Σα φτάνεις στη Μαρσίλια εντυπωσιάζεσαι με την οικειότητα του περιβάλλοντος.Εδώ τα πάντα σου θυμίζουν Ελλάδα: πεύκα, χαμηλή βλάστηση, βραχώδεις όρμοι...
Ακόμα κι η ομάδα της λέγεται «Ολυμπιακός»!
Την πόλη ίδρυσαν το 600 π.Χ. Φωκαείς άποικοι.
Μόλις έφτασαν εδώ, ο επικεφαλής τους, ο Πρωτέας, ζήτησε απ’ τους ντόπιους να του επιτρέψουν να εγκατασταθεί στα μέρη τους ειρηνικά.
Κι εκείνοι, όχι μόνο το δέχτηκαν, αλλά πάντρεψαν και τον Πρωτέα με την πανέμορφη κόρη του Βασιλιά τους, την Γύπτιδα.
Καλά, η S. ούτε πανέμορφη ήταν ούτε και γαλαζοαίματη.
Μια απλή και ταπεινή Γαλλιδούλα ήταν, που με το μουνί της με ρυμούλκησε στη Μασσαλία.
Αλλά κι εγώ δεν είχα καμία σχέση με τον καλλιεργημένο και ιπποτικό Ίωνα Πρωτέα.
Ήμουν ένας άξεστος Δωριεύς, αλλά, παρ’ όλ’ αυτά, την είχα τη γοητιούλα μου...
Τέλος πάντων, για να μην σας τα πολυλογώ, δεν είχα σκοπό ούτε Πρωτέας να γίνω ούτε τα κοκαλάκια μου ν’ αφήσω στη Γαλατία.
Γι’ αυτό και την έκανα με ελαφρά πηδηματάκια, σφυρίζοντας τη «Μασσαλιώτιδα»!
Αλλά κι η S. είχε μπόλικο χιούμορ.
Σε λίγες μέρες μου ’στειλε ταχυδρομικώς ένα «σαπούνι Μασσαλίας»!
Για όσους δεν έπιασαν το υπονοούμενο, τους πληροφορώ πως εμείς οι Δωριείς δεν έχουμε και πολύ καλές σχέσεις με την καθαριότητα!
Ως τώρα, μια μόνο γυναίκα κατάφερε να με χώσει στη μπανιέρα χωρίς καν να το πάρω χαμπάρι.
Κι αυτή είναι η Μαριλίτσα η Ετεοκρήτισσα!
Με πήγε στο μπάνιο κυριολεκτικά χορεύοντάς με!
Όσο μπουταλάδες είναι οι Κρητικοί, τόσο πανούργες είναι οι Κρητικές.
Γύρνα όλο τον κόσμο, πιο μεγάλες γαμπροπαγίδες απ’ την Κρήτη δεν θα βρεις πουθενά!
Την ώρα που η Κρητικιά μ’ έβαζε χορεύοντας να μουλιάσω, πήρα και την απόφαση να τη χωρήσω!
Γιατί ο ένας χορός φέρνει τον άλλον.
Με εννοείτε...
21 σχόλια:
Μήπως πρέπει να ξαναρχίσουμε τις «ναυτικές ιστορίες»;
Τι λέτε;
Σας έλλειψαν;
Στην αντροπαρέα υποδεχόμαστε τον Ήχο τον Πλάγιο και τον μΠΑΟΚτζή τον Άλαλο.
Και στο χαρεμι τη Δάφνη.
Καλή Κυριακή να ’χουμε.
σεχ να εχει, κι ότι να'ναι ,ασκαρ!
χμ πανουργες οι κρητικές!!!!!
καλή Κυριακή Ασκαρ
ρενα
Θα μπορούσε να σου είχε στείλει ενα
ΟΜΟ..
ξέρεις, σκόνη πλυσίματος στο χέρι..
την ξαναέφεραν τώρα στο carrefour.
ΥΓ Τελικά πολλές Κρητικές κυκλοφορούν εδω στο μπλόγκ...
με κάτι μεγάλες τσάντες..
μάλλον με γαμπροπαγίδες μέσα,
πρόσεχε.
ΥΓ2 πανούργα η Μαριλίτσα?
δεν της φαινόταν....
Σαν τις σειρήνες ένα πράγμα οι Κρητικές..
Το νου σας μην πέσετε στην παγίδα..
Ο Ασκαρ σε λίγο καιρό θα παραδίδει μαθήματα προστασίας από τις Κρητικές τις πανούργες!
Εκείνη την ώρα το πήρες απόφαση, ρε ρεμάλι; Κι εγώ ένιωθα περήφανη που τα κατάφερα να σε χώσω για πλύσιμο, χωρίς να πάρεις χαμπάρι! Και γιατί άφησες τη δύσκολη δουλειά να την κάνω εγώ μετά από δυο χρόνια;;;;;;
Πλάκα πλάκα... αυτό το πάθος μου με το νερό δεν μπορώ να το εξηγήσω. Ή μάλλον μπορώ... Αλλά επειδή αυτό δεν "κολλιέται", αλλά ή το 'χεις ή δεν το 'χεις... θα προσανατολίζομαι σε όσους το 'χουν. Κι εσύ, βλαμμενάκι μου, δεν το 'χεις! χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!
takis, Υ.Γ.2... δε φαίνεται ό,τι δεν υπάρχει. Ναι, ναι, ξέρω, υπάρχουν και αντιρρήσεις επ' αυτού, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση... ισχύει.
καλά της έκανες!!!!!!! :)))
κάποιες δεν ξέορυν την γλυκερίνη του παπουτσάνη για αυτό και επιμένουν ... γαλλικά!
καλημέρα φίλτατε!
Μωρέ μπράααβο το Μαριλάκι...ε,αυτό είναι τα σιγανά, ποταμάκια να φοβάσαι....ε,οι γαλλιδούλες καλό μου παιδί είναι φημισμένες,για τη καθαριότητα και κοκεταρία τους άσε πιά αυτό το πάθος,τους με τα αρώματα! (σσ. βέβαια μεταξύ μας κάποιοι κύκλοι έγκυροι?δε ξέρω λένε ότι αυτή η μανία,των Γάλλων με το άρωμα και τη παρασκευή του (γιατί ως γνωστόν η Γαλλία έχει,τους γνωστότερους οίκους παραγαγωγής αρωμάτων στον κόσμο τα πιο διάσημα αρώματα του κόσμου και τα πιο ακριβοπληρωμένα,και οι εταιρίες αρωμάτων που κάνουν κάθε χρόνο τζίρο εκατομμυρίων,που έχουν τις μεγαλύτερες πωλήσεις,και το μεγαλύτερο κασέ είναι γαλλικά και γαλλικές...)ε,...ήρθε από το ότι οι αρχαίοι Γάλλοι,ήταν απίστευτα βρώμικοι και γιανά καλύψουν αυτή τη βρωμιά τους έφτιαχναν πολύ ωραία αρώματα,τα φορούσαν και από τότε έγιναν ξακουστά,διάσημα παγκοσμίως κλπ,κλπ...)ε,οι...Δωριείς...οι Πελοποννήσιοι? αλλιώς ναί! δ εν έχουν και τόσο, καλή σχέση με το νερό είν'αλήθεια αυτό!(το ξέρω επειδή κατάγομαι από εκεί)....αλλά γενικώς οι επαρχιώτες δ εν έχουν και τόοσο καλή σχέση με το νερό... (το'χω συναντήσει,αυτό και αλλού και δ εν είναι και ότι καλύτερο έχω να πώ)....όσο για τις κρητικές ε,δε ξέρω...ξέρω όμως ότι οι κρητικοί έχουν πολύυυυυυ αυστηρά έθιμα όσον αφορά,το θέμα του γάμου! και θα πρέπει,να έχεις ακούσει ασκαρούλι,αυτό το...περίφημο 'ή γαμπρός ή νεκρός' που λένε συχνά...και νομίζω ξέρεις πολύυ καλά τι σημαίνει αυτό....(λόλ,λόλ)...ε,είναι πολύυυ αυστηροί στο θέμα του γάμου κυρίως....έτσι...καλημέρες...φιλάκια....
Από τις κατηχήσεις, προτιμώ τα ναυτικά...
Χα χα χα!!! Α ρε Ασκαρ,μ'αρεσει πολύ όπως τα γράφεις.Λες να έχουν δίκιο για μας του βουνίσιους οτι κάνουμε μπάνιο του Αγίου Δημητρίου και μετά ξανά του Αγίου Κωνσταντίνου λόγω χειμώνα??
;)
καλημέρα είπα?
;)
ψηφίζω ναυτικές ιστορίες και μπάλα !!!
και λίγα λόγια για την Μαριλίτσα αχαϊρευτε!!!!
Ti στο καλο εννοεις; Μενεις απλυτος; Γιατι;
Αθηνούλα, σεξ έχουν και τα κηρύγματά μου!
Ρένα, μη σου πω πως κι απ’ τις Κρητικιές, οι Χανιώτισσες είναι μακράν οι πιο καμωματούδες!
Τάκη, αυτές οι «σιγανές» είναι οι πιο επικίνδυνες!
Και δεν τις κουβαλάν τις γαμπροπαγίδες ούτε σε τσάντες ούτε ανάμεσα στα πόδια τους.
Τις κρύβουν εκεί που δεν βάζει το μυαλό τους...
Ρε Αλήτισσα, ακόμα κι η μυθολογία το αποδικνύει.
Η πανούργα η Αριάδνη, που τύλιξε τον Αθηναίο Θησαία...
Μαριλίτσα, να το διορθώσω λοιπόν: τότε πήρα την απόφαση να με χωρήσεις!
Άλαλε, για να το ποδοσφαιροποιήσουμε και λίγο, η αντιπάθεια στο σαπούνι είναι ένα ακόμα κοινό σημείο γαύρων και μΠΑΟΚιών!
Άθη, εγώ φαίνεται γλύτωσα απ’ τον διπλό κρητικό πέλεκη γιατί δεν τους γέμιζα το μάτι ως γαμπρός!
(Έχει και τα καλά του το να είσαι και λίγο «ζαβός»!)
Δείμε, όλες οι ιστορίες μου έχουν θρησκευτικό υπόβαθρο και ηθικό δίδαγμα!
Πρέπει όμως να έχεις ευαίσθητες κεραίες για να το πιάσεις...
Καντούλα, ειλικρινά, το σπίτι μου το σφουγγαρίζω δυο φορές του χρόνου: παραμονές Άι Δημήτρη και Άι Κωνσταντίνου!
Γιώργο, από πότε και «προστάτης» της Μαρίλως;
Μανούλι, δεν λέμε και τελείως άπλυτος.
Αλλά όχι και κάθε μέρα, όπως απαιτούν οι γκόμενες.
Τις προάλλες, μου λέει μία: «Να το πλύνεις το πουλόβερ σου».
«Γιατί;», της λέω, «δυο φορές το φόρεσα».
«Γιατί μυρίζει ιδρώτα», μου λέει.
Ρε παιδιά ήμαρτον!
Μες στο καταχείμωνο, που δεν χείνουμε ούτε σταγώνα ιδρώτα, εκείνης της μύρισε με δυο φορές που το έβαλα;
Αλλά, άνε και μύρισε λίγο ιδρωτίλα.
Σόου γουάτ;
Πού είναι το κακό;
Κορίτσια, αν σας ενοχλεί ο ιδρώτας μας τότε να μην γλείφετε το σώμα μας.
Να γλείφετε ένα σαπούνι Μασσαλίας!
ναυτικές ιστορίες, ναι!
για την απλυσιά με μέτρο δεν έχω καθόλου αντίρρηση...
καλό βράδυ!
Δεν ξέρεις τι χάνεις Ασκάρ!
Εγώ θα σ'εχωνα σε ένα χαμάμ για 2μέρες :))
Σάμμυ, πρέπει ν’ ανέβω στο πατάρι να βρω τα τετράδια με τις «ναυτικές»...
Ζουζού, αυτό λέγεται ανθρωποκτονία εκ προθέσεως...
Για δες ρε κάτι πράματα ...
Το κυνηγούσε επί δύο ώρες, ώσπου το καημένο δεν άντεξε άλλο, κι έσκασε απ’ το τρέξιμο, λίγο έξω απ’ τη Γρανίτσα.
Για να καταλάβετε για ποια απόσταση μιλάμε, Βίνιανη-Γρανίτσα με τα πόδια είναι περίπου όσο Αθήνα-Μαραθώνας.
και να φανταστείς το παγκόσμιο ρεκόρ του μαραθώνιου είναι πάνω από δυο ώρες σε ΑΣΦΑΛΤΟ όχι σε κακατράχαλα βουνά.
Τι σανό τους δίνεις ;
Ανώνυμε, μου αρέσει που είσαι άντα δυο ποστ καθηστερημένος!
χαχαχα
Α, μου έκανε εντύπωση που δεν είπες και τίποτα για τον «μπουρτζόβλαχο»!
Πάντως, αφού είσαι τόσο «έξυπνος» θα έπρεπε να ήξερες ότι εμείς εκεί πάνω δεν κρατάμε χρονόμετρο!
Το χρόνο τον μετράμε με «τ’ απόσκια»!
Πάντα στο περίπου...
και μια και το ’φερε η κουβέντα για τη μέτρηση του χρόνου, θυμήθηκα ένα περιστατικό στ’ Αγιονόρος.
Κατεβαίναμε με τον κολλητό μου από Καρυές στη Μονή Ιβήρων με τα πόδια.
Είχε ζέστη, κουβαλάγαμε και βάρος, δεν βλέπαμε την ώρα να φτάσουμε.
Στο δρόμο βλέπουμε έναν καλόγερο.
- Γέροντα, είναι μακριά ακόμα οι Ιβήρων.
- Σε λίγο φτάνετε παιδιά, σε κανα δεκάλεπτο.
Περνάει μισή ώρα, πουθενά το μοναστήρι.
Να ’σου κι άλλος καλόγερος.
-Πόσο θέλουμε για Ιβήρων αδελφέ;
-Πέντε λεπτά το πολύ.
Τελικά χρειαστήκαμε άλλη μισή ώρα...
Δημοσίευση σχολίου