Η θάλασσα στα βάθη της πηρ έναν ναύτη...
Η μάνα του, ανήξερη, πηγαίνει κι ανάφτει
στην Παναγία μπροστά ένα υψηλό κερί,
για να επιστρέψει γρήγορα και ναν' καλοί οι καιροί
και όλο προς τον άνεμο στήνει τ' αυτί...
Αλλά ενώ προσεύχεται και δέεται αυτή,
η εικών ακούει, σοβαρή και λυπημένη,
ξεύροντας πως δεν θάλθη πια ο υιός που περιμένει...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
Ξεκινάμε με ένα απ' τα λιγότερο γνωστά ποιήματα του Καβάφη. Αυτό (όπως και το επόμενο που θα δημοσιεύσουμε) είναι κατ εξοχήν "θεολογικό" αφού αγκουμπά τις σχέσεις ανθρώπου-Θεού, γνώσεως-πίστεως κλπ.
Πιστεύω πως το "ζουμί" βρίσκεται στους δύο τελευταίους στίχους. Αύριο, με νέο πόστ, θα παρουσιάσουμε κάποια σχόλια. Εσείς μπορείτε ν' αρχίσετε από τώρα...
"Παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του";
Η ειρωνία της ζωής.Ευχεσαι, προσέχεσαι, περιμένεις... μάταια.
"Σ' αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ
μέρες βαρυές, επάνω κάτω τριγυρνώ
για νάβρω τα παράθυρα. - Οταν ανοίξει
ένα παράθυρο θάναι παρηγορία. -
Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ
να τάβρω. Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω.
Ίσως το φως θάναι μια νέα τυραννία.
Ποιός ξέρει τι καινούργια πράγματα θα δείξει."
Είναι το αγαπημένο μου μαζί με άλλο ένα αλλά δεν είναι της παρούσης και ας μην καταχραστώ κι άλλο το χώρο σου.
p.s.Είμαι υπέρ του γάμου, είμαι κατά των γελιοτήτων που σε κάνουν να χάνεις την ουσία του γάμου.
φιλάκια
Πράγματι στους δυο τελευταίους στοίχους του, μας δείχνει καθαρά την πίστη του, αν και θα τολμήσω να πω ότι σε όλα σχεδόν τα ποιήματα του, ακόμα και σε αυτά που μιλά για το ερωτικό πάθος του, καταλαβαίνουμε το πόσο ντρέπεται για την ζωή που είχε επιλέξει.
Ο Καβάφης πίστευε αλλά και φοβόταν την θεία τιμωρία μετά θάνατον.
Σε ένα ποίημα του το γράφει καθαρά.
(Δε θα γράψω ποιο γιατί ίσως να είναι αυτό που θα ανεβάσεις μετά!)
Μου αρέσει πολυ το θέμα σου!!
Το χέρι του ο θάνατος απλώνει
κ’ ενός ενδόξου στρατηγού το μέτωπον αγγίζει.
Υπέροχο....
Ανώνυμε Έλληνα, στο θέμα της "ψευτοπαρηγοριάς" νομίζω έπεσες μέσα!
Μαράκι μου, αφού είναι το αγαπημένο σου, θα γίνει και δικό μας... αμέσως προσεχώς...
Άννα-Μαρία, έχω κάπως διαφορετική άποψη για το θέμα... τη βλέπεις στο νέο πόστ. Πές μας για ποιο ποίημα μιλάς, ώστε να το πιάσουμε αμέσως μετά της ΆνναςΜαρίας.
Παιδίσκη ερωμένη, με δυσκόλεψες λίγο...
Γειά σου, anima rana, είσαι το πιο υπέροχο βατραχάκι...
Στρατηγού Θάνατος...
Καβάφης...
Δημοσίευση σχολίου