Πυρ, γυνή και ... τανκ

Σας μεταφέρω την προσωπική ανάμνηση του γνωστού συγγραφέα Μίλαν Κούντερα που ζούσε στην Πράγα το 1968, την εποχή δηλ. που τα σοβιετικά τανκς εισέβαλαν στην πόλη για να καταπνίξουν την επανάσταση.
«Εκείνον τον καιρό είχα στην Πράγα μια ερωμένη, αλλά είχε αρχίσει να με κουράζει η σχέση μαζί της. Και το χειρότερο, φοβόμουν πως η γυναίκα μου κάτι μυρίστηκε. Αποφάσισα λοιπόν να βάλω ένα τέλος στον παράνομο δεσμό. Κανόνισα ένα ραντεβού με την κοπέλα και της εξήγησα όσο πιο μαλακά μπορούσα ότι έπρεπε να διακόψουμε. Η κοπέλα έβαλε τα κλάματα, μετά θύμωσε, μου είπε ότι δεν θα ξεμπέρδευα έτσι εύκολα μαζί της και στο τέλος με απείλησε ότι θα έρχονταν σπίτι μου και θα έκανε σκηνή μπροστά στη γυναίκα μου. Εγώ έμεινα ανένδοτος, την αποχαιρέτησα, γύρισα σπίτι μου κι έπεσα να κοιμηθώ. Άρχισε όμως να με τρώει η αγωνία: λες να πραγματοποιήσει εκείνη η παλαβή την απειλή της;

Κατά τα χαράματα ακούγονται άγρια χτυπήματα στην πόρτα. Πετάγομαι αλαφιασμένος και σίγουρος πως ήταν η ερωμένη μου. Η γυναίκα μου σηκώνεται από το κρεβάτι, φοράει βιαστικά τη ρόμπα της και πηγαίνει ν’ ανοίξει. Εγώ τρέχω στο μπάνιο και κλειδώνομαι μέσα. Κάθομαι στη λεκάνη της τουαλέτας, σκεπάζω το κεφάλι μου με τα χέρια και περιμένω να ξεσπάσει η θύελλα. Μετά από λίγο η γυναίκα μου αρχίζει να κοπανάει την πόρτα της τουαλέτας. Ζαρώνω πάνω στη λεκάνη. ‘Μίλαν άνοιξε’ ακούω απ’ έξω. Εγώ δεν μιλάω, μόνο ζαρώνω κι άλλο. ‘Μίλαν, άνοιξέ μου, λέω’ ακούω πάλι τη γυναίκα μου, πιο αγριεμένη τώρα. ‘Εισέβαλαν οι Ρώσοι, η Πράγα είναι γεμάτη ρωσικά τανκς!’.

Ε, λοιπόν, παιδιά, δεν φαντάζεστε πόσο ανακουφίστηκα....».