Ναυτικές ιστορίες ΣΤ΄ (η "ποντικοπαγίδα")

Ο καπετάνιος σα χαλάρωνε έλεγε σοφές κουβέντες!
"Όταν ξέρω πώς κάνουν έρωτα σ' ένα μέρος, μπορώ να σου το περιγράψω με κάθε λεπτομέρεια κι ας μην το είδα ποτέ"...
Απ' την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στ' Αλγέρι ένιωσα ν΄ανατριχιάζω από πάθος, διέγερση, ξαφνική έξαψη των επιθυμιών. Από μια ανυπομονησία που σου μουδιάζει τα άκρα.
Σε τούτο το μέρος, οι ερωτικές σου ορμές κι όλες οι αισθήσεις οξύνονται ως εκεί που δεν παίρνει άλλο!
Τ' αδιάκοπο ρεύμα του θερμού αέρα, οι αποπνιχτικές μεσημεριάτικες ριπές απ' την κοντινή έρημο, ο ασφυχτικός σιρόκος... όλ' αυτά φλογίζουν το αίμα, αποτρελαίνουν κι αποκτηνώνουν τη σάρκα!
Στη χώρα αυτή υπάρχουν δύο καταδίκες που θα ευχόσουνα να μην υποστείς: η έλλειψη νερού κι η έλλειψη γυναίκας!
Αν βρισκόσουν στην έρημο θα έκανες τη μεγαλύτερη ατιμία για ένα ποτήρι δροσερό νερό.
Το ίδιο θα έκανες και σε τούτο το λιμάνι για μια νέα, ωραία, σφριγηλή Αλγερίνα!
Χωρίς να σε νοιάζει που οι περισσότερες είναι τόσο βρόμικες όσο το λασπωμένο νερό των πηγαδιών της Σαχάρα...
Δεν άργησα ν' ανταμώσω αυτό που έψαχνα.
Παράστημα αγαλμάτινο, στόμα μεγάλο, χείλη ανασηκωμένα, μάτια τεράστια γεμάτα αναίδεια...
Ένα πλάσμα γοητευτικό αλλά κατώτερης ευφυίας. Προορισμένο να ζει για τον ακόλαστο έρωτα. Για όλ' αυτά που ξυπνούν μέσα σου τις άσεμνες θεότητες της παλιάς Ελλάδας, που ξεφάντωναν στα φυλλώματα και στα χορτάρια...
Είχα ξαπλώσει δίπλα της.
Η ζέστη γέμιζε το στιλπνό της δέρμα με μικροσκοπικές σταγόνες ιδρώτα, κι έκανε ν' αναδύονται απ' τ' ανασηκωμένα κάτω απ' το κεφάλι της χέρια, απ' τις μασχάλες της, απ' όλες τις κρυφές σχισμές του κορμιού της κείνες οι δυνατές οσμές που κάνουν κάθε αρσενικό να τρελαίνεται...
Στο ποτάδικο που τη γνώρισα μού είπε:
"Πρέπει να 'ρθεις να κοιμηθείς σπίτι μου"!
Δεν το κατάλαβα. Εκείνη, όμως, επέμενε.
- Όταν θα φύγει ο άντρας μου για τη δουλειά, θα 'ρθεις εσύ και θα κοιμηθείς στη θέση του!
- Και γιατί να μην έλθεις εσύ στο ξενοδοχείο μου;
- Το θέλω για σουβενίρ! Όταν θα φύγεις θα το θυμάμαι. Κι όταν αγκαλιάζω τον άντρα μου, θα νομίζω πως αγκαλιάζω εσένα τρέλα μου.
Ειλικρινά συχαίνομαι τις ερωτικές συναντήσεις κάτω απ' τη συζυγική στέγη. Είναι ποντικοπαγίδες που πιάνονται οι βλάκες!
Αλλά εκείνη με παρακαλούσε, έπεσε στα πόδια μου, έβαλε τα κλάματα, υπόσχονταν... "θα δεις τι έρωτα θα σου κάνω"!
Ήταν μια από κείνες τις μυστικές εκδικήσεις της γυναίκας που ηδονίζεται να απατά τον άντρα της, που τον μισεί και θέλει να τον κερατώνει μέσα στο ίδιο του το σπίτι, ανάμεσα στα έπιπλά του, πάνω στα σεντόνια του...