Αγιονορείτικες εμπειρίες (Β') - Το μποζόνιο του Χιγκς

Μετά την κυριακάτικη λειτουργία, τ' αρχονταρίκι γέμισε κόσμο.

Η κουβέντα ήρθ' αμέσως στην πρόσφατη ανακάλυψη του μποζόνιου του Χιγκς.

Τα περισσότερα καλογέρια νέα και μορφωμένα. Με σπουδές στα εξωτερικά.

Στα πρόσωπά τους διέκρινες μιαν αμηχανία.

Οι λαϊκοί επισκέπτες ήταν πιο φανατικοί κι απόλυτοι.

Έτοιμοι να υπερασπιστούν το Θεό.

Στην πραγματικότητα υπερασπίζονταν τις δικές τους βεβαιότητες. Μάχονταν να διαφυλάξουν τις εσωτερικές τους ισορροπίες. Να κρύψουν τις προσωπικές τους ανασφάλειες...

Κάποια στιγμή ο αρχοντάρης ζήτησε και τη γνώμη του ταπεινόσχημου και μυροβλύζοντος απ' την απλησιά και την ιδρωτίλα  Άσκαρ.

"Πατέρες, εγώ θα μιλήσω όχι ως οπαδός θρησκείας αλλά ως μέλος της Εκκλησίας.

Η επιστήμη δεν μάχεται ούτ' αντιστρατεύεται την πίστη.

Είναι μεγέθη παράλληλα κι ασύμπτωτα. Εξυπηρετούν διαφορετικές ανάγκες, απαντούν σε διαφορετικά ερωτήματα. Είναι σαν το λάδι και το νερό: δεν αναμειγνύονται.

Οι επιστήμονες μελετούν τη φύση, προσπαθούν να κατανοήσουν τους νόμους της και να τους χρησιμοποιήσουν για το καλό (ή το κακό) του ανθρώπου.

Η πίστη αναφέρεται στην αρχική αιτία των πραγμάτων, στο λόγο και στο σκοπό της ύπαρξής τους. Είναι προσυλωμένη στα έσχατα. Τότε που η ύλη θ' αφθαρτοποιηθεί.

Ας υποθέσουμε πως οι επιστήμες αποδεικνύουν ότι όλα δημιουργήθηκαν απ' τα κβαντικά κένα.

Πολύ ωραία!

Και ποιος προκάλεσε τα κενά αυτά;

Την απάντηση στο ερώτημα αυτό δίνει μόνο η πίστη.

Η ανακάλυψη των νόμων της φύσης δεν σημαίνει αποκρυπτογράφηση της ουσίας του Θεού.

Γιατί η φύση δεν είναι Θεός.

Το σύμπαν δεν είναι ανθρωποκεντρικό.

Η φύση δεν ασχολείται με το τι κάνει ο άνθρωπος. Όσο κι αν επηρεάζεται απ' αυτόν, η ίδια συνεχίζει να επιτελεί την προγραμματισμένη της δουλειά.

Ο "προγραμματιστής" όμως, δηλαδή ο προσωπικός Θεός, ασχολείται με τον καθέναν από μας.

Είμαι 45 χρονών και κάθε μέρα ζω κι ένα θαύμα. Όπως χθες τ' απόγευμα που με βρήκε ο παπα-Γαβριήλ στη χαράδρα να τρέμω απ' την πείνα και την κούραση...

Σήμερα ξέρουμε πως η πρώτη μορφή ζωής ήταν μια αμοιβάδα. Που με τους φυσικούς νόμους της προσαρμογής και της εξέλιξης έφτασε σ' αυτή την καταπληκτική βιοποικιλλία.

Ο άνθρωπος έζησε εκατομμύρια χρόνια ως άλογο και άγριο ζώο.

Αυτόν τον "παλαιό", τον "κτηνώδη" άνθρωπο καλούμαστε να αποβάλλουμε ως μέλη της Εκκλησίας.

Αυτό είναι η "θέωση": η υπέρβαση της ενστικτώδους και ζωώδους φύσης μας.

Γιατί μόνο ένα "θεούμενο ζώο" μπορεί, π.χ., να χορταίνει βλαίποντας τους άλλους να τρέφονται με το φαγητό που έφτιαξε για τον εαυτό του και με ευχαρίστηση το πρόσφερε...

Ξέρουμε, επίσης, πως το σύμπαν διαστέλλεται συνεχώς. 

Κι ενώ περιμέναμε να διαστέλλεται επιβραδυνόμενο, αυτό διαστέλλεται επιταχυνόμενο!

Λες και κάποια δύναμη τιγκάρει συνεχώς με καύσιμα τη μηχανή του.

Κι ας αρχίσουμε να προετοιμαζόμαστε ψυχολογικά ν' ανταμώσουμε τα πρώτα εξωγήινα αδελφάκια μας.

Δεν ξέρω πώς θα 'ναι, αλλά σίγουρα θα 'χουν κάτι σαν χέρια.

Για να μπορούν ν' αγκαλιάζονται.

Κι έτσι, όλοι μαζί αγκαλιασμένοι, να δοξολογήσουμε τον "Μεγάλο Μαέστρο"...