Δευτέρα, Οκτωβρίου 9

Πυρ, γυνή και ... τανκ

Σας μεταφέρω την προσωπική ανάμνηση του γνωστού συγγραφέα Μίλαν Κούντερα που ζούσε στην Πράγα το 1968, την εποχή δηλ. που τα σοβιετικά τανκς εισέβαλαν στην πόλη για να καταπνίξουν την επανάσταση.
«Εκείνον τον καιρό είχα στην Πράγα μια ερωμένη, αλλά είχε αρχίσει να με κουράζει η σχέση μαζί της. Και το χειρότερο, φοβόμουν πως η γυναίκα μου κάτι μυρίστηκε. Αποφάσισα λοιπόν να βάλω ένα τέλος στον παράνομο δεσμό. Κανόνισα ένα ραντεβού με την κοπέλα και της εξήγησα όσο πιο μαλακά μπορούσα ότι έπρεπε να διακόψουμε. Η κοπέλα έβαλε τα κλάματα, μετά θύμωσε, μου είπε ότι δεν θα ξεμπέρδευα έτσι εύκολα μαζί της και στο τέλος με απείλησε ότι θα έρχονταν σπίτι μου και θα έκανε σκηνή μπροστά στη γυναίκα μου.
Εγώ έμεινα ανένδοτος, την αποχαιρέτησα, γύρισα σπίτι μου κι έπεσα να κοιμηθώ. Άρχισε όμως να με τρώει η αγωνία: λες να πραγματοποιήσει εκείνη η παλαβή την απειλή της;
Κατά τα χαράματα ακούγονται άγρια χτυπήματα στην πόρτα. Πετάγομαι αλαφιασμένος και σίγουρος πως ήταν η ερωμένη μου. Η γυναίκα μου σηκώνεται από το κρεβάτι, φοράει βιαστικά τη ρόμπα της και πηγαίνει ν’ ανοίξει. Εγώ τρέχω στο μπάνιο και κλειδώνομαι μέσα. Κάθομαι στη λεκάνη της τουαλέτας, σκεπάζω το κεφάλι μου με τα χέρια και περιμένω να ξεσπάσει η θύελλα. Μετά από λίγο η γυναίκα μου αρχίζει να κοπανάει την πόρτα της τουαλέτας. Ζαρώνω πάνω στη λεκάνη. ‘Μίλαν άνοιξε’ ακούω απ’ έξω. Εγώ δεν μιλάω, μόνο ζαρώνω κι άλλο. ‘Μίλαν, άνοιξέ μου, λέω’ ακούω πάλι τη γυναίκα μου, πιο αγριεμένη τώρα. ‘Εισέβαλαν οι Ρώσοι, η Πράγα είναι γεμάτη ρωσικά τανκς!’.
Ε, λοιπόν, παιδιά, δεν φαντάζεστε πόσο ανακουφίστηκα....».

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

μισογυνούλης μου φαίνεσαι...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Πάθος και ... μίσος! Να τι με συνδέει με τις γυναίκες...
Μόνο τα ακραία συναισθήματα είναι αληθινά!

Ανώνυμος είπε...

Πεσ ΄τα Χρυσόστομε! Η Χούντα είναι γένους θυληκού!! Σαφώς αυταρχική, σιγά σιγά σου επιβάλλεται, σε κοιμίζει σε λήθαργο βαθύ!! Κι' όταν αποφασίζεις να ξυπνήσεις, τότε...τρέξε να κρυφτείς στην τουαλέτα..

annamaria είπε...

Το πάθος είναι κίνηση της ψυχής.
Το μισός είναι αγνωστη λέξη για μένα γι αυτό και θα τολμήσω να
Κάνω μια ερώτηση.
Ποιο από τα δυο είναι πιο δυνατο
σε μια σχέση???????

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ώπα ανώνυμε... Μην το παρακάνουμε κι όλας. Ό,τι και να λέμε εμείς οι άντρες το ξέρουμε καλύτερα απ τον καθένα...υπάρχει, βρε συ, τίποτα πιο γλυκό απ τη γυναίκα; Άλλο τώρα ότι όπως όλα τα γλυκά ... πειράζουν στην ... υγεία!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

"To πάθος είναι κίνηση της ψυχής" Η φράση αυτή μου θυμίζει Μάξιμο Ομολογητή! Μήπως έχεις σπουδάσει Θεολογία Άννα-Μαρία;
Τώρα ως προς το μίσος... Αν κάποιος επενδύσει πολλά σε μια σχέση και απογοητευθεί, δεν είναι παράδοξο που θα του βγουν όλες οι κακίες μαζί...
Άλλωστε τόσο ο έρωτας όσο και το μίσος είναι ... πάθη! Ή μήπως κάνω λάθος;

annamaria είπε...

Παθη και τα δυο, πολυ σωστα!!
Δε θα συνφωνησω ομως στο οτι θα βγουν κακιες οταν απογοητευτεις, απλα θα απογοητευτεις .........
Οσο για την φραση ...απλα ετυχε !!

anna είπε...

Ο έρωτας είναι πάθος. Είναι η αναζήτηση του χαμένου μας μισού. Ερωτευόμαστε γιατί ποθούμε να ξαναβρούμε τη χαμένη μας ενότητα.
Το μίσος συνυπάρχει με τον έρωτα. Μισούμε κάθε στιγμή μακρυά από το αντικείμενο του έρωτά μας, μισούμε κάθε άνθρωπο που μας στερεί την παρουσία του, μισούμε ακόμη και τον εαυτό μας που δεν μπορεί στιγμή χωρίς το άλλο του μισό.
Δεν υπάρχει έρωτας χωρίς μίσος, και μίσος χωρίς έρωτα.
Όσο πιο δυνατός είναι ο έρωτας, τόσο πιο δυνατό είναι το πάθος, και τόσο πιο δυνατό είναι το μίσος. Όλο αυτό είναι μια σχέση δυνατή, έντονη, παθιασμένη.
Αν για κάποιον είναι άγνωστη λέξη το μίσος, δεν έχει ζήσει ακόμη την απόλυτη σχέση, δεν έχει ζήσει τον έρωτα.
Κι όμως λέει και ο φίλος μας ο Μητροπάνος, "αλίμονο σ'αυτούς που δεν αγάπησαν, ζωή την ομορφιά σου δεν γνωρίσανε"...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ετρυχώς (ή δυστυχώς) έτσι είναι, όπως τα λες...

Παιδίσκη ερωμένη είπε...

Μέχρι να το διαβάσω ως το τέλος, σφίχτηκε η καρδιά μου!
Λέω: "τούτος δω λέει για μένα!!"
(στη θέση της παλλακίδος βεβαίως-βεβαίως)

ουφ και τρόμαξα πως βγάλανε τις πομπές μας στο ίντερνετ.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ουδέν σχόλιον ...