Σάββατο, Οκτωβρίου 20

Εθελοντής στον πόλεμο της Βοσνίας (Η)

Στην Γκρεμπαβίτσα τα πράγματα πήγαιναν απ' το κακό στο χειρότερο. Η Διοίκηση αποφάσισε να μετατεθούν οι γυναίκες της φρουράς σε ασφαλέστερο τομέα ... στην Μπάνια Λούκα.
Η Τάμαρα σε λίγες μέρες θα έφευγε. Την επισκέφθηκε στο μικρό της γραφείο και τον κέρασε ζεστό καφέ. Τον κοίταζε μ' εκείνα τα υπέροχα μάτια αλλά εκείνος σκέφτονταν πως σε λίγες μέρες θα την έχανε για πάντα...
Λίγο πριν φύγει έσκυψε και τη φίλησε. Τα χείλη της ήταν απαλά σαν μετάξι. Η κοπέλα δεν έδειξε ν' ανταποκρίνεται αλλά ούτε και ν' αποφεύγει το φιλί του...
Το βράδυ εκείνο δεν τον κολλούσε ύπνος. Κοίταζε με απλανές βλέμα τη σκοτεινή πλαγιά του βουνού. Η πόρτα ξαφνικά χτύπησε. Μπροστά του στάθηκε η Τάμαρα χαμογελώντας. Μια πανέμορφη Τάμαρα σαν οπτασία στο σκοτάδι.
"Νόμιζα πως δεν θα σε ξανάβλεπα" της είπε...
"Σου έφερα κάτι ... ένα δώρο για να με θυμάσαι ... είναι μια μπλούζα πλεγμένη από μένα!"
"Είναι πολύ όμορφη ... μα δεν μπορώ να στο ανταποδώσω!"
"Δεν χρειάζεται ..."
"Τάμα ... δεν θέλω να χαθούμε .... να σου αφήσω τη διεύθυνσή μου στην Ελλάδα ... ίσως έρθεις κάποια στιγμή ..."
"Όχι ... δεν θέλω να πιστεύω σε κάτι τόσο όμορφο που είναι τόσο δύσκολο να γίνει!"
Την έπιασε από τους ώμους ακουμπώντας το μέτωπό του στο δικό της. Κανείς τους δεν μιλούσε. Μόνο οι ανάσες τους ακούγονταν πλέον.
Τα κορμιά τους τρεμούλιασαν και τα χείλη μισάνοιξαν. Το αγκάλιασμα έγινε παράφορο ... απελπισμένο. Τα ρούχα τους πετάχτηκαν βιαστικά στο σκοτάδι. Ένιωσαν να χάνονται ... να σβήνουν σε μια δίνη πέρα απ' τον κόσμο των αισθήσεων ... δεν τους ένοιαζε τίποτε πλέον!
Ο ήχος των πολυβόλων και των μακρινών εκρήξεων έδεναν με τις ερωτικές φωνές τους για να τονώσουν τη μοναδικότητα των στιγμών, το ανεπανάληπτο της νύχτας εκείνης...
Ήταν μια νύχτα θανάτου ... μια νύχτα έρωτα ... γιατί έρωτας και θάνατος συνυπάρχουν!
Έμειναν αρκετή ώρα αγκαλιασμένοι ώσπου ηρέμησαν τελείως ... Η Τάμαρα σηκώθηκε και ντύθηκε βιαστικά. Το λυγερό γυμνό κορμί της ξεχώριζε στο μισοσκόταδο...
Αντίο Τάμαρα ... ό,τι και να γίνει από δω και πέρα να ξέρεις πως ο κόσμος θα είναι πιο όμορφος για μένα!

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

σκετοs ζεραρ ντε βιλλε μεγαλε

βασίλης είπε...

Λοιπόν η Τάμα (εκ του Ταμάρα) ήταν η τυχερή που γλέντησε τον "ήρωα". Εκείνη η Γιέλενα έμεινε όμως απλά σαν ανάμνηση...

η ψυχη μου το ξερει είπε...

Αχ,Βασίλη,γιατί μου τη θύμησες τη Γιέλενα;!! Είναι η ηρωίδα που την πόνεσα πολύ!!!Κι ο Ασκάρ δεν ασχολείται καθόλου μαζί της πλέον!Σκληροί που είστε οι άντρες τελικά!!

marilia είπε...

...

ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ είπε...

Είχε & τα καλά του αυτός ο πόλεμος, έ; !

kanataki είπε...

έχω ένα κενό

πρώτη φορά το έκαναν και ο τύπος το χε ξεγραμμένο έ?

υγ τελευταία για κάποιο λόγο δεν τα πιάνω όλα....

Μ είπε...

Από δω το πήγες, από κει το γύρισες, πάλι στο "κοκό" κατάληξες...

Αλητισσα είπε...

Ρε συ Ασκαρ ποσα "αντιο" χρειαζεται να πεις για να καταλαβεις οτι μια γυναικα κανει τον "κοσμο" πιο ομορφο..?

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

@αλήτισσα "μια γυναίκα κάνει τον "κόσμο" πιο όμορφο"

Υπέροχο τον κάνει! Μαγικό και πολύ πιο όμορφο...όταν την λένε "αλήτισσα".

Θερμεσιλαος είπε...

ρε ασκαρ, δεν γραφεις μια σειρά που να λέγεται "εθελοντής στην γκαρσονιέρα"; μερικοί/ές αντιλαμβάνονται τον έρωτα σαν το βοσνιακό...

Ανώνυμος είπε...

Βασικα έχω χάσει τα μισα και περιμενω την τουρμποσυδεση να τα διαβασω απο την αρχή όλα!!

Σε έχω καλεσμένο σε παιχνίδι :)

spirosvii είπε...

πολύ ωραίο!!

Σκέτη Παύλα!

Ανώνυμος είπε...

δείτε κι αυτό για όνομα του θεού!
μετά πως να περισσέψει κάποια συμπόνοια για τους ανθρώπους..

http://prezatv.blogspot.com/2007/10/blog-post_22.html