Σάββατο, Νοεμβρίου 18

Αυτοψυχανάλυση Δ' (Επικήδειος ενός μπορντέλου)

Εκεί γύρω στα 14, κάθε δεύτερη Κυριακή κατεβαίναμε στο Καραϊσκάκη. Πιάναμε από νωρίς το πέταλο της θύρας 7. Τα στοιχειωμένα τσιμέντα γίνονταν ένα με το κορμί και το μυαλό μας. Εκεί γνωρίσαμε για πρώτη φορά τη μέθη της συλλογικότητας. Από το γήπεδο αυτό δεν έπρεπε κανένας αντίπαλος να φύγει με ψηλά το κεφάλι! Ήταν για μας θέμα τιμής, εγωισμού και εν τέλει ανδρισμού…
Εκεί, μέσα από την ψυχολογία της αγέλης, μάθαμε να μην κωλώνουμε πουθενά, να μην φοβόμαστε τίποτα και κανέναν. Μαθητεύσαμε δίπλα στα μεγαλύτερα αποβράσματα του Πειραιά και διδαχθήκαμε το νταηλίκι, τη μαγκιά, τους τσαμπουκάδες, τα έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα…
Μόλις τελείωνε ο αγώνας γυρίζαμε με τα πόδια στην Αθήνα. Όχι, φυσικά, στο σπίτι μας! Κόβαμε μέσα από το Μοσχάτο, πιάναμε χαμηλά την οδό Πειραιώς και κατευθείαν στην κακόφημη συνοικία του κέντρου…
Σ’ ένα στενό σοκάκι μας περίμενε το “Hotel Maxim”. Αυτό το μικρό ξενοδοχείο άκουγε για πάνω από 40 χρόνια τα «αχ» της πόλης. Τα «αχ» των αγοριών που έγιναν άντρες σε κάποιο απ’ τα 21 δωμάτιά του. Τα «αχ» των κοριτσιών που τα έλεγαν κάποτε Ζωζώ και τώρα τα φωνάζουν Λουτσία. Τα «αχ» των μικρών επαρχιωτόπουλων που έψαχναν μια φτηνή στέγη και μια μεγάλη ευκαιρία…
Λίγη ώρα πριν είχαμε εκδηλώσει τη σωρευμένη σεξουαλική μας επιθετικότητα στην τσιμεντένια κερκίδα. Στα συνθήματά μας είχαμε «πηδήξει» τις μανάδες, τις αδελφές και τις γυναίκες των διαιτητών, του προέδρου, του προπονητή και των παιχτών της αντίπαλης ομάδας! Τώρα όμως ήταν η ώρα της πρακτικής εφαρμογής…
Το hotel Maxim ήταν για μας ένας ολόκληρος μικρόκοσμος, ένας μικρούλης πλανήτης που έλαμπε στην καρδιά της Αθήνας! Η μικρή είσοδος οδηγούσε σ’ έναν μακρύ και στενό διάδρομο. Θυμάμαι ακόμη να δεσπόζει η εικόνα του Χριστού καθώς προσεύχονταν γονατιστός λίγο πριν το μαρτύριο…
Στο βάθος του διαδρόμου, πίσω από ένα μικρό τραπεζάκι, κάθονταν το «αφεντικό». Ένας άντρας εκεί γύρω στα 60. Κινήσεις βαριές, προφορά μάγκικη, σπάνια έπιανε κουβέντα με τους πελάτες. Εγώ ήμουν απ’ τους ελάχιστους που τους απηύθυνε το λόγο. Ίσως να του έκανε εντύπωση η ευγενική φυσιογνωμία μου. Κάποτε με ρώτησε τι ήθελα να σπουδάσω. Όταν του απάντησα χαμογέλασε τρυφερά και έσπευσε να με συμβουλεύσει: «αν θες να ξέρεις… η καλύτερη μπίζνα είναι το μουνί»!
Η κίνηση δεν έχει αρχίσει ακόμη. Η Βίκη δένει τα λουράκια απ’ τα σανδάλια της. Είναι σίγουρα η απόλυτη σταρ του μαγαζιού. Στο νούμερο 4 του πρώτου ορόφου ανεβαίνουν κάθε βράδυ πελάτες καλοί και μόνιμοι, καψούρια που την κυνηγάνε χρόνια για ένα ραντεβού «εκτός ωραρίου εργασίας»… Καμιά άλλη εδώ μέσα δεν έχει το δικό της δωμάτιο όπως η Βίκη. Κι ίσως καμιά άλλη δεν έχει το δικό της τσαμπουκά…
Εγώ προτιμούσα την Ατζέλικα. Τη μαύρη καλλονή απ’ τη Σομαλία. Μιλάμε τώρα για φρούτο εξωτικό… Δεν υπήρχε λευκή πουτάνα που να μη τη φθονεί. Με την Ατζέλικα είχαμε αναπτύξει προσωπική σχέση. Μου έδινε μάλιστα συμβουλές για το πώς να κουμαντάρω τις γκόμενες: «η γυναίκα θέλει με το μαλακό και να ακούει μεγάλες κουβέντες… το παν είναι να μην την πιστεύεις… ειδικά άμα μπήγει τα κλάματα τότε λέει σίγουρα ψέματα…»! Καλή σου ώρα Ατζέλικα, όπου κι αν βρίσκεσαι, πάντα τηρούσα τις συμβουλές σου και δεν έχασα…
Σήμερα η Βίκη ετοιμάζεται για μια βίζιτα «απ’ τις καλές, τις ακριβές». Δεν θα κατέβη ο πελάτης στην αγορά, θ’ ανέβει εκείνη στο ξενοδοχείο του… Τώρα λούζεται με κολόνια. Προσπαθεί επίτηδες να με ψεκάσει… Ξέρει ότι σιχαίνομαι τα αρώματα. Μου λέει για τους τρεις γάμους της. Και για τους αναρίθμητους γκόμενους που είχε. Αλλά καλύτερα πέρασε με έναν μπάτσο. «Ήταν και νταβατζή σου;» τη ρωτάω. Μέσα μου, όμως, ένοιωσα τύψεις. Γιατί, ρε γαμώ το, ο μπάτσος πρέπει πάντα να είναι ο κακός της ιστορίας; Ευτυχώς η Βίκη έσπευσε να τον αποκαταστήσει: «Είσαι καλά ρε; Δεν αξίζει το πεζοδρόμιο άμα σου τα τρώει ο αγαπητικός! Τι με πέρασες, για καμιά απ’ αυτές τις βρομιάρες τις μαύρες;»…
Εκεί γνώρισα και τον πρώτο νταβατζή-αγαπητικό. Τον Μάκη. Γι’ αυτόν οι γυναίκες είναι «τα μουνιά» και, φυσικά, «όλες πουτάνες»! «Οι αληθινές πουτάνες, αυτές με τη βούλα, είναι οι πιο μπεσαλούδες… οι χειρότερες είναι οι νόμιμες σύζυγοι που στα τρώνε με δόξα και τιμή»…
Το Καραϊσκάκη γκρεμίστηκε και χτίστηκε απ’ την αρχή. Χλιδάτο και πολυτελές! Τώρα κι εμείς κυριλέψαμε! Δεν καθόμαστε πλέον στα τσιμέντα της θύρας 7 κρατώντας το σακουλάκι με τον λιόσπορο. Τώρα ο κώλος μας αναπαύετε στις πολυτελείς πολυθρόνες των «επισήμων»! Ορισμένοι από μας ούτε γυρνάμε το κεφάλι μας προς το πέταλο που μεγαλώσαμε. Κάποιοι όμως αισθανόμαστε άβολα. Νιώθουμε σαν τους γύφτους που συνήθισαν στο τσαντίρι και ξαφνικά τους μπάζουν στα σαλόνια της Εκάλης.
Το γήπεδο δεν το κόψαμε. Αλλά ούτε και το Maxim. Βέβαια τώρα δεν πάμε εκεί για να μυηθούμε στον έρωτα ούτε για να «ξεμπουκώσουμε». Εκεί πάμε για άλλα κόλπα… μιας και τα «βασικά» τα κάνουν σήμερα όλες οι γκόμενες…
Πριν ένα μήνα το Maxim έκλεισε! Είπαν πως το αγόρασαν κάτι Κινέζοι για να το μετατρέψουν σε αποθήκη εμπορευμάτων. Και μαζί του έκλεισε η περίοδος της παρατεταμένης μου εφηβείας…

37 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τώρα αποχαιρετάς την εφηβία αγόρι μου?Εισαι απο τους λίγους που το παραδέχονται.
Κυριλέψανε τα γήπεδα, κυριλέψανε οι άνθρωποι, κυριλέψανε και οι "συνοδοι" ή "πεταλουδίτσες την νύχτας" ετσι τις λένε τώρα.
Με τόση σεξουαλική απελευθέρωση και ευρεία επιλογών γιατι συνέχιζες να πηγαίνεις?Πόσο διεστραμένα είναι τα άλλα κόλπα που θες?
Ή απλά προσπαθούσες να κρατηθείς απο το παρελθόν?
Ή μήπως είναι καλύτερα γιατι ξέρεις τι θα σου στοιχίσει ενα βράδυ με μια πεταλουδίτσα, ενώ με μια γκόμενα, που δεν ξέρεις αν θα φύγει σε ένα βράδυ και πόσα θα σου αποσπάσει, όχι μονο χρηματικά, τα πράγματα γίνονται επικίνδυνα!
Δεν ξέρω έρωτα μου με έβαλες σε σκέψεις...
Τι κρύβεις τελικά μέσα σου?

ο δείμος του πολίτη είπε...

Λίγο θυμίζει Καβαδία, νομίζω και κάτι από Καβάφη; Δε θυμάμαι καλά. Πάντως αυτά τα θέματα απασοχλου΄σαν και τον Καβαδία. Ποιητική αδεία, λοιπόν, εκτιμώ ότι μάλλον εκλείπει το συναισθηματικό δέσιμο. Η μοναξιά είναι, μαράκι, που οδηγεί σε μπορντέλο. Η μοναξιά που κάνει τους ανθρώπους απόμακρους μεταξύ τους ή δεν τους επιτρέπει να εκφράσουν τι πραγματικά θέλουν -και στην εδώ περίπτωση αναφορικά με το σεξ. Το σεξ σε μια κοιωννία φαλλοκρατική είναι το "ζήτημα ύπαρξής".
Όταν εκείνη
εμφανίζεται όλα γύρω
σκοτεινιάζουν. Χάνουν το φως
της χαράς, του γέλιου
για να με δω να χαρίζω απλόχερα τα δικά μου χαμόγελα
στα δικά μου χέιλη.
Μακάριοι όσοι δεν είναι μόνοι και όσοι τολμούν και λένε δυνατά -έστω και σε λίγους- τι επιθυμούν.

Ανώνυμος είπε...

Ασκαρδαμυκτί ειλικρινά σου λέω πως αυτά τα κείμενά σου με βοηθούν πολύ να καταλάβω τους άντρες

Ανώνυμος είπε...

τα κόκκινα χείλη μου θα σας πουν ανέκδοτο, άντε πάλι εκτός τόπου και χρόνου θα είμαι η....

Μπουρδέλο στη Σαχάρα

Είναι στην Σαχάρα ο Μπους , ο Πούτιν και ο Σημίτης.....
Εκεί που περπατάνε βλέπουν μία όαση στην οποία υπάρχει μόνο ένα....μπουρδέλο.....
Πάει πρώτα ο Μπούς και βγαίνει η τσατσά.
- Γειά σας .... είμαι ο Μπούς από το U.S.A και θέλω να κάνω ένα τηλεφώνημα στην χώρα μου.
- Μα ασφαλώς κε Μπούς .... δεν χρειάζεται να συστηθείτε....είστε πολύ γνωστός εδώ..... το τηλεφώνημα στοιχίζει 10.000 δολλάρια.
- Μα καλά ..... 10.000 δολλάρια για ένα τηλέφωνο...!!!!!
- Μία είναι η όαση.... ένα το τηλέφωνο ..... εάν δεν θέλετε......
Τι να κάνει ..... αναγκάζεται να δώσει τα χρήματα για να κάνει το τηλεφώνημά του.

Πάει μετά ο Πούτιν....
- Γειά σας.... είμαι ο Πούτιν από την Ρωσία και θέλω να κάνω ένα τηλεφώνημα στην χώρα μου.
- Μα ασφαλώς κε Πούτιν.....δεν χρειάζεται να συστηθείτε... είστε πολύ γνωστός εδώ ..... το τηλεφώνημα στοιχίζει 5.000 δολλάρια.
Το ακούει ο Μπούς και λέει με παράπονο.
- Μα καλά εμένα μου είπατε 10.000 δολλάρια .......
- Εντάξει, Ρωσία πρώην Σοβιετική ΄Ενωση..... οικονομική κρίση..... τι να κάνουμε.....
Τέλος πάντων κάνει και το τηλεφώνημα ο Πούτιν.
Πάει τελευταίος και ο Σημίτης.
- Γειά σας...... είμαι ο Σημίτης από την Ελλάδα και θέλω να κάνω ένα τηλεφώνημα στην χώρα μου.
- Μα κε Σημίτη δεν χρειάζεται να συστηθείτε, δεν φανταζόμασταν ποτέ ότι θα καταφέρουμε να σας γνωρίσουμε. Βεβαίως και να κάνετε το τηλεφώνημα που θέλετε μόνο που θα στοιχίσει 1 EURO.

Το ακούει ο Μπους με τον Πούτιν και τρελλαίνονται.
- Μα καλά εμείς για να τηλεφωνήσουμε έπρεπε να πληρώσουμε 10.000 και 5.000 δολλάρια ο Σημίτης γιατί θα πληρώσει μόνο 1 EURO ???
- Κοιτάξτε να δείτε.....
ΑΠΟ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ ΣΕ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΙΚΗ ΧΡΕΩΣΗ !!

Ανώνυμος είπε...

Η πειραιώτικη μαγκιά φάνηκε και σήμερα στη Θεσσαλονίκη

Ανώνυμος είπε...

Ησουν ακομη εφηβος πριν απο ενα μηνα...!
ΤΩΡΑ ΩΡΙΜΑΣΕΣ???
Οι πιο πολλοι λενε οτι αντρες μενουν παντα παιδια...Μην βιαστεις να πεις λοιπον οτι εκλεισε η περιοδος της εφηβιας σου γιατι ισως τελικα "μερικοι" να σε προτιμουν...εφηβο!:)

Τα φιλια μου

Ανατολη

Ανώνυμος είπε...

αιωνιος εφηβος λοιπον (την πιστευω την ανατολη)..
Επαναστατικο και μοναχικο πνευμα.Ερωτικος και ευστροφος..
αρχιζεις να ξεδιπλωνεσαι sir :)

Ανώνυμος είπε...

Φτούυ! Δεν πρόλαβα για έναν μήνα..

allmylife είπε...

λαμπερό - σκληρό κείμενο.
Εξαίρετο - Καλή σας ημέρα.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Μαράκι μου, αυτή είναι η αξία της ψυχανάλυσης. Να βγάλουμε από μέσα μας τις λεγεώνες των δαιμονίων που μας δυναστεύουν, να τις αντιμετωπίσουμε πρόσωπο με πρόσωπο και, κάποια στιγμή, να απαλλαγούμε οριστικά από την παρουσία τους...
Δείμο, η αυτοψυχανάλυση δεν είναι ποίηση αλλά αυτοβιογραφία.
Ελένη, πρόσεχε γιατί στα κείμενά μου παρουσιάζονται οι άντρες των ηλικιών από 35-40. Τα νέα παιδιά είναι πολύ διαφορετικά...
Κόκκινα χείλη, το αεροπλάνο στη Σαχάρα ξαναέπεσε αλλά τη φορά αυτή αντί του Σιμήτη ήταν ο Καραμανλής. Κι αν θες να ξέρεις το μπουρδέλο δεν του πήρε για το τηλεφώνημα ούτε ένα Ευρώ. Βλέπεις όταν η θυγατρική τηλεφωνεί στη μητρική βάζει μπροστά το 801!
Ανώνυμε Ολυμπιακέ, περισσότερο από σένα μου φαίνεται χάρηκε το Μαράκι η Μπαοκτζού... (γειά σου γλύκα)
Ανατολή και Αλίσια, πρέπει να έχετε δίκιο... δεν είμαι από τους τύπους που ωριμάζουν! Σαπίζω μεν αλλά πάνω στο δέντρο...
Δεν κατάλαβα ακριβώς παιδίσκη, σου αρέσουν οι έφηβοι ή οι αιώνιοι έφηβοι;
Αλίσια, ξέχασα να σε καλοσορίσω και να σε ... ευχαριστήσω!
Allmylife, καλή σου μέρα και καλή βδομάδα...
Και τώρα το καθιερωμένο δημοψήφισμα για τα επόμενα θέματα. Για να δούμε τι διαθέτει το κατάστημα....
Όπως πάντα, Καβάφης φρέσκος φρέσκος και λαχταριστός...
Συνέχιση της αυτοψυχανάλυσης με θέμα τη "θρησκεία του Ασκαρδαμυκτί" (το ζήτησε ο φίλος Θωμάς)
Σκληρά λόγια της φυλακής...
Επίσης σκληρά λόγια των πορνείων...
Ποίηση Ασκαρδαμυκτί...
Συμβουλές σε νεαρούς άντρες που φιλοδοξούν να γίνουν "καμάκια"...
Κείμενο για την κοινωνική υποκρισία γύρω από το θέμα της ομοφυλοφιλίας...
Πλήθος κοινωνικών θεμάτων και σχέσεις των δύο φύλων...
Ψηφίστε λοι΄πόν....

Ανώνυμος είπε...

Όπως είναι ευνόητο, ψηφίζω τη "θρησκεία του ασκαρδαμικτί"!

Ανώνυμος είπε...

Πεθαίνω για συμβουλές και σχέσεις 2 φύλων αλλά οτι κι αν γράψεις έρωτά μου εγώ πάλι θα κολήσω τη φατσόυλα μου στο pc και θα κρεμαστώ απο τα χείλη σου...φιλάκια..σματς σμουτς

Ανώνυμος είπε...

Μιάς και γίναμε κολλητοί λοιπόν εδώ μέσα θα μελετήσω κι εγώ το υπολοιπο blog σου, συγχαρητήρια προς το παρόν γι αυτά που ήδη διάβασα..

maika είπε...

..τα είδα όλα....
σα να ήμουν δίπλα σου...
Γράφεις εκπληκτικά! Μήπως όταν μεγαλώσεις.... θέλεις να γίνεις συγγραφέας???

(πάντως δεν ξέρω γιατί οι περισσότεροι νομίζουν πως μόνο τα αγοράκια μένουν για πάντα παιδιά...
συμβαίνει και σε πολλά κοριτσάκια επίσης!)

συνέχιση της Αυτοψυχανάλυσης... άλλη μία ψήφος!

Ανώνυμος είπε...

Αυτοψυχανάλυση, αυτοψυχανάλυση.
Αλλά όχι κακά λογάκια, πλιζ.

Εύα είπε...

καλη η αυτοψυχαναλυση και μη μασας καθολου,καλέ μου.Αστους να λενε,ζηλευουν που δεν μπορουν να κανουν το ιδιο.Τα ιδια μου λενε κι εμενα οταν αυτοψυχαναλυομαι..που να ηξεραν ομως απο τι γλυτωνουν ;-)
Παντως δε νομιζω να μεγαλωνει κανεις ποτέ πραγματικα.Παραμενουμε παιδια σε κορμι μεγαλων.
Φιλιά

Ανώνυμος είπε...

Σχέσεις των δύο φύλων...αναρωτιεμαι τι θα γραψεις....!:

Τα φιλια μου monsieur!

candy's τετραδιάκι είπε...

ποτε δεν ειναι αργα για το τελος μιας..εφηβειας.

αλλωστε γιατι να τελιωσει?

Καλο βραδυ::)

Ανώνυμος είπε...

Οι παλιμπαιδίζοντες, άγριοι, αιώνιοι έφηβοι μου αρέσουν...

Ανώνυμος είπε...

Πράγματι Καββαδία θυμίζεις….

Θα ήθελα όμως πολύ φίλε μου να μου πεις την γνώμη σου, ποιος δρόμος είναι ο σωστός, αυτός που το αγόρι περνά από αυτά τα σπίτια ή τώρα, που με κάποια συνομήλικη του, συνήθως συμμαθήτρια του, θα βρουν το δρόμο του έρωτα?
Καλημέρα.

Ανώνυμος είπε...

ΥΓ
Χαίρομαι που δεν εισαι
.....ρατσιστής ! :)

ATHENA είπε...

ΔΙΧΑΖΟΜΑΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΣΚΛΗΡΑ ΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΠΟΡΝΕΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΑΣΚΑΡΔΑΜΥΚΤΙ ...
ΒΕΒΑΙΑ ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΦΥΛΩΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΘΕΜΑ
ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΚΛΗΡΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΡΝΕΙΑ ΕΝΤΑΣΣΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΦΥΛΩΝ...

ΟΠΟΤΕ ΡΙΞΕ ΛΙΓΗ ΠΟΙΗΣΗ ΑΣΚΑΡΑΔΜΥΚΤΙ ΝΑ ΣΤΑΝΙΑΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙΣ ΟΠΩΣ ΣΕ ΦΩΤΙΣΕΙ Η ΜΟΥΣΑ;)))

Attalanti είπε...

"...δεν είμαι από τους τύπους που ωριμάζουν! Σαπίζω μεν αλλά πάνω στο δέντρο..." Εμένα, πάλι, μου φαίνεται πως δροσίζεσαι με το νερό της νεότητας. Σχέσεις, ψυχανάλυση, ποίηση, φαντάζουν όλα τόσο μακριά από την υπόλοιπη ημέρα σου. Είμαστε εδώ. Καλή εβδομάδα!

Ανώνυμος είπε...

ρε Ασκαρδ, εσύ έγραψες το ρεπορτάζ της "Ε";
Δημοσιογράφος είσαι πουλάκι μου;

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Σήμερα κάπνησα πολύ
κι ήπια πολύ
-τόσο π' ούτε κι εγώ δεν ξέρω πόσο-
θύμησες παλιές με κυνηγούν
σαν κείνα τα παλιόφιδα
πού' ρχονται στα όνειρά μου...

Καλοί μου φίλοι
να ξωμολογηθώ αφήστε με
ψάχνω για κάποιους να τα πω
μήπως και ξαλαφρώσω λίγο
κι ελευθερωθώ...

Ανώνυμος είπε...

Μείνε για πάντα έφηβος και μην ακούς κανέναν.Κι εγώ το ίδιο έχω σκοπό να κάνω!
Φιλιά!

Ανώνυμος είπε...

Δεν ψηφίζω, αφήνω την πρωτοβουλία σε σένα, φίλε Ασκαρδαμυκτί,όπως και την ευθύνη, άλλωστε, των γραφομένων σου!
Αχ μωρό μου, εσύ!που θέλεις να μένεις για πάντα παιδί! Ξέρω γιατί το κάνεις, γιατί σ'αρέσει να βυζαίνεις....παλιόπαιδο!
καλοπερασάκια....
καλό βράδυ παιδιά

κόκκινα χείλη

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ρε σεις, μην κοροϊδεύετε! Ο φίλος σας ο Ασκαρδαμυκτί περνάει "φάση", καίει τετράδια, σκίζει φωτογραφίες, γράφει ποιήματα...
Μάλλον ενηλικιώνεται...
Αν μείνει τίποτα από απόψε... θα σας το δώσει αύριο! Καλή σας νύχτα!

Ανώνυμος είπε...

Βρε καρδιά μου τι δράμα περνάς πως να σου συμπαρασταθώ?
Μήπως παίρνεις πτυχίο και φρίκαρες?

Ανώνυμος είπε...

Πρέπει να συναναστραφείτε με κάποια Παιδίσκη, Ασκαρδαμυκτί μου..
Να σας επαναφέρει.

maika είπε...

..ενηλικιώνεται...??
άμα σου αρέσει ,δεν πειράζει , προχώρα το.
Γιατί ταλαιπωρείσαι?
Μια χαρά μυαλό έχεις, τι φοβάσαι?
Πάμε γι΄άλλα λοιπόν....

Ανώνυμος είπε...

Γλυκό αγόρι, τύρανε του μυαλού μας, τι σε βασανίζει;

Ανώνυμος είπε...

Επανερχομαι για να σου πω πως ολα μπορει να τα κανεις,
ομως φωτογραφιες δε σκιζεις!!
Δεν κανω την εξυπνη, απλα πιστευω πως δεν το κανεις!!
Ποιος το κανει αλλωστε??

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Μαράκι, στ' αλήθεια όσοι παίρνουν πτυχίο φρικάρουν;

Παιδίσκη, πάλι δεν σε έπιασα: πρέπει να συναναστραφώ με μια παιδίσκη ή με μια παιδίσκη ερωμένη;

Μάικα, έχει περάσει απ' το μυαλό σου ότι αν ενηλικιωθώ μπορεί και να με χάσετε;

ΆνναΜαρία... εγώ είμαι εικονομάχος!

Μαρία, πολύ μυστήρια ακούγεσαι...

Ανώνυμος είπε...

Ερωτά μου πολύ σοροπι έχει πέσει τελευταία εδω μέσα και δεν μου αρέσει καθόλου....

Για έναν αιώνιο έφηβο το να αφήσει τα θρανία και να πάρει τα πτυχία είναι κάπως βαρύ...εγώ πάντως οταν το πήρα το ρημάδι περισσότερο φρίκαρα παρά χάρηκα.

Ποιά είναι η πέτρα του σκανδάλου?
Δεν σε πιάνω καλέ μου...

maika είπε...

άμα είναι έτσι... τότε κάτσε εκεί που κάθεσαι....εξάλλου κι αυτοί που ενηλικιώθηκαν τί κατάλαβαν??
ε,όχι και να σε χάσουμε!
πάμε μια βόλτα στο φάρο με το ποδήλατο?? έχει και ωραία μέρα!!
...βλέπεις? αντιστέκομαι κι εγώ...

Ανώνυμος είπε...

Ασκαρδαμυκτί, όλο δεν με πιάνετε, κι αρχίζω να ανησυχώ.
Εγώ για Παιδίσκη είπα..
Τώρα, αν θέλετε Παιδίσκη και ερωμένη, είναι δυσεύρετες, διότι τυγχάνουν σπάνιος συνδυασμός, να ξέρετε...!