Αγαπημένε μου Άσκαρ ... (ερωτικές επιστολές γυναικών Γ')

Ο φάκελος που βρήκα στην πόρτα μου ήταν ογκώδης αλλά ελαφρύς! Πάνω δεξιά έγραφε ένα σύνθετο γυναικείο όνομα και μια διεύθυνση που θύμιζε... Αριστοφάνη!
Μόλις τον άνοιξα ξεπρόβαλε ένα κουκλάκι! Ένα χνουδωτό, λευκό ελεφαντάκι με γαλάζια αυτάκια και πατουσίτσες! Το καημένο ήταν τυλιγμένο σε μια κόλλα χαρτί... γραμμένη απ' τα χεράκια του!
Ήταν προφανές! Στο δημοτικό είχε καλή δασκαλίτσα και είχε μάθει πολλά γραμματάκια!
Τράβηξα γρήγορα το γράμμα κι άρχιζα να διαβάζω:

Ουφ!!!! Επιτέλουουους!!!!
Κόντεψα να σκάσω μέσα σ' αυτό το... παλιοφάκελο.
Αααααχ! Ανασαίνω ξανά!
Ώστε... εσύ είσαι, ε; Για σένα με βούτηξε η άλλη, η ζουρλή, απ' το ράφι της παιχνιδοζούγκλας και μ' έχωσε σ' αυτό το φάκελο, ε;
Μάλιστα! μη με κοιτάς με μισό μάτι! Ξέρεις τι τράβηξα για χάρη σου;
Θα στα πω σύντομα γιατί, όσο να το πεις, ολόκληρο ταξίδι έκανα, χρειάζομαι ξεκούραση.
Που λες, αυτή η ανόητη περνούσε στη μεγάλη ζούγκλα βαριεστημένη και κατσούφα!
Μόλις λίγη ώρα πριν, κάποιο περίεργο "φρούτο" της είχε πει ότι του πέφτει... βαριά και τα ‘χε βάψει μαύρα!
Έλα όμως που μόλις με είδε άστραψε το μάτι της και τράβηξε μια άλλη περίεργη απ' το χέρι ξεφωνίζοντας: «Βάσω, ελεφαντάκιααααα!». Λες και δεν είχε ξαναδεί ποτέ της ελέφαντα!
Άρχισε, μάλιστα, να σκέφτεται και δυνατά: «Θα πάρω ένα για το φρούτο μου» είπε και με βούτηξε, «και ένα για μένα» και το χέρι της κατευθύνθηκε στη φίλη μου. Μετά μας κρατούσε με προσοχή σε όλη τη διάρκεια της βόλτας της και στο τέλος μάς έφερε σπίτι.
Αλλά δεν ησύχασε εκείνη και τα βάσανα συνεχίστηκαν. Απ' ότι κατάλαβα αυτό το... περίεργο φρούτο δεν με ήθελε και απείλησε να με πνίξει με ερυθρόλευκο κασκόλ!
Η ζουρλή στενοχωρήθηκε, κατσούφιασε, κατάλαβε και τον πανικό μου και με πήρε αγκαλιά. Όμως οι ήρεμες στιγμές δεν κράτησαν πολύ, γιατί αμέσως μετά με φυλάκισε σ' ένα συρτάρι παρέα με κάτι CD και πολύχρωμα φάκελα.
Για καλή μου τύχη, η ποινή μού χαρίστηκε κι έτσι βρέθηκα πάλι ελεύθερος!
Τι ελεύθερος δηλαδή; Μ' έχωσε στην αγκαλιά της πάλι και πάνω που πίστευα ότι, επιτέλους, βρήκα την τρυφερότητα που μου λείπει... τσουπ! να σου και το κίτρινο φάκελο με τις φουσκαλίτσες!
Συμφορά! Δεν πρόσεχε πώς έγραφε στο φάκελο κι άρχισε ένα τρελό γαργαλητό που κόντεψε να με ξεκάνει!
Στη συνέχεια γλίτωσα κυριολεκτικά στο τσακ από τη σφραγίδα του ταχυδρόμου και κατέληξα σ' έναν σάκο με πολλά άλλα παρόμοια φάκελα. Ευτυχώς όλο αυτό το διάστημα στο σάκο βρήκα ομοιοπαθείς φίλους και τα ‘παμε λιγάκι.
Το πρωί ο ταχυδρόμος με άφησε στην πόρτα σου. Ε, από κει και κάτω τα ξέρεις!
Αυτό που ίσως δεν ξέρεις είναι ότι είμαι αβάπτιστο! Χρειάζομαι, δηλαδή, εκτός από στοργή, φροντίδα και περιποίηση ΚΑΙ ένα όνομα!
Δεν θα σε κουράσω άλλο -εξάλλου κλείνουν τα ματάκια μου- μην ανησυχείς!
Μόνο μια παράκληση θα κάνω: μη με ξαναβάλεις σ' αυτό το απαίσιο φάκελο και μη με πνίξεις με κασκόλ! Πάσχω από κλειστοφοβία!
Σ' ένα μόνο κλειστό χώρο νιώθω όμορφα... στην αγκαλιά σου!
Νάνι τώρα... θα τα πούμε αργοζζζζζζζ....