Το ξέρω
δεν έχεις καιρό,
ξανθό κορίτσι
με τα χρυσά μαλιά...
Ο χρόνος είναι πάντα λίγος
και τρέχει τόσο γρήγορα...
Κάθησε
μη φύγεις,
μην πεις πως σ' ενοχλούνε
τα σκορπισμένα βιβλία και χαρτιά,
τ' άστρωτο κρεβάτι.
Το δωμάτιο μυρίζει τσιγάρο
μα εσύ έχεις ένα άρωμα λεπτό
και μια πνοή που μ' αναστατώνει...
Μη φύγεις,
λίγο ακόμη...
κοντά σου
η ζωή ομορφαίνει...
Μες στα γαλάζια τα μάτια σου
τα πέλαγα που ταξίδεψα...
Κάθησε ακόμη λίγο,
τα κύματα των μαλλιών σου
μια θάλασσα ξανθιά,
μη φεύγεις...
Μες στη ζωή μας
βιαστικοί,
σμίγουμε και χωρίζουμε
μ' ένα αντίο!
Όπου κι αν πάμε, μια επίσκεψη...
Σε παρακαλώ,
ακόμη λίγο...
μείνε ώσπου να ξημερώσει.
Γεμίζεις το κενό δωμάτιο,
γεμίζεις τη βραδιά...
(Μ' αλίμονο...
την καρδιά μου όμως όχι...)
15 σχόλια:
Σε τσάκωσα ασκαρδαμικτάκο μου!
Σε κάποιο άλλο μπλογκ διάβασα μήνυμά σου που συμβουλεύεις τα νέα αγόρια να σκίσουν τη γάτα και να μην κάνουν όλα τα χατήρια στις γυναίκες...
Κι εσύ τώρα κάθεσαι και εκλπαρείς μια ξανθιά να σου χαρίσει λίγο ακόμη απ' τον χρόνο της!
Κατάντια...
Αφόρητη μοναξιά ??
Δοσμένος αλλού ??
Ανικανοποίητος ??
ανώνυμε δεν το κατάλαβα αυτό με τις ξανθιές..
Ασκαρδαμυκτάκο μου, το ποστάκι αυτό είναι υπέεεεεεροχοοοο... Ε, από κάπου δεν πρέπει να ξεκινήσει αυτή η ξανθιά; Ας είναι από μια νύχτα στο δωμάτιο μαζί σου. Ίσως κάπου εκεί ξετρυπώσει το κλειδί για την καρδιά σου, αυτό το απόρθητο φρούριο... Γλυκειά καλημέρα και τη συμπαράστασή μου στην ξανθιά!
Ασχολήσου με καμιά καστανή γαλαζοπρασινοματούσα είναι πιο καπάτσες (αν δεν παινέψεις τον εαυτό σου ΧΕ!ΧΕ!).
Πέρα απο την πλάκα είναι πολύ όμορφο και πολύ αληθινό.
Συνήθως είναι το εύκολο και το ακίνδυνο να αφήνουμε τους άλλους να καταλαμβάνουν λίγο χώρο στην ζωή μας, ένα δωμάτιο, μια βραδιά.
Η καρδιά προστατεύεται, ίσως γιατι πληγώθηκε, ίσως απο γενετήσιες άμυνες.
Εμείς αποφασίζουμε πότε θα αφήσουμε τον άλλον να αρχίσει να καταλαμβάνει χώρο στην καρδιά μας και ίσως να τη γεμίσει.
και πόσο θλιβερό,
γεμίζει το δωμάτιο με φουσκωμένη κενότητα και το πρωί μένει μόνο το κενό. Ψευδαισθήσεις πληρότητας ευθραστοτατες. Μόνο με γεμάτη καρδιά γεμίζει ο χωροχρόνος μας, ακόμη κι αν η παρουσία είναι φυσική απουσία.
καλημέρα
Συνέχισε να είσαι έτσι, απροσποίητος, πρωτογενής και ειλικρινής. Σου πάει.
Ανώνυμε, σ' ευχαριστώ που με διαβάζεις φανατικά, εντός και εκτός έδρας! Μη θυμώνεις όμως μαζί μου. Άκου, τι παθαίνω: όταν μιλάω γενικά για γυναίκες είμαι πολύ σκληρός και απορρηπτικός μαζί τους. Όταν όμως βρίσκομαι αντιμέτωπος με μία γυναίκα... παραλύω....
ΆνναΜαρία, από τα τρία απορρίπτω το μεσέο...
Αβυσσούλα, μην τα ψάχνεις... άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου...
Αταλάντη μου, τι να πω για την καρδιά μου... ώρες ώρες αναρωτιέμαι αν έχει είσοδο...
Μαράκι, έχεις απόλυτο δίκιο. Όσο για τις πρασινομάτες... έχουν κατασπαράξει τη μερίδα του λέοντος απ' τη ζωή μου...
Αλκημίδα μου, μ' αυτό που έγραψες, όπως το έγραψες, επισκίασες και το ποίημα και τα πάντα...
Τσουκνίδα μου, δεν είναι πάντα τόσο εύκολο αυτό που ζητάς...
Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλια και το ενδιαφέρον...
Βλέπω είστε σε μεγάλη φόρμα, έτοιμοι για τα ... Καβαφικά (που λέγαμε). Λέω να ξεκινήσω με δύο ποιήματά του που αποκαλύπτουν τη σχέση του με τη θρησκεία, το θείο κλπ. Εις αύριον τα σπουδαία....
Πραγματικά μου άρεσε παρά πολύ, αλλά με χάλασε στο τέλος, γιατί να ζητήσεις από κάποια να μείνει λίγο περισσότερο αφού δεν γεμίζει την καρδιά σου? Απορώ….
Το βρήκα πολύ ευαίσθητο και γλυκό και νομίζω πως τώρα πρέπει να σε συμβουλέψω εγώ, γιατί μπορεί τα χρόνια που έχουμε διαφορά να είναι πάρα πολλά αλλά καμιά φορά οι εμπειρίες που αποκτάμε μας στιγματίζουν και μας κάνουν να ξεχνάμε κάποια πράγματα.
Δεν ξέρω τι μπορεί να σου συνέβη στην ζωή σου, αλλά αν άφηνες την καρδιά σου ανοιχτή σύντομα θα ένιωθες και πάλι την ζεστασιά και την ευτυχία που μπορεί να σου προσφέρει ένας άλλος άνθρωπος. Απο αυτό που διάβασα κατάλαβα ότι αφήνεις κάποιον δίπλα σου αλλά δεν τον βάζεις ποτέ μέσα σου.Γιατί?
Επίσης,δεν υπάρχει λόγος να είμαστε βιαστικοί ή απλά περαστικοί. Η ζωή είναι πολύ μικρή απο μόνη της, δεν υπάρχει λόγος να την τρέχουμε κι εμείς.
Ίσως να έχω το θράσος της άγνοιας και να μιλάω έτσι αλλά πρόσεξε μην πέσεις στην φάκα της δειλίας που προκαλεί η γνώση και η ανάμνηση κάποιας παλιάς σου άσχημης εμπειρίας.
Καλή σου μέρα:)
Μου θύμισε την "Σονάτα του σελινόφωτος" του Ρίτσου...πολύ μοναχικό και συγκινιτικό...
Καλώς ήλθες Ανατολή! Και να μας έρχεσαι πιο συχνά, αλλά χωρίς ... δάκρυα στα μάτια... Όσο για την απορία σου, τι να πώ; Εσύ που ασχολείσαι με ψυχολογία, ψυχανάλυση κλπ, έπρεπε να ξέρεις καλύτερα!
thegyspay, μου έλλειψες τόσον καιρό... Πολύ ενδιαφέρουσες οι παρατηρήσεις και θα τις λάβω σοβαρά υο όψιν. Όταν ήμουν στην ηλικία σου έκανα παρέα μόνο με γέροντες και πήρα πολλά! Τώρα, λίγο πριν τα σαράντα μου, κάνω παρέα μόνο με νέους και, θα στο πω, "παίρνω" περισσότερα...
queer angel, αν εξαιρέσεις μια μικρολεπτομέρεια έχουμε πολλά κοινά οι δυό μας...
Ασκαρδαμυκτί σε φαντάζομαι σαν τον Μπουτάρη, παπουδέο με τζιν και σκουλαρικάκι.
Ανατολή..
Ο καθένας ζεί με το τρόπο του την αιώνια παραπλάνηση..
Δημοσίευση σχολίου