Σαββατόβραδο χθες. Άλλοι προετοιμάζονταν για τον κυριακάτικο εκκλησιασμό διαβάζοντας την ερμηνεία του ευαγγελίου της επομένης (έτσι κάνουν οι συμβατικοί χριστιανοί) κι άλλοι κυνηγούσαν τον ποδόγυρο... (έτσι κάνουν οι αντισυμβατικοί).
Ήμουν στημένος στα προπύλαια του Πανεπιστημίου πάνω από μισή ώρα! Πάλι με είχε στήσει η γκόμενα.... Μη έχοντας τι άλλο να κάνω έκατσα και χάζευα τα γύρω αγάλματα. Από το σημείο εκείνο περνώ καθημερινά, αλλά ποτέ δεν είχα δώσει σημασία στους καημένους τους ανδριάντες.
Εκεί, λοιπόν, είχαν στηθεί (όπως κι εγώ) ο Γρηγόριος ο Ε’, ο Ρήγας Φεραίος, ο Αδαμάντιος Κοραής και ο Ιωάννης Καποδίστριας. Χαμογέλασα πικρόχολα. Τι γυρεύουν μαζί ένας πολέμιος της επανάστασης και ο πρώτος κήρυκάς της; Ένας φανατικός αντιαυταρχικός κι ένας θιασώτης της πεφωτισμένης δεσποτείας; Κι ήρθε στο νου μου το σχόλιο του Κοραή μόλις πληροφορήθηκε πως ο Σουλτάνος είχε απαγχονίσει τον Γρηγόριο Ε’: «α τον ηλίθιο, σκότωσε έναν σύμμαχό του»!
Τελικά η γκόμενα ήρθε, με συνολική καθυστέρηση μιας ώρας.
«Συγγνώμη που άργησα λίγο»!
Είχε όμως την ατυχία να με βρει μπροστά στο άγαλμα του Ρήγα. Ξέρετε, αυτού που έλεγε ότι θέλει θάρρος και τόλμη η ελευθερία...
18 σχόλια:
Χθες την αποκαλούσες "νέα γνωριμία", σήμερα γκόμενα την αναβάζεις γκόμενα την κατεβάζεις!
Έτσι είστε οι άντρες, όποια δεν σας κάνει τα χατήρια προσπαθείτε να την απαξιώσετε.
Συμφωνώ μαζί σου ανώνυμη. Και επαυξάνω: μόλις ο άντρας φάει τη χυλόπιτα τότε θυμάται πόσο ... καλή είναι η ελευθερία.
Αν σας αρέσει τόσο πόλυ η ελευθερία τότε γιατί τρέχετε πίσω μας σαν τα σκυλάκια;
Ωχ! Πλακώσαν οι ... Μαινάδες!
Χάρηκες Ασκαρδαμυκτί;
Η Γενηματά σάρωσε, ο Φασούλας βγήκε, ο Τσίπρας και ο Μπουτάρης τα πήγαν περίφημα.
"Άντρες, κορίτσια μου, ο νους τους στο κεχρί!", που έλεγε και μια θεία από τη Σμύρνη.
Ασκαρδαμυκτί, φαίνεται πως το πρόβλημα της γκόμενας (ουπσ, της νέας γνωριμίας) είναι η κακή της σχέση με το χρόνο. Η λύση είναι απλή και δεν περιλαμβάνει εντάτικό σεμινάριο time management. Την επόμενη φορά που θα περάσεις από την Πανεπιστημίου, ξεστράτισε προς Βουκουρεστίου μεριά και μπες στου Cartier. Διάλεξε ένα όμορφο ρολόι. Χάρισέ της το, μαζί με έναν φάκελο με τη διεύθυνσή σου γραμμένη επάνω και γραμματόσημο κολλημένο. Ξεκαθάρισε ότι την επόμενη φορά που θα σε στήσει ας μην κάνει τον κόπο να σε αναζητήσει. Δεν θα είσαι εκεί. Το μόνο που πρέπει να κάνει είναι να βάλει το ρολόι στο φάκελο και να στον στείλει.
(Τα σηκώνει κι εσένα ο οργανισμός σου. Μια ώρα στήσιμο κι εσύ εκεί, να χαμογελάς πικρόχολα στα αγάλματα...Μπράβο υπομονή)
Ο Κάλβος βρε δεν το είπε αυτό??
Για να μη σκεφτεις οτι κανω την εξυπνη θα σου πω να κανεις κατι.
Ανοιξε ενα εγγραφο word και γραψε
= rand (200,99)
πατα enter και περιμενε λιγακι!!
Απ' όλα πρέπει να έχει ο μπαξές... Έτσι, για να βρίσκει ο καθένας κάτι που του αρέσει. Τώρα, για την κοπέλα, ίσως την επόμενη φορά να της έδινες ραντεβού μία ώρα νωρίτερα... Αν άξιζε, δηλαδή... Καλημέρα και καλή εβδομάδα!
...μα γιατί σου την "πέσαν" όλοι;;
Καλημέρα και χαμόγελο!
Καλημέρα φίλτατε παθών που τρέχεις πίσω απο λάθος ποδόγυρους...μήπως σε διακατέχει μια μικρή δόση μαζοχισμού αλλιώς δεν εξηγείτε το οτι έκανες παρέα στα αγάλματα για να την περιμένεις μια ολόκληρη ώρα! Ηταν δύσκολο να πάρει ενα τηλέφωνο να ενημερώσει για την αργοπορία της?
Ουτε εγώ δεν τα κάνω αυτά!
Τα ψυχοφάρμακα επέδρασαν εχω τρελά κέφια αν και το σαββατοκύριακο ηταν δύσκολο.
Ο ψυχίατρος δεν επέστρεψε απο την εκλογική του περιφέρεια (τον κρατάνε με το ζόρι να βγάλει διάγνωση για τους υποψηφίους) και μάλλον για σήμερα το blog μου θα γίνει η ψυχιατρική μου καρέκλα...και όποιος αντέξει!
Αγαπητή Λοστ, δεν θα υπάρξει "επόμενη φορά" γι' αυτή!
Βρε Άννα-Μαρία, σοκαρίστικα! Γιατί έβγαλες τα ματάκια σου; Αλλά κι αυτή η ... χαμηλοβλεπούσα "Καρυάτιδα" καλή είναι! Έχει φοβερά πιασήματα. Κατά τ' άλλα, πράγματι ο Κάλβος το είπε, αλλά στην προκειμένη περίπτωση κώλαγε με τον Κοραή! Τι να κάνουμε δηλαδή;
Τώρα στην Ατάλαντη, που εγώ προτιμάω να τη φωνάζω Αταλάντη. Ανδρικό αξίωμα: "γυναίκα που δεν μας κάθετε όποτε θέλουμε και όπως θέλουμε ... δεν αξίζει"
Γειά σου Μαράκι-ντιβάρα! Μη νομίζεις ότι είμαι και τόσο "κουτάβι"! Απλά, έλειπαν στις επαρχίες όλα τα ρεμάλια οι φίλοι μου και ... αναγκαστικά μίλαγα στ' αγάλματα! Είδομεν...
Και τώρα Ασκαρδαμυκτί μου τι θα ψηφίσουμε στη Σαλονίκη;
Φίλε ανώνυμε, εσύ ρωτάς ενδεχομένως για να με ψαρέψεις, αλλά εγώ δεν "μασάω" και μπαίνω στο ψητό:
Εγώ κατάγομαι από μια φτωχή και ολιγάνθρωπη ορεινή περιφέρεια της Κεντρικής Ελλάδας. Άρα δεν μπορώ να χαρακτηριστώ ως μεροληπτικός λόγω καταγωγή.
Εμείς λοιπόν οι επαρχιώτες βλέπουμε την Αθήνα ως γκόμενα με την οποία συζούμε, γουστάρουμε, καυγαδίζουμε κλπ αλλά μάνα μας θεωρούμε τη Σαλονίκη. Αυτή είναι το αποκούμπη μας, αυτή έχει μια μεγάλη καρδιά και μια τεράστια αγκαλιά που μας περινένει πάντα ανοιχτή. Και όπως όλες οι μανούλες είναι κάπως συντηρητική, εχει τις φοβιούλες της, αλλά μέχρι εκεί. Δεν ανεχόμαστε να μονοπωλούν την εκπροσώπησή της οι Ψωμιάδηδες, Άνθιμοι, Καλατζήδες και Καρατζαφεραίοι! Είναι θέμα πρεστίζ και ουσίας για την πόλη να σπάσει η μαύρη βιτρίνα. Γι' αυτό και μόνο το λόγο προτείνω ψήφο στη ... μελαχρινούλα!
ΛΟΙΠΟΝ...
όπως λέει και το άσμα (που χαρακτήρισε την μεταβολή από την έντονη και λίγο ντεμοντέ πολιτικοποίηση στο απολιτίκ):
"για όλα φταιν οι γκόμενες
οι πρώην και οι επόμενες.."
Αλλιώς ρε φίλε δεν ξέρω τι δουλειά μπορεί να έχει η τετραπλή σύζευξη μπορστά από το ΕΚΠΑ, η οποία στην πραγματικότητα συμβολίζει όλη την ιδεολογία του νεοελληνικού κράτους και την προσπάθεια σύνθεσης της (δες το βιβλίο του Φ.ΗΛΙΟΥ για τις χρήσεις του Κοραϊσμού) με τις γκόμενες..
Εκτός αν υπονοείς ότι οι χονδροειδείς κατεστημένες προσπάθεις, όπως αυτή του πάλαι ποτέ μετεμφυλιακού "ελληνοχριστιανισμού"είναι απλές γκομενοδουλειές, ενώ αν αφήνει κανείς τον χρόνο να ωριμάσει διαλλεκτικά μια πολιτιστική σχέση, τότε μιλάμε για έρωτα...
"Κάποιο άγαλμα που μ'είδε με θυμήθηκε και τον πόνο μου ν'ακούσει δεν αρνήθηκε" που λέει και το τραγούδι!
Θήλεα, θήλεα, θήλεα
κλείσαν, παιδιά, τα προπύλαια
βάλαν αμπάρες
βρε τις μουλάρες, βρε τις μουλάρες
Τίποτα, τίποτα, τίποτα,
φέρθηκαν όλες ξετσίπωτα
και την Ακρόπολη
κάναν Μουνόπολη, κάναν Μουνόπολη
Πω, πω ξεφτίλα
που τις νταντεύαμε και τις χαϊδεύαμε
μες στης καρδιάς μας τα φύλλα
Φέρτε τα ξύλα
για να φλομώσουνε και να κορώσουνε, να ξετρυπώσουνε
με φόβο κι ανατριχίλα
Όπα και με φόρα στην ανηφόρα
τέτοια ανταρσία λαϊκιά
κάρβουνα θα φάνε θανατηφόρα
εδώ και τώρα,
τρόπαιο θα στήσω του εχθρού μου τα βρακιά
λοιπόν τί λες Ασκαρδαμυκτάκο;...
Ο τελευταίος γύρος ήρθε
δεν υπάρχει νικητής
σαν κάποιο ανέκδοτο που είπες
μα δε γέλασε κανείς
Στις εκλογές του μέλλοντος εγώ λευκό θα ρίξω
το σπιτικό μου μόνη μου πια λέω να κυβερνήσω
τα πιάτα με τους βουλευτές και υπουργούς θα βάλω
κι έτσι θα έχω μάτια μου κουζινικό μεγάλο
πια δεν αντέχω αρχηγούς και λόγια μπερδεμένα
ας κάνουνε κυβέρνηση χωρίς εμένα
κι ας κυβερνήσουν το λαό εάν υπάρχει ακόμα
κι αν δεν τον καταβρόχθισαν κι αυτόν σε κάποιο κόμμα
κι ας λένε τις σοφίες τους μεσ' τη Βουλή και έξω
αυτό το ανέκδοτο παιδιά άλλο δε θα τ' αντέξω
εκλογικά άσματα....
Φίλε Καπ. Κου., πράγματι για όλα φταιν οι γκόμενες! Εγώ θυμάμαι, όταν ήμουν φοιτητής, έπρεπε να παίζω τον Μαρξ στα δάχτυλα για να ελπίζω να βρω γκόμενα (άλλες εποχές τότε)... Και μου μεινε το κουσούρι
Καλώς ήλθες άγγελε! Ελικρινά σου λέω, θα διάβαζα το μπλογκ σου ακόμη κι αν έπρεπε νε πληρώνω συνδρομή. Ας το δουν και τα άλλα παιδιά...
"Εδώ σε θέλω μάγκα μου"! Σε καταγγέλλω για υποκρίτρια! Πήγες στο χωριουδάκι σου να ψηφίσεις κι από πάνω το παίζεις ... Λευκό. Κατάλαβα ότι έφυγες, γιατί τις κρίσιμες μέρες... απουσίαζες! Το "εκλογικό άσμα" μού θυμίζει Σουρή ενώ το πρώτο Λυσιστράτη του Αριστοφάνη.
Δημοσίευση σχολίου