα ταξίδια σου...δεν έχεις πεί οτι είσαι εισοδηματίας?"
Tσ τσ παρεξήγηση
Δε ζηλεύω τα ταξίδια του, αλλά τα "ταξίδια" του.
Προφανώς και έχει εισοδήματα. Πολύτιμα, σπάνια εισοδήματα, που όσο κι αν προσπαθεί δεν κρύβονται.

Ανώνυμος είπε...

Τέτοια τραγουδάκια ακούς και φαντάζεσαι μωρά σε club ε;
Ή ήσουν σε καμμιά Μύκονο, όπως όλος ο καλός κόσμος και μας δουλεύεις; Άκου λέει Σαλαμίνα Παλούκια...
Όπως και να έχει Χριστός Ανέστη!!!

Ανώνυμος είπε...

Καλοτάξιδος Ασκαρούλη!!!Τα ταξίδια είτε γίνονται πραγματικότητα είτε τα ονειρευόμαστε μας βοηθούν να ξεφεύγουμε.
Οσο για το κόλπο της Μπουμπουλίνας λέω να το αντιγράψω, μετά από χρόνια..
φιλάκια ρενα

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Νεφέλω, ναι... έχω πλούσια «εισοδήματα», γι’ αυτό είμαι στα αζήτητα!

Ατασθάλιε, πηγαίνω στη Μύκονο αλλά μόνο περαστικός για Δήλο!
Δε μου λες εσύ. Έκανες κόμμα με τον Τάκη;

Ρένα, κι εγώ θα το αντιγράψω... αλλά μετά από χρόνια ελπίζω!