Οι Καμπάνες της Κυριακής Β’ (Θεία Δικαιοσύνη και ... Ιεροκατηγορία)

Απ’ το ιστολόγιο Θεολογικού Προβληματισμού «Συ είπας».
http://sueipas।blogspot.com/

Η σημερινή Ευαγγελική περικοπή μιλάει για την ευσπλαχνία του Θεού.
Που μοιάζει με τον Βασιλιά, ο οποίος με συνοπτικές διαδικασίες διαγράφει το τεράστιο χρέος του δούλου του.
Το γεγονός προκαλεί ιερή αγανάκτηση στους «θεούσους»!
«Αυτό δεν είναι δικαιοσύνη!», ισχυρίζονται. «Δεν μπορεί να μπαίνουμε στο ίδιο τσουβάλι εμείς οι συνετοί, που βγάλαμε όλη τη ζωή μας χωρίς κανένα χρέος, μ’ αυτόν τον γλεντοκόπο, που σπατάλησε τα ξένα λεφτά, και λίγο πριν τιμωρηθεί έδειξε μετάνοια και το ’ριξε στο παρακαλετό, κι ο Βασιλιάς μας του τα χάρισε όλα».
Όσοι αγανακτούν, απλά αγνοούν πως ο Χριστιανισμός είναι αναρχικός! Αντιστροφή της κοσμικής λογικής.
«Ο τελευταίος θα γίνει πρώτος», λέει ο Χριστός!
Ο πατέρας σφάζει το εκλεκτό μοσχάρι όχι στη γιορτή του υπάκουου γιού, αλλά του άσωτου!
Σε μια άλλη παραβολή, ο Χριστός λέει πως κι ο εργάτης που δούλεψε τα τελευταία πέντε λεπτά της βάρδιας, θα πληρωθεί το ίδιο μ’ εκείνον που δούλεψε όλα το οχτάωρο!
Και θυμάστε ποιος μπήκε πρώτος στον Παράδεισο; Ο λήσταρχος που σταυρώθηκε δίπλα στο Χριστό!
Ο Θεός, λοιπόν, είναι πάνω απ’ όλα σπλαγχνικός και συγχωρητικός.
Αλλά δεν παύει να είναι και δίκαιος.
Μόλις ο ευεργετηθείς δούλος βγαίνει απ’ το Παλάτι, συναντάει έναν άλλο δούλο, που του χρωστούσε ένα ευτελές ποσό.
Και τον πιάνει απ’ το λαιμό, και τον στέλνει φυλακή, γιατί δεν είχε να τον ξοφλήσει. Ούτε καν πέρασε απ’ το μυαλό του να δείξει την ίδια μεγαλοθυμία που πριν λίγο είχε εισπράξει απ’ το Βασιλιά.
Ε, τότε, τα πήρε στο κρανίο κι ο Βασιλιάς! Και τον άκαρδο δούλο, τον έστειλε συστημένο στο κολαστήριο...
Κι ερχόμαστε στο Αποστολικό ανάγνωσμα.
Το να σε κατηγορούν οι εχθροί σου, το χωνεύεις.
Αλλά όταν σε κατηγορούν οι δικοί μου, είναι μεγάλη πίκρα.
Και τον Απόστολο Παύλο, τον κατηγορούν οι ίδιοι οι Χριστιανοί της Κορίνθου.
Αυτοί που βαπτίσθηκαν απ’ τα χέρια του.
Και του λένε πως δεν είναι κανονικός Απόστολος, γιατί δεν υπήρξε μαθητής του Ιησού και ποτέ δεν τον αντάμωσε στη ζωή του!
Κι ο Παύλος τους απαντάει κατάλληλα.
Εμείς θα εστιάσουμε σε δύο μόνο σημεία:
α) Λένε αρκετοί κληρικοί πως «είναι μεγάλο αμάρτημα να κατηγορούμε τους ιερείς»! Και πώς όσοι από μας τους λαϊκούς το κάνουμε, θα μας τιμωρήσει ο Θεός.
Ο Παύλος, όμως, τους διαψεύδει!
Στις εναντίον του κατηγορίες, δεν λέει «θα σας κάψει ο Θεός, παλιοϋβριστές!»!
Αλλά τους απαντάει με συγκροτημένη επιχειρηματολογία...
β) Πολλοί κληρικοί επικαλούνται τα λόγια του Παύλου για να αποδείξουν πως πρέπει εμείς οι λαϊκοί να τους συντηρούμε οικονομικά, καλύπτοντας τις υλικές τους ανάγκες.
Ο Παύλος, πράγματι, λέει πως οι μαθητές πρέπει να τρέφουν τους διδασκάλους τους. Όμως:
α) Εννοεί την κάλυψη των βασικών και στοιχειωδών υλικών τους αναγκών, δηλαδή τροφή, ενδυμασία, στέγη. Όχι τα γνωστά «τυχερά», που σε ορισμένες «καλές ενορίες» είναι τριπλάσια του μισθού τους!
β) Ο Παύλος αναφέρεται στους Αποστόλους εκείνης της εποχής, που στερούνταν τα πάντα, αφιέρωναν όλο το χρόνο τους στην ιεραποστολή, και έθεταν σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή τους!
Όχι σε γραφειοκράτες ιερείς, που ξέρουν μόνο να χτυπάν την καμπάνα, και να περιμένουν στα γραφεία τους τους πιστούς για να διαπραγματευτούν τα των... μνημοσύνων, γάμων και βαπτίσεων.
γ) Ο ίδιος ο Παύλος ανεβάζει πολύ ψηλά τον πήχη! Και λέει: όσοι έχουν κληθεί απ’ το Θεό να τον υπηρετούν, δεν πρέπει να δέχονται καμία υλική ενίσχυση απ’ τους πιστούς! Αλλά να βγάζουν τα προς το ζειν από την ίδια την εργασία τους.
Γι’ αυτό και ο Παύλος ποτέ δεν εγκατέλειψε το επάγγελμα του σκηνοποιού...