Ποτέ μου δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί ο κανονισμός στα πολεμικά πλοία απαγορεύει στους ναύτες να τραγουδούν όταν εκτελούν την υπηρεσία τους.Το να τραβάν τα σχοινιά μες την απόλυτη σιωπή, ή με το κλασικό «ένα-δύο-τρία πάμε!», μου φαίνονται σαν κατάδικοι...
Εμείς στα εμπορικά το λαλάγαμε κανονικά...
Την παράσταση, όμως, έκλεβε ο αραπάκος απ’ τον Άι-Δομίνικο, Περτ θαρρώ τον έλεγαν.
Ήταν βοηθός μάγειρα και κάθε πρωί χώνονταν μέσα στα τεράστια καζάνια και τα καθάριζε με σαπουνόπετρα και άμμο.
Έλεγε κάτι τραγούδια στην παράξενη γλώσσα του, με τις μικρές λέξεις και τις ένρινες συλλαβές.
Καμιά φορά τραγουδούσε και με κάτι απαίσια αγγλικούλια...
Θυμάμαι ένα απ’ τα τραγουδάκια του, που σ’ ελεύθερη μετάφραση ήταν κάπως έτσι:
Ωχ, έχασα την παντόφλα μου μέσα στο κανό
Τζόνι μου, τι έπαθα, πω-πω πω-πω πω-πω
Ωχ, έχασα τη μπότα μου μέσα στη μαούνα
Τζόνι μου τι έπαθα, μπάμπα-ντίμπα-ντούνα!
Δως του τρίβε το καζάνι, αχ
ντάμπα-ντάμπα το καζάνι, αχ!
Τζόνι μου, τι έπαθα, πω-πω πω-πω πω-πω
Ωχ, έχασα τη μπότα μου μέσα στη μαούνα
Τζόνι μου τι έπαθα, μπάμπα-ντίμπα-ντούνα!
Δως του τρίβε το καζάνι, αχ
ντάμπα-ντάμπα το καζάνι, αχ!
15 σχόλια:
τελικά αρχίζω να συμπαθώ τις ναυτικές σου ιστορίες!!
Εκείνο το ζιπουνάκι με την άγκυρα πάντως, όλα τα λεφτά ρε φίλε!!
Όπως το ’πες Γιώργο μου: «συμπαθητικές» ιστοριούλες, και τίποτα παραπάνω...
Το σούπερ μωρουδιακό σετάκι της φώτο, είναι πολύ φιρμάτο!
Καλή Σαρακοστή Ασκαρουλι!
Ρε συ... ναυτική ιστορία και Ασλάνης πάει?????
;)
Καλή σαρακοστή και αε σένα Καντούλα, και σε όλους σας-μας.
Ασλάνης, ε;
Ρώτα κανέναν που υπηρετεί τώρα στο Πολεμικό Ναυτικό, να σου πει...
Μέχρι και το φαγητό με κέτεριμγκ τους το πάνε τώρα...
Με σαπουνόπετρα;
Ε ναι, Δείμε, μην παρασύρεσαι απ’ το σετάκι Ασλάνης!
Στις αρχές του 19ου αιώνα, σαπουνόπετρα χρησιμοποιούσαμε.
Θυμάμαι και τον Θερβάντες, στη Ναυμαχία της Ναυπάκτου, παλιότερα, να τρίβει τα κανόνια της φρεγάτας με αμμοχάλικο...
Ναι, μεν, αλλά τα σκεύη;
Τα τελευταία 600 χρόνια, οι ναύτες σε καζάνια μαγείρευαν Δείμε.
Τον τελευταίο καιρό, λόγω τεχνολογίας, τα αποσύρουμε, αλλά δεν πάνε χαμένα.
Τα στέλνουμε στην Κόλαση για να βράζουν κάτι τύποι σαν κι εσένα...
Μπα, το δικό μου είναι ήδη έτοιμο, μη στέλνεις άλλα. Το έχω καπαρώσει, έδωσα και προκαταβολή.
Καλή σαρακοστή! Ασκάρ είναι από τις ελάχιστες φορές που τίτλος άρθρου με συναρπάζει πιο πολύ και από το κείμενο!αχαχαχαχαχχαάκου εκεί ντιρλαντάς~~~χαχαχααχαχ
να είσαι καλά!
Ασκαρδαμούλη, αύριο θα έρθεις για λαγάνα σπίτι μας.
Θα μας πεις κι αυτές τις ωραίες ιστοριούλες σου.. αρέσουν πολύ της μαμάς.
Ο μπαμπάς τις βαριέται, προτιμάει να μιλάτε για ποδόσφαιρο.
Εγώ θέλω ιστορίες με σεξ, αλλά ντρέπομαι όταν είναι κι άλλοι μπροστά.
Θα ρθω κι εγώ με τη δική μου τη μαμά, έτσι;
Θα σας τραγουδήσω και τον ντιρλαντά!
Μπράβο ρε Δείμε, σε βρίσκω αξιοπρεπή κολασμένο!
Πάλαλε, φαντάζομαι πως θα ξέρεις πως το ντιρλαντά είναι δημοτικό τραγούδι (με διάφορες παραλλαγές) των Ελλήνων ναυτικών-ψαράδων-σφουγγαράδων της Δωδεκανήσου...
Σποράκια, βλέπω μπήκε η Άνοιξη κι ανθίσατε...
Σπόρια,μη λετε στον Ασκαρ να έρθει σπίτι οπού θα είναι μαμά και μπαμπάς γιατί βγάζει την ιλαρά!
Καντούλα, πολύ σωστά!
Η τελευταία παραχώρηση Σπόρια: στο σπίτι θα είναι μόνο ο μπαμπάς ή μόνο η μαμά! Και οι δύο αποκλείεται!
Δημοσίευση σχολίου