Εθελοντής στον πόλεμο της Βοσνίας (Ζ)

Οι βροχές είχαν μεταβάλει το χαράκωμα σε βούρκο. Οι αρβύλες βούλιαζαν στην πηχτή λάσπη που έμοιαζε με κόλλα...

"Ήσυχη νύχτα" σκέφτηκε "αν και ποτέ κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να συμβεί!"...

Η υγρασία του χάιδευε το πρόσωπο και τα πυκνά γένια. Η μορφή της Τάμαρα τού ζέστανε ξαφνικά την καρδιά. Την είχε γνωρίσει στον εφοδιασμό. Σ' ένα χαρτί της ζωγράφισε ένα λουλούδι και της το πρόσφερε! "Θα το φυλάω στο πορτοφόλι μου" του είπε "για να σε θυμάμαι"...

Σήκωσε ξαφνικά το κεφάλι και στύλωσε τα μάτια του στο σκοτάδι! Τι θόρυβος ήταν αυτός; Όλες οι σκέψεις χάθηκαν αστραπιαία απ' το μυαλό του. Κάτι κινείται εκεί έξω...

Μια ανατριχίλα τον διαπέρασε, κύματα αδρεναλίνης χύθηκαν στο κορμί του και τα χέρια του έσφιξαν γερά το καλάσνικωφ. Το θρόισμα ξανακούστηκε. Οι τρίχες στο σβέρκο του είχαν ορθωθεί κι ανατρίχιασε σύγκορμος!

Η διαίσθησή του τού έλεγε πως κάποιος, τη στιγμή εκείνη, σημάδευε το κεφάλι του. Πάγωσε ολόκληρος κι ένιωσε το κορμί του δύσκαμπτο! Μια φορά μόνο είχε νιώσει έτσι. Πριν από χρόνια όταν ξημερώματα, λίγο έξω απ' το χωριό του, αντίκρυσε μιαν αρκούδα που τον παρατηρούσε ρουθουνίζοντας δυνατά στον αέρα...

Ένιωσε τα μάτια του άγνωστου επιδρομέα καρφωμένα πάνω του. Κάθε του μόριο είχε μεταβληθεί σε ορθάνοιχτο μάτι, σε τεντωμένο αυτί ... ένιωθε τις απειλές της νύχτας, τις οσμές του κινδύνου...

Ρύθμισε το όπλο σε βολή κατά ριπάς και γάζωσε αλύπητα τον ύποπτο χώρο...