Εθελοντής στον πόλεμο της Βοσνίας (Θ)

Με εντολή του στρατηγού Μ. όλοι οι Έλληνες εθελοντές συγκεντρώθηκαν στη Βλασένιτσα συγκροτώντας την "Ελληνική Εθελοντική Φρουρά"!
Είχε έρθει κι ένας Έλληνας απ' τις καταδρομικές ομάδες της Μπιέλινα. Μικρόσωμος και γεροδεμένος, έμοιαζε με γροθιά. Τους διηγήθηκε με κάθε λεπτομέρεια πώς ανατίναξαν στην Τούζλα τέσσερα κοντέινερς με πυραύλους Stinger... "Περνούσαμε δίπλα απ' τους σκοπούς, τόσο κοντά που σχεδόν τους αγγίζαμε ... τους βλέπαμε να βαδίζουν, να χασμουριούνται, να κατουράνε ...".
Στη Βλασένιτσα ο καιρός περνούσε μονότονα. Άρχιζαν να εκνευρίζονται... Δεν έκρυψαν τον ενθουσιασμό τους όταν ο ταγματάρχης Γιάριτς τους ανακοίνωσε ότι θα προωθούνταν στο μέτωπο. Ολόκληρη η ομάδα θα μεταφέρονταν στη Σρεμπένιτσα για να συμμετάσχει στην τελική επίθεση!
Εκείνο το βράδυ ένα σφίξιμο στο στομάχι δεν τον άφηνε να κοιμηθεί. Ίσως κάποιοι να μην γύριζαν πίσω. Βάλθηκε να καθαρίζει και να λαδώνει το όπλο του...
Οι άλλοι κοιμόταν στο θάλαμο. Κοίταξε τα πρόσωπά τους έτσι όπως ανέπνεαν ρυθμικά. Πρόσωπα ήρεμα ... σχεδόν παιδικά ... απαλλαγμένα από τα αγγίγματα και τις πνοές του πολέμου.
Σαν ξημέρωσε φόρεσαν στο κεφάλι τους μαύρους σκούφους κι έβαλαν τους μπερέδες στα σακίδια. Εξώ από το θάλαμο φωτογραφήθηκαν όλοι μαζί. Κάποιοι κρατούσαν στο στόμα τους τεράστια μαχαίρια! Έπαιρναν επίτηδες αγριωπή έκφραση...
Στριμώχθηκαν στις καρότσες των φορτηγών και ξεκίνησαν. Έκαναν μια μικρή στάση στο στρατόπεδο των "Λύκων του Ζβόρνικ", μιας παραστρατιωτικής σερβοβοσνιακής οργάνωσης. Ξαναμπήκαν στα φορτηγά ευδιάθετοι.
Ξαφνικά, στο μυαλό του χώθηκε ένας διαβολάκος, ένας επίμονος καραγκιοζάκος που του στροβίλιζε τ' αυτιά με λόγια κοροϊδευτικά: "'Ει... εσείς... κεφάτα αντράκια μωρέ" έλεγε "να σας δω πού θα κρυφτείτε, αλήθεια πού θα κρυφτείτε όταν αύριο ξεσπάσει το σιδεροχάλαζο!"...
Κάποτε έφτασαν επιτέλους στον προκεχωρημένο σταθμό ανεφοδιασμού των Σέρβων. Οι γραμμές δεν απείχαν πάνω από 100 μέτρα. Στα βόρεια υπήρχε μια νεκρή ζώνη ενός χιλιομέτρου με Ολλανδούς κυανόκρανους κι ακολουθούσαν τα εθρικά οχυρά. Εκεί βρίσκονταν άντρες χωμένοι στ' αμπριά και κάνες όπλων στραμμένες εναντίον τους!
Ένας ξανθούλης Σέρβος στράφηκε προς το μέρος του και φώναξε:
"Ε... Έλληνα, αν ήμουν στη θέση σου θα κυνηγούσα τώρα κορίτσια στη θάλασσα και δεν θα ήμουν στη Σρεμπένιτσα!".
"Φίλε... μετά τη Σρεμπένιτσα τα κορίτσια θα είναι πιο όμορφα! Και πού σαι; ... Άντε και γαμήσου!"...
Ήταν Ιούλης του 1995.