Σε σταυροδρόμια στάθηκα, άγνωστα αναρωτώντας:
στης ευτυχίας τα μέρη ποιος δρόμος να οδηγεί;
Κι ακούστηκαν μύριες φωνές κι η καθεμιά να λέει:
"πάρε το δρόμο μου κι αυτός θε να σε φέρει εκεί"!
Δεν άκουσα και διάλεξα κάποιο φτωχό δρομάκο
που δεν μου τον συμβούλεψε καμιά απ' τις φωνές
και τίποτα δεν μού λεγε πως ευτυχία θά βρω
μέσα στις πέτρες, στ' άγκαθα και τις κακοτοπιές.
Μα εκεί που διάβαινα, φτωχό συνάντησα λουλούδι
που σκόρπιζε παράμερα μια δυνατή ευωδιά!
Εδάκρυσαν τα μάτια μου κι έσκυψα και το πήρα
κι ανθίζει ως τώρα πάντα, βαθειά μες στην καρδιά...
3 σχόλια:
Τα ποιήματά σου είναι πολύ παλιομοδίτικα!
Αλήθεια, πόσο χρονών είσαι;
Λοιπόν για μένα έβγαλες αυτόματα κάποιο συναίσθημα, αλλά σε παρέσυρε ο λυρισμός σου. Δεν είμαι κριτικός σου γράφω σαν κάποιος που έχω σκίσει εκατοντάδες ποιήματα.
Εεεεπ! Μην κλέβεις!!! :) Είπαμε ότι είναι υπέροχο, μην "ψαρεύεις" κομπλιμέντα τώρα... :):):):):):)
Δημοσίευση σχολίου