Σελίδες απ’ τη ρημαγμένη μου ζωή ΙΓ’ (Ένας χαζομουνάκιας αλκοολικός)

Η γοητεία της γυναίκας είναι η ιστορία της!

Και η ιστορία της ταυτίζεται με τους άντρες που πέρασαν απ’ τη ζωή της...

Όταν γνωρίζω μια γυναίκα προσέχω πάντα σε τίνος μπράτσο κρεμόταν ως τότε και πώς τον κοίταζε!

Οι ειδήμονες ξέρουν ότι τα βάσανα του έρωτα αρχίζουν μετά τον θρίαμβό του.

Το φλερτ είναι το νομοσχέδιο κι όχι ο νόμος...

Αργότερα γεννιούνται τα μεγάλα «υπαρξιακά» ερωτήματα: Την κερατώνω; Με κερατώνει; Ρεύομαι κατά τη διάρκεια ενός δείπνου με κεριά; Της ξεφεύγουν βλάχικα επιφωνήματα; Με γοητεύουν οι γαρδούμπες; Παρακολουθεί σαπουνόπερες καταβροχθίζοντας τον άμπακο; Είμαι εξελληνισμένος κατ’ επίφασιν; Στην ερωτική της συμπεριφορά είναι Εσκιμώα ή Βάνδαλη;

Δεν έκρυψα ποτέ τον πραγματικό μου χαρακτήρα!

Είμαι αμοραλιστής για τον εαυτό μου αλλά και ηθικολόγος για τους άλλους!

Αγαπάω με τον κλασικό επιφανειακό αντρικό τρόπο...

Τα πάντα -γάμος, αρραβώνας, τρυφερότητες στον καναπέ, κουβαλητής- ισχύουν μόνο «υπό κανονικές συνθήκες»! Όσο κάποια απ’ τις «θεές» που κυκλοφορούν εκεί έξω δεν καταδέχεται ν’ ασχοληθεί μαζί μου.

Όταν όμως η μπίλια καθίσει στο «επτά κόκκινο», τότε... όλα στ’ αρχίδια μου!

Η Β. ήταν μια απ’ τις πολλές τρελές που στοίχειωσαν τη ζωή μου!

Κάθε φορά που διαπίστωνε πως δεν γνώριζα επακριβώς τις απόψεις του Χέγκελ σε συγκεκριμένο θέμα, μόλις τολμούσα συνεσταλμένα να εκφραστώ υπέρ του Μνημονίου, όταν, κατά τη γνώμη της, υποστήριζα κάτι «δεξιό» ή «συντηρητικό», έπρεπε να υποστώ τον παραληρηματικό της λίβελο...

Με κατηγορούσε για τα πιο απίθανα πράγματα: με αποκαλούσε «αιμομίκτη», «εξαρτημένο απ’ τα ναρκωτικά», «ομοφυλόφιλο»...

Ενώ ήμουν το προφανές: ένας χαζομουνάκιας στα πρόθυρα του αλκοολισμού που έτρεμε τις φωνές της!

Βαρέθηκα να μου σφίγγουν οι φίλοι το χέρι, να με χτυπούν εμψυχωτικά στην πλάτη και να μου λένε «πώς αντέχεις βρε θηρίο την παλαβή;»...

Κι έτσι αποφάσισα να τη «σχολάσω»!

Από τότε, ακόμη και άγνωστοι με σταματούν στο δρόμο, με χαιρετούν γεμάτοι σεβασμό και με συγχαίρουν για την επιλογή μου...