Όσο πλησίαζαν στο Σεράγεβο τόσο αυξάνονταν οι μαυροφορεμένες γυναίκες και μειώνονταν οι άντρες. Οι περισσότεροι απ' αυτούς βρίσκονταν ήδη στην πρώτη γραμμή του μετώπου: Ζελέζνιτσα, Βοϊκοβίτσι, Γκρεμπάβιτσα...Ο διπλανός του άνοιξε ένα γυάλινο μπουκάλι, τράβηξε μια ρουφιξιά και του το πρόσφερε. Το πέρασε για κονιάκ και κατέβασε μερικές δυνατές γουλιές. Ένιωσε ένα φοβερό κάψιμο στο λαιμό και τα μάτια του δάκρυσαν. Δεν είχε ξαναπιεί τόσο δυνατό πράγμα! Κοίταξε με απορία τον διπλανό του. "Σλιβοβίτσα" είπε γελώντας εκείνος και ξαναπήρε το μπουκάλι στα χέρια του...
Είχαν ήδη μπει στην Γκρεμπαβίτσα, τον σέρβικο τομέα του Σεράγεβο. Τα πολυβόλα κροτάλιζαν συνεχώς και το φορτηγάκι ανέπτυξε ταχύτητα. Αριστερά και δεξιά του δρόμου έβλεπες στημένες όρθιες λαμαρίνες, πινακίδες, ακόμα και κουβέρτες! Ήταν ο μόνος τρόπος να κρυφτείς απ' τον πιο θανάσιμο κίνδυνο, τους σνάιπερ ... τους ελεύθερους σκοπευτές!
Τελικός προορισμός το όρος Ίγκμαν. Το είχε ακουστά απ' τις ανταποκρίσεις των Ελλήνων δημοσιογράφων για τον πόλεμο. Εκεί είχαν δοθεί μάχες σκληρές και πολύνεκρες...
Η επόμενη νύχτα τον βρήκε μ' άλλους πέντε πίσω από ένα ανάχωμα στους πρόποδες του βουνού. Λίγο μπροστά τους φωτοβολίδες έσκισαν το σκοτάδι φωτίζοντας δέντρα και χαρακώματα. Σίγουρα κάτι άσκημο συνέβαινε κει πέρα. Έγινε ένα με το χώμα, αγκάλιασε δυνατά το καλάσνικωφ και το φίλησε ... το βάπτισμα του πυρός πλησίαζε!
Η πιο ευχάριστη ώρα της μέρας ήταν εκείνη που μια νεαρή λοχίας του Σερβοβοσνιακού στρατού τους έφερνε λίγο τροφή και νερό. Η Γιέλενα ήταν μάλλον μικρόσωμη, γεματούλα κι όχι ιδιαίτερα όμορφη. Πάντα ξέκλεβε λίγο χρόνο για να του κάνει παρέα. Τον ρωτούσε αν οι Ελληνίδες ήταν όμορφες, αν είχε κοπέλα κι αν η ίδια του άρεσε ως γυναίκα... Είχε ακούσει πολλά για την Ελλάδα. Ήθελε να παντρευτεί κάποιον Έλληνα και να ζήσουν για πάντα στην Κρήτη!
Πρέπει να την κοίταξε πολύ άγρια! Έφυγε βιαστικά και δεν ξαναφάνηκε στο χαράκωμα...
17 σχόλια:
Ναι!Πες μας τώρα ότι έκανε και τον δύσκολο στα χαρακώματα!!!!!
Πες μας πού πήγε η Γιελένα.Το καημένο το κορίτσι;Τι είπε;;;;Πώς θέλει να ζήσει στην Κρήτη με έναν Έλληνα!Πες τι έγινε η Γιελένα!!!
Ρε συ Ψυχούλα, δεν κατάλαβες; Ο τύπος είχε γαμοφοβία!
Κι αυτο γαμοφοβια;
Καλα και που της ηρθε αυτης να ζησει στην Κρητη;
Κατι φιλοι μου ειχαν παει στη Γιουγκοσλαβια για σπουδες, το πρωτο καλοκαιρι, γυρισαν με την σπιτονοικοκυρα τους την οποια μου φορτωσαν γιατι δεν ειχαν που να την πανε. Οι γονεις μου ελειπαν διακοπες
οποτε τους φανηκε μια χαρα να μεινει σπιτι μου..χα χα χα
Αυτη τοτε ηταν 30αρα και ειχε ονειρο να παντρευτει Ελληνα..
Περασαμε σουπερ αλλα δεν ξαναμαθα νεα της..
Πολλες φορες τη σκεφτηκα κατα τη διαρκεια του πολεμου..
Μπορεί να περιμέναμε αρκετά, αλλά μας αντάμειψες με ένα πολύ πολύ καλό post Ασκαρ! Δεν είναι μόνο ο πόλεμος που μας περνάς αλλά και τα συναισθήματα.... (BTW είχαν Snipers σε τέτοιες εποχές και σε τέτοιου είδους πολέμους;)
Για Αλήτισσα,Ηλία & Ψυχή μου το ξέρει (τι να ξέρει δηλ.?)
Οχι μόνο Snipers είχαν σε εκείνο το Βοσνιακό παραμύθι αλλά επίσης και γαμόφοβους εθελοντές... Γιέλενες..και πάνω απ'ολα μπόλικη Σλιβοβίτσα...
εγω βέβαια περιμένω και το Δράκο που όπου νάναι θα ξεμυτίσει...γιατί ως γνωστό παραμύθι χωρίς ..γίνεται?
(Θα μου πείτε όλα γίνονται..εδω που φτάσαμε..σωστά!)
ΥΓ Ασκάρ,νάσαι καλά,.συνέχισε πάντα τέτοια.
Υπάρχει και τέτοια πάθηση;;;;;;;;;Γαμώ το φόβο μου!!
άσχετο με το ποστ σχόλιο...
μόλις είδα τι μου γραψες στο μπλογκ της αλήτισσας!!!!!!!!!!
αρνήθηκα ΕΓΩ όλα αυτά;;;;;;
εχμ ..αν ναι συγνώμη ταπεινή ..
α ναι και μια παράκληση..
μην το πάρεις στραβά όμως
λόγω ανωτέρας βίας-ονόμασέ την κι αλήτισσα- απογορεύτηκε προσωρινά η είσοδός σου στο μπλογκ μου
ή μάλλον μου κάτι σαν "μην το διαβάσει αυτό ο άσκαρ ή μην σου πω εγώ κάτι...
:S
(ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΠΑ ΤΙΠΟΤΕ)
σνιφ
τώρα το πρόσεξα..
έφαγα κόκκινη κάρτα απ τα λινκ;;;
κλαψ!
@Φίλε μου καραγουστάρω τα κείμενά σου γιατί είναι μικρά, και προσφέρουν το κλίμα που θες να μας δώσεις. Πολύ όμορφα.
Θα ήθελά να χουφτώσει την κωλάρα της γεματούλας..
Αλήτισσα, πολύ γαμοφοβία έπεσε τελευταία! Απορώ όμως με σένα... πώς και δεν κόλλησες την αρρώστια μ' αυτά που έζησες!
Λιάκο, δεν περίμενα ότι θα ενθουσιαζόσουν τόσο πολύ μ' αυτό το θέμα!
Τάκη, έχεις δίκιο, παραμύθι χωρίς δράκο δεν γίνεται!
Ψυχούλα, δεν μπορείς να φανταστείς πόσες ψυχασθένειες κυκλοφορούν στις μέρες μας!
Αλκυονίτσα, θες να γίνεις η βασίλισσα της καρδιάς μου; (και των λίνκς;)
Σπυρέτο, σου αρέσουν οι κωλάρες, έτσι;
Άνδρες. Απερίσκεπτα πλάσματα...
Το κακό με τη Γιέλενα ήταν ότι ήταν όλο ερωτήσεις. Έναν πολεμιστή που μπορεί να δει τα ραδίκια ανάποδα την επόμενη μέρα δεν τον ρωτάς. Του κάνεις αυτό που γουστάρεις και τον αφήνεις μετά να θυμάται και να σε ψάξει "αν και όταν"
Aσκαρ πολύ καλό, οπως και τα υπόλοιπα.
Αλλά λιγο, την ψυχή μου βγάζεις μεχρι να πας παρακάτω :))
...της καρδιάς σου όχι
έχει πολλές που περιμένουν γι αυτή τη βασιλεία κι είμαι απ τη φύση μου μη πολεμοχαρής
καλή σου μέρα
:)
καλή κι αυτή η ιστορία, αλλά λίγο γουέστερν.
Η προηγούμενη "το παντημένο ερώτημα" βάζονατς πινελιέ απ' το πλαίσιο παρελθόν και μέλλον είναι πολύ καλύτερη..
Τελικά είσαι ο Καθάριος που έγραψε το βιβλίο "το ταξίδι ενός εθελοντή" ή απλά το αντέγραψες?????
Φιλικά
Ο Καθάριος είναι φίλος μου και τον βοηθάω στην επανέκδοση του βιβλίου του με αρκετές προσθήκες κι αλλαγές... και πάντως με διαφορετικό τέλος!
Αυτά τα κειμενάκια ήταν... δοκιμαστικά...
Δημοσίευση σχολίου