Τρίτη, Απριλίου 26

Ταξιδεύοντας στο Αιγαίο ― Β’ (Νάξος: το καλύτερο μέρος να χωρίσεις!)

Πάντα με συγκινούσε ο μύθος του Θησέα και της Αριάδνης.
Μην πάει το μυαλό σας στον Μινώταυρο και στο πώς η Αριάδνω έδωσε το κινητό της στο Θησέα για να μπορέσει αυτός, αφού σκοτώσει το τέρας, να βγει απ’ το λαβύρινθο.
Άλλα πράγματα κάνουν «κλικ» στον Ασκαρούλη!
Όπως, ας πούμε, το γεγονός πως το ερωτευμένο ζευγάρι παντρεύτηκε στο Ηράκλειο με συνοπτικές διαδικασίες, μπήκαν στο πλοίο για Αθήνα, αλλά το λεβεντόπαιδο στις Κυκλάδες έβγαλε φλας αριστερά, πάρκαρε στη Νάξο, έβαλε την Αριάδνη να πάρει έναν υπνάκο, και μόλις ξύπνησε η καψερή ο Αθηναίος αγνάντευε το Σούνιο!
Πρώτος μάγκας ο δικός μας! Άλλωστε, τι θα έλεγε στη θεογκόμενα την Αίγλη, που τον περίμενε κάτω απ’ την Ακρόπολη, αν τον έβλεπε με τη λυσσάρα την Κρητικιά;
Αλλά και η Αριάδνη δεν πήγε χαμένη. Εκεί που έκλαιγε τη μοίρα της στη Νάξο, την είδε ο θεός Διόνυσος, τη λιμπίστηκε, την παντρεύτηκε, έκαναν μαζί πολλά παιδιά και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!
Το ηθικό δίδαγμα, πάντως, είναι ένα:
Αν σκέφτεστε να χωρίσετε, ελάτε εδώ στη Νάξο να το κάνετε! Θα σας φέξει και των δυο...
Σε τούτη την παραλία δεν ήρθα τυχαία!
Είχα ξανάλθει το καλοκαίρι του 1987, ως φοιτητής. Παρέα με τη Ν. τον Τζίμη και την Κ.
Μόλις σουρούπωνε, θυμάμαι, φτάσαμε στο σημείο τούτο με κλεμμένο αμάξι κι ανάψαμε φωτιά στην αμμουδιά.
Οι πόρτες του αμαξιού ορθάνοιχτες και το ράδιο, μετά τις ειδήσεις, να παίζει χορευτική μουσική.
Η Κ. φορούσε ένα μπλουζάκι αμάνικο κι ένα σορτσάκι. Λεπτή, μελαψή, λεία... Χόρευε μόνο για τον Τζίμη.
Η Ν. χόρευε μόνο για την πάρτη της! Έμοιαζε με το στάχυ που το παιδεύει ο άνεμος. Ύψωνε τα χέρια της στο φεγγάρι και λίχνιζε τον αέρα με τ’ ακροδάχτυλα.
Όταν άρχισε να με φιλά, το στόμα της ήταν αχνιστό και ζεστό. Το μυαλό μου ξεκόλλησε απ’ το κρανίο του κι ενώθηκε με το ουράνιο στερέωμα...
Κάποιος από μας φώναξε πως το κρασί τέλειωσε.
Πηδήξαμε με τον Τζίμη στ’ αμάξι κι είπαμε πως «γυρίζουμε σε δυο λεπτά».
«Φέρτε και κάτι να τσιμπήσουμε», φώναξε η Κ.
Ο Τζίμης γκάζωσε.
Στα 100 μέτρα φρέναρε απότομα.
Έβλεπε στο καθρεφτάκι του τη φωτιά που ’χαμε ανάψει στην παραλία και τα κορίτσια που ακόμα χόρευαν.
«Κοίτα, ρε πούστη, κοίτα σκηνή! Τρομερές γκόμενες στο πουθενά κι εμείς πάμε για κρασί. Αυτή είναι ζωή! Γουστάρεις ρε πούστη;»
Και βέβαια γούσταρα...
Απ’ τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, θυμάμαι πως προσπαθούσα να φανταστώ κάθε γυναίκα που έβλεπα, θεόγυμνη!
Κι ας μην ήξερα ακόμα τη χρήση και τη σκοπιμότητα του γυμνού.
Κι ας μην ήξερα τι να την κάνω τόση γύμνια...
Από τότε φανταζόμουν τον παράδεισο σαν πορτοκαλάδα με ανθρακικό, κασέρι κι αχνιστό ζυμωτό ψωμί, να σου καίει τα δάχτυλα, και γύρω γυμνές γυναίκες να σου προσφέρουν με νταμιτζάνες μαύρο κρασί!
Μπορεί να έκανα κάθε Κυριακή το «παπαδάκι» στο ιερό της εκκλησίας, αλλά στην πραγματικότητα ήμουν ένας μουσουλμάνος εν παιδικότητι χωρίς να το ξέρω...


29 σχόλια:

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Το επόμενο ποστάκι το σ-κ με το ... ταξίδι στο χρόνο που σας υποσχέθηκα!

Memphis Ex Noel είπε...

ερώτηση κρίσης...γιατί κασέρι κι όχι κάποιο άλλο κίτρινο τυρί; :p

Η φέτα σου πέφτει βαριά να υποθέσω χαχαχα

Αθανασία είπε...

Καλημέρα ασκαρούλη! Χριστός ανέστη! καταρχήν ε, ωραίες φοιτητικές μνήμες....ωραίες ιστορίες από το καιρό του πανεπιστημίου...μ'άρεσε η ιστορία σου...μπράβο...ε,μερικοί άντρες παιδάκι μου (σα και σένα) φαίνονται κ αι από τη παιδική τους ηλικία,ακόμη ότι το'χουν..με τις γυναίκες...το σέξ απίλ? που λένε?ίσως...καλημέρες...

Maria Tzirita είπε...

Υποθέτω πως πέρασες όμορφα το Πάσχα, για να έχεις τέτοια κέφια... Χρόνια πολλά και του χρόνου με υγεία και ό,τι άλλο ποθεί η καρδιά σου!

nefelokokkugia είπε...

...και τι δε θα΄δινα να ήμουν 20 και να χόρευα σ΄ενα νησί.
Καλημέρες

athinovio είπε...

μην το πείς σε κανέναν, αλλά κι εγώ "βλέπω" γυμνούς τους άντρες.
Δυστυχώς, κανένας παράδεισος για τις γυναίκες....

σσςςςςς!

takis είπε...

Εσυ ρε ήσουνα αυτό το ρεμάλι που άναβε φωτιές στον Αγ Προκόπη βραδιάτικα το ΄87 και δεν μπορούσα να κοιμηθώ απο τη φασαρία?


Εγω πάντως δεν διάβασα το σχόλιο της ATHINOVIO...(όπου βλέπω "γυμνό" το πηδάω)
αν κατάλαβα καλά ο παράδεισος είναι γεμάτος γυμνούς..
σαν κόλαση ακούγεται
Μυστήρια πράγματα..
ακαταλαβίστικα θα έλεγα.

ΥΓ Σιγά μη πάω στη Νάξο να χωρίσω
εδω έχουμε ολόκληρη Μύκονο..

takis είπε...

Α, και έπρεπε να φτάσεις στο 1000 και βάλε ποστ για να μας αποκαλύψεις οτι είσαι μουσουλμάνος "εν παιδικότητι" (Χα,χα τι είναι αυτό πάλι?)
λες και δεν το έχουμε καταλάβει...

Alex είπε...

έχεις πλάκα 'Ασκαρ !
η φαντασία σου δε....ανεκδιήγητη !
κατα τ'άλλα : ο χωρισμός είναι χωρισμός , τα λοιπά είναι απλώς προλήψεις και ψευδομαρτυρίες !
καλό βράδυ !

Drmakspy είπε...

Με γύρισες χρόνια πίσω... Σε μια παραλία του Παγασητικού... Οι περιγραφές σου έχουν κάτι το αλλόκοτο... Είναι τρυφερές και κυνικές συνάμα, όπου οι τρυφεράδα κι ο κυνισμός μπερδεύονται σε τέλεια αναλογία, όπως τα δυο είδη παγωτού -βανίλια σοκολάτα- που στροβιλίζονται στο ίδιο χωνάκι από την μηχανή σε μια δίχρωμη δίνη....

Αλητισσα είπε...

Σιγά μην έχεις ανάγκη να πας στη Ναξο για να χωρίσεις..
Αυτές τις αηδίες κάθεσαι και λες και θα παρακαλάς καμιά γκόμενα να πάτε Νάξο και δε θα έρχεται..
Όποιος θέλει να χωρίσει εξυπνοπούλι χωρίζει αλλά ταβάτε με κι ας κλαίω είσαι και του λόγου σου..πες καλύτερα πως με τις μαλακίες που έχεις κανει τόσα χρόνια τώρα δε σου βρίσκεται γκόμενα να τη χωρίσεις και κάθεσαι στην παραλία πενταμόναχος και κάνεις φανταστικούς διαλόγους με τη δήθεν γκόμενα που ξαποστέλνεις..
Αντε φιλάκια γιατί η υγεία μου δε μου επιτρέπει ούτε να συγχύζομαι όυτε και να γράφω πολλή ώρα..

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Μέμφης, περί ορέξεως ... κασερόπιτα!
Επιμένω πως ο παράδεισος είναι κασεροπηγή, κι αν θες να με διαψεύσεις πέρνα με βολτούλα από κει και θα δεις.

Αθανασία, εμείς οι άντρες την κουνάμε ακόμα στην αχλαδιά!
Για τις γυναίκες δεν είμαι και πολύ σίγουρος!
Με πρώτη και καλύτερη εσένα!
Για περισσότερα περίμενε την Κυρική τη νέα αναρτησούλα.
Πάλι πρωταγωνίστρια θα είσσαι ατιμούλικο...

Μαρία, μπα, μη το λες.
Βαρετά πέρασα και το Πάσχα και βαρετά περνώ όλες τις γιορτές!
Αλλά, άλλο βαρετά κι άλλο απαίσια... με πεθερικά, μπατζανάκηδες, σύγαμπρους και κουνιάδους.

Νεφέλω, να ξαναγίνεις 20 το κόβω δύσκολο.
Αλλά να χωρέψεις γυμνούλα σε μια παραλία κάτω απ’ το φεγγάρι, κι ο Ασκαρούλης να σε προμηθεύει με μαύρο κρασάκι, δεν το αποκλείω...

Αθηνόβια, για τις γυναίκες ο παράδεισος είναι εδώ στη γη!
Και, φυσικά, δεν περιλαμβάνει γυμνούς άντρες αλλά τιγκαρισμένες βιτρίνες με πατούμενα, ρούχα και κοσμήματα!
Ο καθένας έχει τον παράδεισο που του αξίζει...

Τάκη, πράγματι, έμεινες άυπνος, αλλά όχι απ΄τη φασαρία που κάναμε.
Αφού όλη νύχτα έπαιρνες μάτι βρε απελπισμένε!
Και μια μικρή λεπτομέρεια: για να χωρήσεις, πρέπει πρώτα να τα «φτιάξεις»...
(τα ποστάκια δεν είναι 1000 αλλά 1026!)

Αλέξια, στη Νάξο ο χωρισμός είναι πιο γλυκός! Σαν το ναξιώτικο κρασάκι και τυράκι.
Μην την υποτιμάμαι τη μυθολογία!
Δεν καθόλου τυχαίο πως αυτά με τα πράσινα γραμματάκια συνέβησαν στο συγκεκριμένο νησί κι όχι, ας πούμε, στη Μύκηνο που πάει και χωρίζει ο Τάκης (γύρευε τώρα εσύ με ποιον χωρίζει...).

Σπύρε, στο Βαλτούδι ήσουν; Χάιδευες την πλάτη με τη βαθιά χαράδρα κατά μήκους των σπονδύλων και τα χυτά οπίσθια. Τα ωυζιά της αφρώδη, και καθώς γευόσουν τα γλυκά χειλάκια της, συγχωρούσες όλους τους εραστές που την είχαν σενεπάρει ως τότε;
Κι απέναντι στο Τρίκερι έβλεπες το μοναστήρι της Παναγιάς;
Και ερεθιζόσουν περισσότερο σαν να άγγιζες ιερά αντικείμενα;
Να σου εξομολογηθώ κάτι;
Την καλύτερη μαλακία έπαιξα στη θέα ενός μισογκρεμησμένου εξωκκλησιού, του τύπου σταυρωειδούς μετά τρούλου...

Αλήτισσα, εύχομαι να υγιαίνετε, να μακροημερεύετε, να μακρολογείτε και εκσφενδονίζετε δηλητηριώδεις λόγους!

KitsosMitsos είπε...

Ταξίδι στο χρόνο ακόμη και μέσα στην ανάρτηση. Ενδιαφέρον!

Αλητισσα είπε...

Αντε πες με και κακιά τώρα..
Εγώ δε σου φταίω που έχεις αλλεργία σ' οτιδήποτε δεν κατουράει όρθιο..
Είπαμε έχεις γαμοφοβία, αλλά ώπα κάθε φοβία έχει και τα όρια της..
Να γίνεις γκέι το έχεις σκεφτεί;
Αφού βρε παιδί μου οι άντρες τα έχουν όλα τα καλά, γιατί δεν το ψάχνεις λίγο αλλιώτικα, να βρεις κι εσύ την υγειά σου..
Αντε σ' αφήνω τώρα γιατί κανονικά την ψυχανάλυση την χρεώνουν..

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Kίτσο, από Κυριακή να δεις «ταξείδι στο χρόνο»!
Και μάλιστα αγκαλιά με την Αθανασία...

Αλητούλα, παλιά οι άντρες όταν ήθελαν να ξεφύγουν απ’ τον ασφυκτικό κορσέ των γυναικών, έκαναν πόλεμο...
Τώρα φεύγουν για ταξειδάκια στα κοντικά νησιά μόνοι τους ή με αντροπαρέες...

Ασυλλόγιστη είπε...

Ουαουου... τρεις ιστορίες σε μία!

Χρόνια σε περιμένω είπε...

Εμείς πάντως είμαστε με την Αριάδνη!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Το ξέρω... εσείς Σποράκια μόνο να καλοπαντρευτείτε θέλετε!

Αθανασία είπε...

Ασκαρούληηηηηηηηηηηηηηη!θα σου φάω τη μύτη βρεεεεεεεεεεε!μα πάααλι θα με πιάσεις στο στοματάκι,σου τη κακομοίρα?δε μ'αφήνεις βρέ στο πόνο μου την έρμη?δε με λυπάσαι μωρέ πάναθεμά σεεεεεεεεεεεεεεεε! που λέει,και ο Θαλλασινός τη κακομοίρα ε?.....

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Αθανασία, θα το πιείς το πικρό ποτήρι μέχρι τέλους!
Άλλωστε... τραβάτε με κι ας κλαίω είσαι!

Μπορεί να αναρτηθεί και Σάββατο βραδάκι η επόμενη ανάρτηση...

marianaonice είπε...

Ταξιδεύοντας αγκαλιά με τη γλυκειά μας ...Αθανασία!
Νομίζω ότι τα συγχαρητήρια αξίζουν και σ' αυτήν εκτός από το συγγραφέα για την έμπνευση που σου δίνει!!
Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά Ασκαρδαμυκτί μας!
Πραγματικά η γαλιάνδρα της μπλογκόσφαιρας είσαι, μα πολύ ενδιαφέρουσα και γλυκολαλίστατη γαλιάνδρα...
:)))

takis είπε...

Περιμένω με αγωνία τη συνάντηση
ΑΣΚΑΡ-ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ...
θα σκάσω απο ζήλεια.........

Ανώνυμος είπε...

ΩΡΑΙΟ!!!! ποστάκι, αν και αφησες την κρητικια.... αλλά το παραβλέπω. Πάντως μας θύμησες τα χρόνια που όντως χορεύαμε ξέγνοιαστα στις παραλίες, τρώγαμε, πίναμε... ναι αυτα.
ΥΓ τα σχόλια των φίλων με τις απαντήσεις τις δικές σου Ασκαρούλη αξίζουν πολλά λεφτα.
ρενα

Ασυλλόγιστη είπε...

Αυτό που έγραψες με τον αυνανισμό δίπλα στο ξωκκλήσι μού φαίνεται μεγάλη σχιζοφρένεια!

Χρόνια σε περιμένω είπε...

Ναι, να το προσέξεις αυτό Ασκαρδαμούλη...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Καλά, πού χάθηκε το σχόλιο του Σκρουτζάκου;
Τέλος πάντων... καλή Πρωτομαγιά Τσιφουτάκο, κι εύχομαι αυτή τη μέρα να είσαι στο πλευρό ... των εργαζομένων!

Χρόνια Πολλά Μαριανούλα!
Είσαι πολύ διαβαστερή βλέπω...
Η Αθανασία είναι, όντως, η μουσίτσα μου!

Τάκη, ότι ζηλεύεις το ξέρουμε όλοι μας!
Αλλά θα ζηλέψεις ακόμα περισσότερο όταν διαβάσεις και πόσο καλά περνάμε...

Ρενούλα, αν σαν αρέσει το «ταξίδι στο χρόνο, αγκαλιά με την Αθανασία», μπορεί να περάσουμε και μια βολτίτσα από Χανιά...

Σποράκια, αυτά είναι «ψιλά γράμματα» για σας!
Να αποφεύγετε τα «βαθιά»...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ρε συ Σκρουτζάκο, τι έπαθε το μπλογκί σου;

marilia είπε...

Η πλάκα είναι ότι πριν τη Νάξο, μπορεί σε κάνα ξερονήσι -για να μην πω κατευθεία στο βαθύ γαλάζιο- να σε κατεβάσει καμιά τύπισσα και να ψάχνεσαι γενικότερα...

Καλό κολύμπι! ;)

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Σου θίξαμε τις Κρητικιές;