Σελίδες απ' τη ρημαγμένη μου ζωή... (Δ') - Μη με λες "μπαμπάκο" σου, γμτ μου!

Της άρεσε να μου παίρνει το χέρι και να το βάζει ανάμεσα στα μπουτάκια της!
Το έκανε με έναν τρόπο ανεπιτήδευτο, αθώο, απονήρευτο...
Το τρίχωμά της στο σημείο εκείνο ήταν πυκνό. Σχημάτιζε σωστό θάμνο.
Έναν θάμνο, όμως, εξαιρετικά ευαίσθητο. Γιατί στο άγγιγμα και μόνο των δαχτύλων οι τρίχες του ανασηκώνονταν και σκλήραιναν σαν βούρτσα.
Μ' άλλα λόγια, ήταν από κείνα τα μαλλιαρά πραγματάκια που ξετρελαίνεσαι να τ' αγγίζεις μέσα από βελουδένια ή μεταξωτά καλύμματα..
Είχε, όμως, μια αναθεματισμένη και διεστραμμένη άποψη που μου την έδινε.
Κακομαθημένη καθώς ήταν ήθελε να την κανακεύω σα μωρό, να της ψιθυρίζω στ' αυτί γλυκόλογα, να τη χαϊδεύω, να την καλοπιάνω, να τη διασκεδάζω, να την αγκαλιάζω μ' έναν τρόπο ιδιόμορφο, παράλογο ... αιμομιχτικό!
Με έκανε να νιώθω σαν τον πατέρα της που έπαιζε με τη φιλήδονη κορούλα του μες το υπνωτικό ηλιοβασίλεμα...
Αρνιόταν να παραδεχθεί πως είχε μουνί κι εγώ πούτσο και το μόνο που έδειχνε να λαχταρά ήταν ερωτόλογα, σιωπές, φευγαλέα σφιξίματα, εξερευνήσεις με τα χέρια...
Με έβρισκε πάντα ωμό και σχεδόν κτηνώδη...
Είμαι, όμως, σίγουρος πως αν δοκίμαζε τ' αληθινό πράμα θα γινόταν παθιάρα, μανιακή, πρόστυχη! Κι ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς...