Σου παράγγειλα
πως για να μ' εύρεις
μη μ' αναζητήσεις
στις σκιές των δρυμών.
Θα με βρεις
-φλόγα ερωτική-
στο Φως!
Ούτε στ' αφρισμένα κύματα
των πρόσκαιρων ερώτων.
Θα με βρεις
-κύκνο πιστό-
στην αγκαλιά
της καταξάστερης λίμνης σου...
Θα με βρεις, ακόμα,
-τρυγόνα γλυκόλαλη-
στη ζεστή
της αγάπης μας φωλιά!
Θα με βρεις
-τέλος-
ταξιδευτή
πάνω στων ονείρων μας
τις φτερούγες!
Θα σε περιμένω πάντα
νά ρθεις
ν' αγκαλιάσουμε μαζί
τους αιθέρες
των αιώνιων ερώτων...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
13 σχόλια:
"ν' αγκαλιάσουμε μαζί
τους αιθέρες
των αιώνιων ερώτων..."
Ασκαρδαμυκτί μου προσγειώσου και λίγο στη γη!!! μπορείς κι εδώ να βρεις τον αιώνιο έρωτα κι όχι στους αιθέρες...
ατιμούτσικο, μ'αυτά πας να ρίξεις το Μαράκι...
ΤΥΧΕΡΟ ΜΑΡΑΚΙ!)))
AMA EINAI ΕΤΣΙ ΟΚ ΘΕΛΩ ΚΙ ΕΓΩ ΠΟΙΗΜΑ...
Οτι κι αν πω θα είναι λίγο και για την τιμή που μου κανες καλέ μου αυτό απο μένα:
Ποιά μουσική περπατάει στο πλάι σου
ποιά πυρκαγιά στα μαλλιά.
Ποια σιωπή καταπίνει τα λόγια μου
και ψιθυρίζω φιλιά.
Κάψε τις νύχτες μου, σβήσε τις μέρες μου
κάνε το χρόνο στιγμή.
Ό,τι ευχήθηκα κι ό,τι φοβήθηκα
είναι καιρός να φανεί.
Σαν βροχή που πέφτει στα φύλλα
στα μαλλιά, στο πρόσωπο κύλα,
σαν βροχή σε θέλω απόψε
να βραχώ ως τη ρίζα της φωνής,
γέλιο μου.
Στη φωτιά που μέσα μου καίει
μια φωνή γελάει και κλαίει
στη φωτιά θα πέσω μαζί σου
να σωθεί ό,τι είναι δυνατό.
Γέλιο μου φλόγα μου, φλόγα μου.
Ποιά μουσική δυναμώνει στο βλέμμα σου
κι όλα χορεύουν γλυκά.
Ποιός πυρετός ανεβαίνει στο αίμα μου
και κοκκινίζει ξανά.
Κάψε τις νύχτες μου, σβήσε τις μέρες μου
κάνε το χρόνο στιγμή.
Ό,τι αγάπησα κι ό,τι παράτησα
είναι καιρός να κριθεί.
(Ε. Αρβανιτάκη, απο τα χρόνια της αθωότητας μου, γλυκέ μου...)
Κουμπαρούλα μου θέλω να πιστεύω οτι ο καλός μου εννοεί οτι ο έρωτας μας είναι τόσο ξεχωριστός που η θέση του είναι μακρυά απο τα γήινα...
Οδηγίες για το που πρέπει να ψάξει κάποιος αν θέλει να βρει τον έρωτα !!
Ομορφο και τρυφερό ποιημα !
Eδω υπαρχει ενας ερωτας μεγαλος...:)Λοιπον φιλατατε μαλλον εχεις παθει μια μικρη ζημια!:D
Πολυ γλυκο το ποιημα...!
πφφφ
Φως, αστέρια, φωτιά, όνειρα! Τί καλύτερο για να περιγράψει έναν τόσο μοναδικό έρωτα. Πάντα τέτοια παιδάκια! Καλημέρα σας!
Το πιο σύντομο ανέκδοτο: πιστός κύκνος ο Ασκαρδαμυκτί!
κόκκινα χείλη έρχεται κι εσένα η σειρούλα σου...
Αθηνούλα, δεν χαλάμε χατήρια... λίγο υπομονή όμως, έτσι;
Μαράκι μου, για σένα τι να πώ; τωρα... ΌΛα δικά σου...
ΆνναΜαρία, τώρα επεξεργάζομαι στο μυαλό μου και το δικό σου ποιηματάκι...
Ανατολίτσα, μήπως είναι γεροντοέρωτας;
Παιδίσκη, σταμάτα να ξεφυσάς, ρίξε λίγο τη μυτούλα σου και ζήτα κι εσύ ένα ποιηματάκι! Άγριο αλογάκι, θα σου τον σπάσω εγώ τον τσαμπουκά!
Εσύ Αταλάντη μου καλύτερα να μην ξανασχολιάσεις ποίημά μου! Στο έχω ξαναπεί: τα σχόλιά σου επισκιάζουν τα ποιήματα...
Να σαι καλά ανώνυμε, γέλασα κινέζικα: τζγχα-τζγχα!
Τώρα πρέπει να συγκεντρωθώ λίγο για να γράψω για τη "δική μου Σαλονίκη"...
ΥΠΟΜΟΝΗ ΟΣΟ ΕΝΑ ΚΟΠΑΔΙ ΓΑΙΔΟΥΡΙΑ ΛΕΜΕ
ΜΕ ΤΟ ΠΑΣΟ ΣΟΥ :-)
Πω! Πω! πως καίει αυτό το post....!!
;o)))
Άγριο αλογάκι;;; χαχαχαχα!!!
Ασκαρδαμυκτί, δείτε, δεν μπορώ να σας ζητήσω ποίημα,
εύχομαι όμως, να σας γεννηθεί η επιθυμία να συγγράψετε για μέ...!
Δημοσίευση σχολίου