Ζητήσαμε την Ευτυχία
και μας έδωσαν λίγο κρίθινο ψωμί!
Ζητήσαμε τον Έρωτα
και βρεθήκαμε με μια νόμιμη σύζυγο!
Ζητήσαμε την αιωνιότητα
και μας έδωσαν ένα χρυσό ρολόι!
(Το κατά κεφαλήν όνειρο
είδος πολυτελείας!
Ανέκαθεν
φορολογείται
θανάσιμα...)
Σε κάθε σταυροδρόμι
και μια σφίγγα.
Δίλημμα κι αδιέξοδο...
Σε κάθε σταυροδρόμι
κομμένες ερμοκεφαλές!
Πώς να κυκλοφορήσεις
σε τούτη την πόλη
χωρίς δείκτες πορείας;
(Αλκιβιάδη, Αλκιβιάδη
χαθήκαμε στα στενά δρομάκια του κόσμου!
Όλοι οι δρόμοι
στα λατομία της Σικελίας
οδηγούν...)
Κοίταγμα στον καθρέφτη.
Απόπειρα διαφυγής.
Πύλη για να εκδράμεις
προς ένα φως.
Όμως η μορφή σου
δεινοπαθεί κι ανακλάται.
Πανικόβλητη επιστρέφει
για να σωθεί
μέσα στα μάτια σου...
(Όλοι στην ηλικία μου
προχώρησαν!
Και μ' άφησαν πίσω παιδί
να κλαίω
με την πληγή στο γόνατο...)
Υ.Γ.: το παραπάνω ποιηματάκι το έγραψα βλέποντας τις φωτογραφίες των παλιών μου συμμαθητών που ξαναντάμωσαν στην πλατεία Γαρδένιας στου Ζωγράφου! Μετά από 26 σχεδόν χρόνια...
Ξαναγεμίζω το ποτήρι μου με ουισκάκι και έρχονται στο μυαλό μου κάτι στίχοι του Πέδρο Χουάν Γκουτιέρες, ενός απ' τα μεγαλύτερα αλάνια της Κούβας:
Ξαναγεμίζω το ποτήρι μου με ουισκάκι και έρχονται στο μυαλό μου κάτι στίχοι του Πέδρο Χουάν Γκουτιέρες, ενός απ' τα μεγαλύτερα αλάνια της Κούβας:
Το καλό είναι να πίνεις μόνος!
Και ν' ακούς τη σιωπή.
Και να διακρίνεις το Θεό απ' το Διάβολο
παρατηρώντας μέσα από τις γρίλιες...
Και ν' ακούς τη σιωπή.
Και να διακρίνεις το Θεό απ' το Διάβολο
παρατηρώντας μέσα από τις γρίλιες...
16 σχόλια:
Αγόρι μου, το σύνδρομο Πήτερ Παν είναι αντικείμενο μελέτης της ψυχολογίας..
Μη φοβάσαι μπακούρι θα πεθάνεις αιώνιος πιτσιρίκος με χεσμένα βρακιά και ακράτεια την ώρα που οι υπόλοιποι θα ξαναγινόμαστε παιδιά εσύ απλά θα είσαι στο φυσικό σου περιβάλλον..
Ωραίες σκέψεις, όπως και να 'χει..
Αλητούλα, είσαι μέσα στο πνεύμα και στο γράμμα του ποιήματος!
Θυμάσαι ποιο ήταν το αίνιγμα της σφίγγας;
"Τι εστί δίπους, τρίπους και τετράπους;"
Ε ναι..
Το αίνιγμα το ξέρω όπως και την απάντηση..
Καλές γιορτές!!
Τι "καλές γιορτές";
Το μπλογκί δεν είναι σχολείο να κλείνει παραμονές Χριστουγέννων!
Μάλλον "γραφείο τελετών" είναι και διανυχτερεύει!
24 ώρες το 24άωρο, 365 μέρες το χρόνο...
Ασκαρντουλίνο μου, μ' αρέσεις όταν περισυλλογάσαι....
ΚΑΛΕΣ και ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ!!!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
"απολυτα ανθρωπινο να ειναι κανεις νοσταλγικος και η μονη λυση ειναι να μαθουμε να συμβιωνουμε με τη νοσταλγια...η νοσταλγια μπορει να μεταμορφωθει απο κατι καταθλιπτικο και θλιβερο σε ενα μικρο σπινθηρα που θα μας εκτοξευσει στο καινουριο,σε αλλη πολη,σε αλλο χρονο..."
Πεδρο Χουαν Γκουτιερες
Γλαρούλα, λες να πρέπει να περισυλλογάμαι συχνότερα;
Κολλητούλα, κι εσύ θαυμάστρια του Πέδρο Χουάν;
Ρε συ, κατέβα με τα πόδια στο κέντρο να πιούμε κανένα καφεδάκι...
μου άρεσε πολύ η κατάληξη του ποιήματος. πολύ αληθινό, έστω και μελαγχολικό.
Αν περιμένεις να διακρίνεις το Θεό απ΄τον Διάβολο (και μάλιστα μέσα απο γρίλιες..)..καλά κρασιά!
Εσύ δεν μπόρεσες να ανακαλύψεις τον ψυχικό κόσμο της μουλάτας..και περιμένεις επιπλέον να ακούσεις και τη σιωπή!...
Ουτε καν μόνος μπορείς να πιείς, αφου φωνάζεις την Κολλητούλα..
Ξεχάσαμε κάτι?
α ναι, ο Κουρής μας προτρέπει να επιστρέψουμε στη δραχμή!
και η Βάσω έχει "προβληματισμούς"!...
Αυτοί μάλλον διακρίνουν τον θεό απ' το διάβολο μέσα απο γρίλιες..
Α ρε σανίδα βρεγμένη....
Άσκαρ, φροντίζω πάντα να κοιτάζω τα σημάδια στο γόνατο που επιμένουν να παραμένουν για δεκαετίες, σφραγίδες ανεξίτηλες της αλάνας...
Τάκη έχεις δίκιο: ο Όμιλος εταιρειών της Βάσως αντιμετωπίζει προβλήματα λόγω της κρίσης...
Πολύ όμορφο και γεμάτο!
Τελικά μόνος σου δημιουργείς καλύτερα παρά με παρέα!
Και οι στίχοι του Χουάν βγάζουν μια φιλοσοφία!
Μανούλα, έχει και η μαλαγχολική διάθεση τα καλά της!
Ελεγχόμενα πράγματα, όμως, έτσι;
Τάκη, ακόμα σου τρέχουν τα σάλια για τη μουλάτα;
Μη σκας αγόρι μου...
Μπορεί η μαυρούλα να έφυγε, αλλά ο μπαχτσές έχει πολλά λουλούδια!
Διάλεξε: Αλητούλα, Κολλητούλα, Αστερούλα, Νανούλα...
Αλήθεια, οι δυο τελευταίες τι έπαθαν και χάθηκαν;
Ορεινέ, εμένα η Βασσούλα μου θυμίζει την Καμπυλαυκά!
Ξέρεις εσύ...
Ζουζού, θα το πω αλλιώς: "καλύτερα μόνος παρά με κακή ή, έστω, βαρετή παρέα"!
Παλιός, καλός ασκαρούλης! ;) Φιλί!
Εσύ γιατί δεν πήγες στη συνάντηση της πλατείας Γαρδένιας;
ΥΓ. έγραψες πάλι...
Εσένα Σνουπίτσα στο σχολείο σε έκαναν να μισήσεις τα ποιήματα είπες...
Μορταλάκο, σωστή η ερώψτησή σου αλλά δεν νομίζω πως είναι ο κατάλληλος χώρος για να σου εξηγήσω.
Σε μερικούς συμμαθητές, τους εξήγησα κάποιους απ' τους λόγους μου...
Κι όμως είναι πολύ καλό...
Δημοσίευση σχολίου