Πέμπτη, Φεβρουαρίου 9

Χρωστάω την ύπαρξή μου στις κλεμμένες κατσίκες!

Λοιπόν, τα καψουροτράγουδα μου τη δίνουν!
Με χαλάει ν’ ακούω μια φωνή βαρύμαγκα να εκλιπαρεί γονατιστός τη γκόμενα που τον κεράτωσε να γυρίσει πίσω.
Δεν αντέχει μόνος του, λέει! Και επικαλείται και τα παιδάκια τους «που ζητούν πίσω τη μανούλα τους»...
Δεν υπάρχει πιο γελοία εικόνα από έναν μοσχόμαγκα να κλαίει γοερά και να παρακαλάει με δάκρυα στα μάτια αυτή που τον κεράτωσε να γυρίσει πίσω.
Η μακαρίτισσα η γιαγιά μου, όταν ήμουν οχτώ ετών, με πήρε μια μέρα παράμερα και μου ’κανε μαθήματα αντρισμού!
Μου διηγήθηκε πώς γνώρισε τον (επίσης μακαρίτη) παππού μου.
Φυσικά, παντρεύτηκαν με συνοικέσιο.
Όταν ο παππούς πήγε να γνωρίσει επίσημα τα πεθερικά του, κουβαλούσε μαζί του μια κατσίκα (μάλλον κλεμμένη).
Σαν έκατσαν όλοι στο λιακωτό, κάνει έτσι, αρπάζει την κατσικούλα και τη σφάζει κυριολεκτικά στο γόνατο!
Και καπάκι τη γδέρνει και τη σουβλίζει...
Το μήνυμα ελήφθη, όβερ!
Αν η γιαγιά μου τον κεράτωνε θα είχε την ίδια τύχη με το (πρώην) ζωντανό!
Μόνο η σειρά της όλης διαδικασίας μπορεί να άλλαζε: π.χ. πρώτα γδάρσιμο, μετά σούβλισμα και στο τέλος σφάξιμο!...
Ο παππούς μου ήταν μεγάλος ζωοκλέφτης.
Πρέπει να ξέρετε πως προπολεμικά στην Ευρυτανία η ζωοκλοπή ήταν πιο διαδεδομένη ακόμη κι απ’ την Κρήτη!
Δεν ήταν τόσο η φτώχεια. Όσο το αντριλίκι. Εκείνη την εποχή όποιος δεν ήταν άξιος να κλέψει κατσίκια δεν λογιόταν για άντρας! Θεωρούνταν αχαμνός. Και πώς, σε κείνα τα δύσκολα χρόνια, ένας «αχαμνός» θα ζούσε την οικογένειά του;
Επί Μεταξά ο παππούς καταδικάστηκε, λόγω ζωοκλοπής, σε 8μηνα καταναγκαστικά έργα. Έβγαλε την ποινή του στα οχυρά της Μακεδονίας.
Ίσως από τότε δεν χώνευε τους μπασκίνες.
Γι’ αυτό κι όταν ο Άρης ο Βελουχιώτης άρχισε να στρατολογεί αντάρτες στα ευρυτανικά χωριά, ο παππούς μου κατατάχτηκε απ’ τους πρώτους.
Είχε, όμως, μεγάλη φαμελιά και γύρισε σπίτι του, μέλος πλέον του εφεδρικού ΕΛΑΣ. Αλλά παρέμεινε «κλαρίτης» μέχρι το 1948, που εκτελέστηκε μετά από απόφαση του Έκτακτου Στρατοδικείου Λαμίας.
Ο Θεός ν’ αναπαύσει την ψυχή του. Και να μην του «χρεώσει» τα κατσίκια που έκλεψε στη ζωή του.
Γιατί χωρίς αυτά τα κατσίκια, η γιαγιά μου δεν θα τον παντρεύονταν, κι εγώ μπορεί να μην υπήρχα να σας αλαλιάζω στα κηρύγματα...

12 σχόλια:

Αλητισσα είπε...

Τι γλυκός..!

candy's τετραδιάκι είπε...

A μωρε πράγματι εισαι γλυκός...κι εσυ και ο παππούς σου :)
Λεβεντογεννα Ευρυτανία!!

;)

Μάνα είπε...

ωραία ιστορία, λεβέντης ο παππούς.
μια απορία όμως. αν όλοι έκλεβαν κατσίκια στο τέλος είχαν πάνω κάτω όσα πριν τους κλέψουν, αλλά διαφορετικά ζώα;

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Κορίτσια, ο παππούς είναι σούπερ ασυζητητί!
Ήμουν σίγουρος πως θα σας άρεσε.
Εσείς, το παίζετε όλες φεμινίστριες, αλλά κατά βάθος θέλετε άντρα-σατράπη!
Μόνο αν φοβάτε το λεπίδι, μαζεύει τη γλωσσίτσα και το «άλλο» η γυναίκα.

Και για να μην ξεχνιόμαστε:
η γυναίκα είναι σαν το μουλάρι!
Δέκα φορές τη μέρα θέλει να κλωτσήσει το αφεντικό του αλλά δεν το κάνει γιατί τον φοβάται!

Μανούλι, κατ’ αρχήν δεν έκλεβαν και όλοι.
Και, κατά δεύτερον, δεν μπορούσαν να κλέψουν όλοι το ίδιο.
Άρα, πάντα υπήρχε κάποια ανισοκατανομή στο ισοζύγιο.

Πάντως, τις περισσότερες φορές, όταν μια οικογένεια ήθελε να φάει κρέας, δεν έσφαζε δικό της «πράμα».
Το λυπόταν. Προτιμούσε το κλεμμένο.
Από κει βγήκε η παροιμία «το ξένο είναι πιο γλυκό»!
Οπότε, μην φουσκώνετε από περηφάνια εσείς οι γυναίκες, πως δήθεν οι παροιμία μιλάει για σας.
Στις κατσίκες αναφέρεται!
Βέβαια, θα μου πείτε, σιγά τη διαφορά...

candy's τετραδιάκι είπε...

αι σαπερα ρε!!!

:D

zoyzoy είπε...

Απ'τον παππού το πήρες μάτια μου και βάζεις χέρι στις γυναίκες των άλλων:))

Ξέρω,ξέρω για να μη μαγαρίσεις τη δικιά σου!

Οι μάγκες δεν υπάρχουν πιά όμως τους πάτησε το τρένο!

takis είπε...

αδυνατώ να σχολιάσω..
μου έχει φύγει η μαγκιά
(και οι "κατσίκες" βέβαια...)

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Καντούλα, στα ορίτζιναλ καρπενησιώτικα το «ι» στο «άι» δεν ακούγεται! Και οι τρεις λέξεις γίνοντι μία: «ασαπέραρε».

Ζουζού, σωστά... τις «δικές μας» τις σεβόμαστε!
Αν είναι και μάνες των παιδιών μας... τις έχουμε σαν Παναγίες: τις φιλάμε μόνο στο μέτωπο!

Τάκη, ούτε μαγκιά είχες να σου φύγει, ούτε κατσίκες ούτε τίποτα σε θηλυκό...

Summertime Blues είπε...

πάντα, είναι κανόνας να κλέβονται αυτά που είναι για σφάξιμο και φάγωμα.'τ άλλα είναι οικογένεια!!
πολυτάραχη ζωή ο παππούς.
αλλά κι εγγονός δεν πάει πίσω...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Σάμμυ, ξέρεις πόσοι παρακαλάνει να βρεθεί ο «άγιος άνθρωπος» που θα τους κλέψει την «οικογένεια»;

Δάφνη Χρονοπούλου είπε...

Τους Κλέφτες (ΚΑΙ τους Αρματωλούς που δεν ήταν το ίδιο) μαθαίνουμε από το σχολείο να τους σεβόμαστε. Η λέξη Clephts ταξίδεψε και μέσω των Φιλελλήνων.
Στο 'Λόγο" του στη λαμία ο Βελουχιώτης σ΄αυτούς αναφερόταν όταν είπε: "όλο το βάρος έπεσε πάνω σε μια χούφτα ανθρώπων, απ' αυτούς που τρώγανε καρπαζιές μέσα στα αστυνομικά μπουντρούμια και τις ασφάλειες, μα που φλέγονταν από ηρωισμό και ανδρεία.."
Respect.
(παρότι βεβαίως γυναίκα και κατσίκα στο ανδρικό μυαλό της εποχής ταυτίζονταν & δε θα ήθελα να είμαι ούτε η μια ούτε η άλλη).

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Δανάη, καλωσόρισες!
Κοίτα, εμείς (δηλαδή, εγώ) είμαστε θεωρητικά μισογύνεις, θεωρούμε όλες τις γυναίκες πουτάνες, κατσίκες κλπ, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε χωρίς αυτές!
Με άλλα λόγια βιώνουμε μια τραγωδία...

Έλα κι εσύ στην παρέα μας, μπας και μας βοηθήσεις λίγο.