Παρασκευή, Οκτωβρίου 13

Μίλα μου βρώμικα...

... Ήταν πολύ πιο καθαρά σ’ εκείνο το μπαρ. Ένα σωρό γεροδεμένοι νεαροί κάθονταν τριγύρω βαριεστημένα. Μόλις μπήκα έγινε μια κάποια ησυχία.
«Θα πάρω ένα ουίσκι με νερό» είπα στον μπάρμαν.
Πρόσεξα μια νεαρή κυρία που κάθονταν μόνη της. Φαινόταν νά 'χει μοναξιές! Φαινόταν καλή. Πολύ καλή. Και φαινόταν νάχει μοναξιές. Είχα κάτι λεφτά. Δεν θυμάμαι που τάχα βρει. Πήρα το ποτό μου, προχώρησα και κάθισα δίπλα της.
«Τι θες ν' ακούσεις στο τζουκ μποξ», τη ρώτησα.
«Οτιδήποτε. Ό,τι θες εσύ»!
Έριξα κάμποσα κέρματα. Δεν ήξερα τι λένε τα λόγια. Μπορούσα, όμως, να ρίξω κέρματα σ’ ένα τζουκ μποξ! Φαινόταν καλή. Πώς γινόταν να φαίνεται τόσο καλή και να κάθεται μόνη;
«Μπάρμαν, δύο ποτά ακόμη! Ένα για την κυρία κι ένα για μένα»...
Τα πίναμε γύρω στη μισή ώρα όταν ένας απ’ τους κρεμανταλάδες που κάθονταν στην άκρη του πάγκου, σηκώθηκε και προχώρησε αργά προς το μέρος μου. Αυτή είχε πάει στην τουαλέτα.
- Κοίτα να δεις φίλε, θέλω να σου πω κάτι...
- Ευχαρίστησή μου...
- Αυτή είναι το κορίτσι του αφεντικού. Συνέχισε ν’ ανακατεύεσαι και θα βρεθείς σκοτωμένος...
Έτσι ακριβώς το είπε: «σκοτωμένος»! Όπως ακριβώς στις ταινίες... Ξαναγύρισε στη θέση του. Και κάθισε. Εκείνη γύρισε απ’ την τουαλέτα και έκατσε δίπλα μου.
«Μπάρμαν» είπα, «άλλα δύο ποτά»!
Συνέχισα να ρίχνω κέρματα στο τζουκ μποξ και να συζητώ. Έπειτα θέλησα να πάω στην τουαλέτα. Προχώρησα προς τα εκεί που έδειχνε «ΑΝΔΡΩΝ» και πρόσεξα πως υπήρχε μια μεγάλη σκάλα προς τα κάτω. Είχα κατέβει κάνα δυο σκαλιά όταν κατάλαβα πως οι δυο μαντραχαλάδες που καθόντουσαν στην άκρη του πάγκου με ακολουθούσαν. Δεν ήταν τόσο ο φόβος όσο το παράδοξον του πράγματος. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτε άλλο απ’ το να συνεχίσω να κατεβαίνω. Μπήκα στο ουρητήριο, κατέβασα το φερμουάρ και άρχισα το κατούρημα. Μισομεθυσμένος, είδα το ρόπαλο να κατεβαίνει. Κούνησα μια στάλα το κεφάλι μου κι αντί να την αρπάξω πάνω απ’ τ’ αυτί την άρπαξα στο πίσω μέρος του κεφαλιού, στο δεξιό «κέρατο»...
Φωτάκια στριφογύρισαν κι αναβόσβησαν! Μα δεν ήταν και τόσο φριχτά... Τέλειωσα το κατούρημα, το ξανάβαλα μέσα κι ανέβασα το φερμουάρ! Στράφηκα. Στεκόντουσαν εκεί περιμένοντας να σωριαστώ.
«Με συγχωρείτε» είπα και πέρασα ανάμεσά τους. Οι κανόνες υγιεινής επέβαλαν να πλύνω τα χέρια μου... Στη συνέχεια ανέβηκα τις σκάλες και κάθισα.
«Μπάρμαν» είπα, «άλλα δύο»...
Το αίμα έτρεχε. Μαντήλι δεν είχα. Σήκωσα τον γιακά του πουκαμίσου και πίεσα το πίσω μέρος του κεφαλιού! Τότε οι δυο κρεμανταλάδες βγήκαν από την τουαλέτα και κάθισαν.
«Μπάρμαν», έγνεψα προς το μέρος τους, «δύο ποτά για τους κυρίους»!
Κι άλλο τζουκ μποξ, κι άλλη κουβέντα... Το κορίτσι δεν είχε απομακρυνθεί από κοντά μου. Όμως δεν ξεχώριζα τα πιο πολλά απ’ αυτά πού 'λεγε! Μετά έπρεπε να ξανακατουρήσω. Σηκώθηκα και ξεκίνησα πάλι για το «ΑΝΔΡΩΝ». Ο ένας απ’ τους παλικαράδες είπε στον άλλον καθώς περνούσα: «δεν γίνεται να το σκοτώσεις το τσογλάνι, είναι τρελός»!
Δεν ξανακατέβηκαν κάτω. Όταν όμως ξανανέβηκα δεν κάθισα δίπλα στην κοπέλα. Είχα αποδείξει κάτι τι και είχα χάσει πια κάθε ενδιαφέρον....

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κοίτα, δικέ μου... Σταμάτα να γράφεις κάθε μέρες κείμενο γιατί έχουμε κι άλλες δουλειές να ασχοληθούμε! Σε κόβω για πολύ αργόσχολο αλλά και βαρεμένο, γιατί ένας νορμάλ άνθρωπος δεν είναι δυνατόν να γράφεις τέτοια πράγματα κάθε μέρα! Πότε δουλεύεις ρε συ; Ή μήπως μας δουλεύεις; Όλο αμπελοφιλοσοφίες είσαι...
Λοιπόν, τελειώνω με ένα μήνυμα: μια φορά τη βδομάδα θα γράφεις και τις υπόλοιπες ώρες δουλειά!

Ανώνυμος είπε...

Είμαι βέβαιος πως η ιστορία είναι φανταστική. Αλλά έστω κι έτσι δείχνει το ποιον του χαρακτήρα σου. Αυτού του είδους η ζωή σε ελκύει. Το χω διαπιστώσει και σε παλαιότερα κειμενά σου.
Κατά τ' άλλα έχεις αρχές, είσαι αριστερός, σου αρέσει κοινωνική δικαιοσύνη και κουραφέξαλα. Είμαι 55 χρονών άνθρωπος και εκνευρίζομαι με την ιδέα ότι ο γιός μου μπαίνει στο ιντερνετ και διαβάζει κείμενα σαν τα δικά σου. Κι από πάνω νομίζει πως έχουν λογοτεχνική αξία ή εκφράζουν συγκεκριμένη φιλοσοφία ζωής. Παρακαλώ εσένα και τους ομοίους σου να πάτε αλλού να εκτονωθείτε...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ωχ! Παρασκευή και 13 σήμερα ... έπρεπε να περιμένω τέτοιες αντιδράσεις!

Bliss είπε...

:/ ti egine re paidia!

shmera paraskeuh kai niw8w einai kuriakh:/ ksupnhsa arga to meshmeri ka8oti paleua mexri to prwi mia ergasia h opoia dn teleiwnei pote!

dn exw piei oute kane k phge 6:/

pantws duskolo to gkomenaki xaxax:P
plakitsa kanw!

Ανώνυμος είπε...

ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΩΡΑ ΓΙΑΤΙ ΠΑΜΕ 2-2 ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΑΛΕΤΑ?!!!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ

Ανώνυμος είπε...

Ασκαρδαμικτάκο μου,
να σου πω;
τί σ' αρέσει πιο πολύ στο μπαρ; Να τα πίνεις; να καμακώνεις χωρίς να πηδάς στο τέλος; να τις τρως αποδεικνύοντας το κάτι τι σου; να φεύγεις ξερνώντας; να ξύνεις τα αρ...ια σου περιμένοντας να σκάσει τίποτα καλό; να πιάσεις κουβέντα με την μπαργούμαν; να σηκωθείς και να φύγεις τα 5΄πρώτα λεπτά γιατί δεν βρίσκεις ό,τι αναζητάς; ή δεν σου αρέσει καν το μπαρ κι απλώς κουβέντα να γίνεται;

Όσον αφορά την απάντησή σου σε άλλο σχόλιο, που λες "πού και πότε", θα ήταν προτιμότερο να ρωτάς το "πώς" φίλε μου!!! εκεί σε θέλω να δω τα απίδια που πιάνει ο σάκος σου...!

η υπογράφουσα
"εδώ σε θέλω μάγκα μου"

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Καλά... είσαι μεγάλη προβοκατόρισσα!
Αλλά να ξέρεις... πίσω έχει η αχλάδα την ουρά και μπρος το απίδι...

thegypsy είπε...

Δεν ξέρω αν το κείμενο περιγράφει αληθινή ιστορία ή όχι, και με νοιάζει κιόλας γιατί έτσι απλά, μου άρεσε :)
Take care mate, γιατί δεν νομίζω ότι σε κυνηγάνε μόνο οι μπράβοι:)

Marina είπε...

δυσάρεστη τη βρήκα την εικονική πραγματικότητά σου. Πρέπει δλδ να τρώμε και ξύλο για να αποδεικνύουμε στον κάθε αλήτη ότι είμαστε αληθινοί?

Ασκαρδαμυκτί είπε...

αρίνα μου, πρώτον: ο πρωταγωνιστής της ιστορίας ήταν πιο αλήτης απ' τους αλήτες, αλλ΄όμως ... ωραίος αλήτης...
Δεύτερον: ο τύπος ήθελε να αποδείξει πως ότι θέλει το παίρνει και, επιπλέον, πως δεν μασάει... (όπως η Μαριέττα). Μόνο που ο τύπος για να το αποδείξει ρίσκαρε τη ζωή του, ενώ η Μαριέττα ρισκάρει το μανικιούρ...

Παιδίσκη ερωμένη είπε...

Ομολογώ πως τον/σε φαντασιώθηκα!!!
χαχαχαχαχα

-"Μπάρμαν, πιάσε ένα και για μένα. Να ναι dry μόνον, διότι η υπόθεση φαίνεται να ΄χει ζουμί, μη τα ανακατέψουμε."

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Παιδίσκη ερωμένη, μην ξεχνάς πως ο τύπος μπορεί να είναι/είμαι απλά ένας φτωχοδιάβολος - πορνόγερος!
Εξακολουθείς να τον/με φαντασιώνεσαι;

Ανώνυμος είπε...

ω ναι!