Σ' αυτές τες σκοτεινές κάμαρες που περνώ
μέρες βαρυές, επάνω-κάτω τριγυρνώ
για νάβρω τα παράθυρα. (Όταν ανοίξη
ένα παράθυρο θάναι παρηγοριά.)
Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ να τάβρω...
Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρώ.
Ίσως το φως θάναι μια νέα τυραννία...
Ποιος ξέρει τί καινούρια πράγματα θα δείξη...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
18 σχόλια:
Tα σχόλια αύριο...
Με απασχόλησε κάπως η επιμονή κάποιου ανώνυμου να μάθει περισσότερα για το πρόσωπό μου. Αυτό μπορεί να γίνει μέσα από ένα ... παιχνίδι! Έχουμε και λέμε: μέχρι τώρα έχω αποκαλύψει την ηλικία μου, το φύλο μου και, στο περίπου, τον τόπο καταγωγής μου. Σήμερα ακολουθεί η επόμενη αποκάλυψη: Αύριο "δίνω μάθημα" σε κάποια σχολή της Αθήνας. Ποιά είναι αυτή; Βρέστε το! Βοήθεια: είναι η μόνη σχολή της χώρας που φέτος δίνονται εξετάσεις συνεχώς από 28 Αυγούστου μέχρι 31 Οκτωβρίου. Οι δύο ... γνωστοί μου που το ξέρουν δεν επιτρέπεται να μιλήσουν. Δεν συμμετέχουν στο παιχνίδι!
επικύνδινο παιχνίδι ανοίξατε
βαδίστε προσεκτικά
σας μιλάει κάποια που όλο αυτοαποκαλύπτεται και μετά συνειδητοποιεί το λάθος, όταν είναι αργά
όσο για το καβάφη σας με μελαγχόλησε για αυτό και τον προσπερνώ
καλή επιτυχία αύριο
"Τα Παράθυρα" είναι ένα από τα λίγα ποιήματα του Καβάφη που γνωρίζω και είχαμε δουλέψει στο πανεπιστήμιο. Είχε "πέσει" και στις εξετάσεις, στις οποίες είχα πάει μετά από συνέντευξη για δουλειά (και στις οποίες είχα αριστεύσει, φυσικά - φυσικά). Θυμάμαι λίγα από τότε...
Ξαναδιαβάζοντάς το σήμερα δεν μπόρεσα παρά να αντιπαραβάλλω τους τελευταίους στίχους με την κατακλείδα των "Βαρβάρων". Στους "Βαρβάρους", ο ερχομός τους θα ήταν "μια κάποια λύση", ενώ μια δύναμη που φωτίζει πράγματα παρουσιάζεται ως "μια [πιθανή] νέα τυραννία". Ο ποιητής διστάζει ν' ανοίξει ένα παράθυρο στην ψυχή του... Είναι εκείνος που ξέρει τι κρύβει και, την ίδια στιγμή, αυτός που διαλέγει να το κρατήσει για τον ίδιο.
μην ξεκινάς παιχνίδια που δεν είσαι σε θέση να παίξεις μέχρι τέλους!
Aλκιμήδα μου, μπορεί και να μας αρέσουν τα επικίνδυνα παιχνίδια, που ξέρεις; Σ' ευχαριστώ για την ευχή...
Αταλαντούλα, ήλθες βλέπω με σκονάκια...
"τα μάτια της ψυχής"... υποψιάζομαι ποια είσαι... δεν μασάμε κυρία μου...
Αχ αν σε είχα μπροστά μου θα σε φιλούσα!
Έκανες ποστάκι με το αγαπημένο μου και θα βάλεις και σχολιασμό!
Εγω παιδάκια οικονομικά σπούδασα δεν τα κατέχω τα φιλολογικά αλλά αυτο το ποίημα
το νοιώθω!
Ασκαρδαμυκτί μου δεν είσαι δίκαιος που να ξέρω η Θεσσαλονικιά ποια σχολή των Αθηνών εχει τόσο καιρό εξεταστική για να βρώ τι σπουδάζεις?Και ακόμα σπουδάζεις?Δεν βαρέθηκες?
Φίλε μου,
Έχω ανακαλύψει ένα από τα αποκηρυγμένα του Καβάφη, ευθυμο, αλέγκρο, και όχι καταθλιπτικό, το οποίο και ακολουθεί:
ΒΑΚΧΙΚΟΝ
"Από του κόσμου κεκμηκώς την πλάνον αστασίαν,
εντός του ποτηρίου μου εύρον την ησυχίαν,
ζωήν κ΄ελπίδα εν αυτώ και πόθους εσωκλείω,
δότε να πίω.
Μακράν εδώ των συμφορών, των θυελλών του βίου,
αισθάνομ΄ως διασωθείς ναύτης εκ ναυαγίου
κ΄εν ασφαλεί ευρισκόμενος εντός λιμένος πλοίω.
Δος μοι να πίω.
Την αχαριν αλήθειαν γυμνήν δεν βλέπω πλέον.
Άλλην απήλαυσα ζωήν, και κόσμον έχω νέον,
εν των ονείρων τω ευρεί ευρίσκομαι πεδίω -
δος, δος να πίω!
Και αν ήναι δηλητήριον, και αν εύρω την πικρίαν
της τελευτής εντός αυτού, εύρον πλην ευτυχίαν,
τέρψιν, χαράν, και έπαρσιν εν τω δηλητηρίω,
δότε να πίω!
..αφού σκέφτομαι να γίνω αλκοολικός, όπως ο Μπουτάρης.. κι΄ας το αποκήρυξε ο Καβάφης. Οχι ότι δε τα πίνουμε τα κρασάκια μας δηλαδή..
Αντε στην υγειά μας ρε παιδιά, και με την άδεια του Ποιητή να πούμε!!!!
Ασκαρδαμυκτί,
Προτείνω διοργάνωση πάρτυ - συνεστίαση των απανταχού ασκαρδαμυκτών. Ρίξε ιδέες.
"Απανταχού ασκαρδαμυκτές ενωθείτε"
Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ να τάβρω...
There must have been a door there in the wall
For when I came in...
Have a good night:)
Για σιγά ασκαρδαμυκτί, σαραντάρισες κι ακόμη γράφεις εξετάσεις;
Πού σπουδάζεις; Στο νυχτερινό της πλατείας Βάθης;
Μαράκι μου, μου φαίνεται πως λόγω αποστάσεως έχασα ένα από τα καλύτερα φιλιά της ζωής μου...
Ανώνυμε Έλληνα, ο Καβάφης (κι ας μην του φαίνονταν) ήταν "δυνατό ποτήρι"! Μάλιστα, είχε καταντήσει και αλκοολικός... Πρόσφατα βρήκα κάποια δημοσιευμένα αποσπάσματα από το προσωπικό του ημερολόγιο που δείχνουν πόσο υπέφερε και από αυτό το πάθος... Τι λέτε; να τα παρουσιάσουμε κι αυτά;
Ωραία η πρότασή σου για ... Ασκαρδαμυκτοσύναξη (και ασκαρδαμυκτοκρασοκατάνυξη)! Αλλά να μην είμαστε και μόνοι μας... Ενδιαφέρετε κανείς άλλος; Φαντάζομαι την Αταλάντη οινοχόο και σένα ανώνυμε Έλληνα να φωνάζεις βακχιβόμενος "δος μοι να πίω"!
Ανώνυμε, να χαρώ εγώ με τις απορρίες σου... Όχι ρε συ, δεν σπουδάζω στη Βάθης, εγώ έβγαλα τη Σχολή καλογρεών, τις Ουρσουλίνες...
Α... ξέχασα να σας πω πως "βακχικό ύμνο" δημοσίευσε και ο Ασκαρδαμυκτί στις 16 Σεπτεμβρίου!
Βέβαια με κάπως διαφορετικό περιεχόμενο από τον αντίστοιχο του Καβάφη!
Ζηλιάρη...δεν σε έπιασα στον τελευταίο σου σχολιασμό...go back and explain yourself...πως έγραψες σήμερα και τι μάθημα αν επιτρέπεται?
Μαράκι, μού έγραψες ότι αν με είχες κοντά σου θα με φιλούσες!
Ε, κι εγώ σου απάντησα ότι εξαιτίας της αποστάσεως που μας χωρίζει έχασα ένα από τα πιο γλυκά φιλιά της ζωής μου!
Εκτός κι αν είναι κάτι άλλο που δεν "έπιασες"...
Για τον σχολιασμό στο δικό μου ποστακι έλεγα...του πάμπλο...
Σαν ιατρική ακούγεται...
Εν φθινοπωρινής νυκτός ευδία,
πλησίον παραθύρου ανοικτού,
εφ’ ώρας ολοκλήρους, εν τελεία,
ηδονική κάθημαι ησυχία...
Μαράκι μου οι εξηγήσεις δόθηκαν...
Ανώνυμε, η ιατρική λέω να είναι ο επόμενος σταθμός του τρένου...
Εσύ παιδίσκη μου κάτσε καλά κι άσε τα ηδονικά στους μεγαλύτερους...
Χιχι..! καλώς...
Δημοσίευση σχολίου