Δευτέρα, Αυγούστου 15

Σελίδες απ’ τα ρημαγμένα καλοκαίρια της ζωής μου! Α‘ (Νάξος - το κλαμεράκι)

Γνωριστήκαμε σ’ ένα σουβλατζίδικο στο Μοναστηράκι.
Ήταν Μάης κι είχε ψυχρούλα.
«Οι άνθρωποι δεν ερωτεύονται στα νησιά», σου είπα, «εδώ ερωτεύονται, στις μεγαλουπόλεις, στο Μοσχάτο, στον Κεραμικό, στου Ψειρή..».
Μου πρότεινες να κάνουμε μαζί διακοπές το καλοκαίρι.
«Να ερωτευθούμε τα νησιά», μου είπες.
«Ναι, να ερωτευθούμε τη Νάξο», σου είπα.
«Μα η Νάξος είναι νησί, δεν είναι νησιά», μου είπες.
«Η Νάξος, όπως κι η αλήθεια, δεν έχει πληθυντικό», σου απάντησα, «υπάρχουν πολλές αλήθειες; Δεν υπάρχουν!»
Αν δεν κάνω λάθος, φτάσαμε Νάξο Παρασκευή βράδυ.
Το μεσημέρι του Σαββάτου πήγαμε για το πρώτο μας μπάνιο.
Δεν ξέρω πως μπόρεσα να το κάνω, αλλά το ’κανα:
«Χωρίζουμε», σου είπα, «έχω ερωτευτεί την αδελφή σου και Τετάρτη φεύγω μαζί της για Χαλκιδική»
Και σηκώθηκα για μια βουτιά...
Εσύ έπαιζες νευρικά με το κλαμεράκι σου.
Έτσι όπως το ανοιγόκλεινες, έμοιαζε με τα σαγόνια του καρχαρία!
Αυτού που ευχόσουν να κολυμπάει στη θάλασσα, να με πάρει από πίσω, και να μου κόψει τα πόδια, τον κώλο και τα γεννητικά μου όργανα...

11 σχόλια:

nefelokokkugia είπε...

...γυναίκες, κύριε Ασκαρδαμούλη μου. Δε θέλουμε να μας λέτε ψέματα. Φρικάρουμε.
Όταν μας λέτε αλήθεια, ονειρευόμαστε καρχαρίες
....τουλάχιστον.

Πόσα ν΄αντέξετε και εσείς οι ταλαίπωροι?

Δήμητρα είπε...

Βλέπω... αλήθεια μία και να καίει!

marilia είπε...

α. Σιγά μην κάνεις εσύ βουτιά!
β. Σιγά μην πεις εσύ "χωρίζουμε"!
ΚΑΙ τα δύο είναι επικίνδυνα πράγματα και τα αποφεύγεις.

Αθανασία είπε...

Αχαααααααααααχααααααααααααααχαααααααααααχααααααααααααχαααααααααχααααααααχαααααααααααχαααααααααααα!εμ,τα χουμε πεί ασκαρούλη...'η γυναίκα είναι γένους θυληκού και εκδικείται!'χαααααααχααααααααχαααα!
ε,εμ κι εσύ ρε παιδάκι μου,τελευταία ώρα της το πες...δε μπορούσες νωρίτερα!...άκου τα σαγόνια του καρχαρία....χαχαχαχαααα!ε,να χαίρεσαι που ΔΕΝ έπαθες,κι εσύ αυτά που΄χαν πάθει οι άμοιροι λουόμενοι στις παραλίες και τις λίμνες που 'σύχναζε' ο καρχαρίας που τους έτρωγε!(μεταξύ μας ΔΕΝ έχω ξαναδεί πιό φρικιαστική ταινία από αυτήν)φρίκη πραγματικά....φιλούμπεεεεεεεεεες...

Αθανασία είπε...

Το τραγούδι πάντως τα σπάει...απίστευτα ερωτικό...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Νεφέλω, κρατάω το «τουλάχιστον»!
Δηλαδή τι άλλα πιο φρικώδη περνάνε απ’ το γυναικείο μυαλό;

Δημητρούλα, όσοι θέλουν ν’ ακούν «αλήθειες» ας είναι και κατάλληλα προετοιασμένοι!

Μαριλίτσα:
α) όταν λέμε «βουτιά», μην το παίρνεις και μετρητοίς! Λίγο πλατσούρισμα στον αφρό, σαν χταποδάκια εννοούμε...
β) Υπάρχουν και πιο «ευγενείς» τρόποι να πεις το «χωρίζουμε». Π.χ. να μην πας σε κάποιο ραντεβού «γιατί ξεχάστηκα με έναν φίλο»...

Αθανασία, εμείς στα νιάτα μας βλέπαμε την ταινία «στα σαγόνια του καρχαρία»!
Αυτή εννοείς;

Ασυλλόγιστη είπε...

Αυτό ήταν μεγάλη γουρουνιά.

Χρόνια σε περιμένω είπε...

Κάτι τέτοιοι άντρες θέλουν κρέμασμα απ’ τα σαγρίδια τους.

Αθανασία είπε...

Ναι βρέ....αυτό εννοώ....ναί...φιλάκια...

nefelokokkugia είπε...

Όταν λέω "τουλάχιστον"?
Χμμμ....ευτυχώς δεν χρειάζεται να σκεφτώ.
Απλά πάω παρακάτω.
Αλλά είμαι σίγουρη ότι μπορώ να βρω και χειρότερο.
Wanna try?

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Σπόρια, μη βιάζεστε! Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά!

Αθανασία, στο ’χουν πει πως φιλάς υπέροχα;

Νεφέλω, πυρ, γυνή και θάλαττα, με και χωρίς καρχαρίες...