Τρίτη, Αυγούστου 23

Σελίδες απ’ τα ρημαγμένα καλοκαίρια της ζωής μου Ε‘ (Σάμος - Μια μέλισσα δαμάλω)

ΣύνδεσμοςΑπόψε θα ξεκινήσω κάπως δυναμικά, αλλά θα πω μια μεγάλη αλήθεια: Όλες οι γυναίκες γεννιούνται πουτάνες! Κάποιες απ’ αυτές γίνονται και πόρνες...
Η Δ. ήρθε για διακοπές στη Σάμο με τον άντρα της.
Ήταν απ’ τις γυναίκες που ανακάλυψαν το φεμινισμό με κάποιες δεκαετίες καθυστέρηση...
Αχ... πόσο θα ΄θελε να ήταν μαζί με τη Μαργαρίτα Παπανδρέου, τη μάνα του πρωθυπουργού μας, που κει γύρω στα 1975, μαζί με κάτι άλλες κάργιες, καίγανε τα σουτιέν τους στο Σύνταγμα...
Ας επιστρέψουμε, όμως, στη Δ. Που αν εξαιρέσεις την πουτανιά, σε όλα της ήταν κάτω του μετρίου!
Μπέρδευε τον Βελουχιώτη με τον Φλωρινιώτη, και στο χαλαρό σε ρωτούσε αν ο Παπαδιαμάντης έγραφε και στα ελληνικά...
Ξύπνησε, που λέτε, ένα πρωί, είδε μπροστά της τη θάλασσα, κι ένιωσε την ανάγκη να κάνει κάτι διαφορετικό. Κάτι ασυνήθιστο, πού ίσως να γινόταν η σπίθα που θα ’βαζε φωτιά στη μίζερη και πληκτική ζωή της.
Δεν ξέρω αν με πέτυχε σε φάση αγαμίας, ή έφταιγε που ακόμα δεν είχε καταρρεύσει το ανατολικό μπλοκ.
Πάντως, εκείνη την περίοδο, γαμίκουλα δεν θα με έλεγες...
Η τύπισσα, μετά από 10 χρόνια γάμου, είχε ξεχάσει ακόμα και πώς κουνιούνται οι γυναίκες!
Παρ’ όλ’ αυτά, έκατσε απέναντί μου στην καφετέρια, κι άρχισε να δαγκώνει το ριγωτό καλαμάκι του φραπέ, όλο νάζι κι υπονοούμενο!
Εντάξει, όλοι το ξέρουμε πως το απαγορευμένο μάς παρακινεί στην παρανομία.
Αλλά, ρε παιδί μου, πώς το λένε; Δεν άξιζε τον κόπο.
Δεν αργήσαμε να πιάσουμε κουβέντα.
Άρχισα να της αναλύω τις απόψεις του Γκράμσι και του Μπερλίγκουερ.
Κι εκείνη κουνούσε τους ώμους ναζιάρικα, έβγαζε συνεχώς χαριτωμένα επιφωνήματα, όπως «αχαααα», κι επέτρεπε στο μπολεράκι της να πέφτει διακριτικά, αφήνοντας μια μικρή υποψία βυζιού!
Ταυτόχρονα, μια δαμάλω μέλισσα, τουμπανιασμένη στη γύρη, όλο και γυρόφερνε το χαβανέζικο σορτσάκι μου.
«Να δεις που στο τέλος θα μου τη χώσει η παλιοπουτάνα!», σκέφτηκα.
Όταν πρότεινα στη Δ. να με συνοδέψει στο δωμάτιο που νοίκιαζα, δεν μου ’πε όχι!
Στο δρόμο, όμως, το σενάριο ανατράπηκε.
Ίσως ήταν οι ενοχές της, ίσως να ’δε κι εμένα ζαβλακωμένο απ’ το πιοτί και να ξενέρωσε η κοπέλα, πάντως της έφυγε η διάθεση.
Και με παρακάλεσε να τη γυρίσω στο ξενοδοχείο της...

8 σχόλια:

Αθανασία είπε...

Η ξεφτίλα...ε,τουλάχιστον έφτασες μέχρι τη πηγή,που λένε...να μη πιείς και λίιγο νερό?...(έστω και βρωμόνερο ρε παιδί μου)...κάτι να πίεις τέσπα...αλλά τίποτε...ε,κι εσύ που πάς και τα βρίσκεις αυτά τα βούρλα...αλλά θα μου πείς και ποιός δ εν έχει τύχει,να μπλέξει με ένα ή περισσότερα τέτοια βούρλα στη ζωούλα του?....όποιον και να ρωτήσεις όλο και κάποια τέτοιου είδους ιστοριούλα,έχει να σου πεί...

Ασυλλόγιστη είπε...

Κρίμα, τι κρίμα

Χρόνια σε περιμένω είπε...

Ω ναι, τι κρίμα

Ανώνυμος είπε...

Κατευθείαν στο ξενοδοχείο!!! Στην όμορφη Σάμο. Οσα κακά και να είχε δεν παύει να είναι γυναίκα, ε και μια βολτα στην παραλία ένα τρυφερό λογο θα το ήθελε.. μετά δεν θα έφευγε και θα έπινες και το... νερό που λέειη Αθανασία...
Αλλά ναι που τις συναντάς βρε παιδάκι μου...!!!!
χαχα
φιλια ρενα

zoyzoy είπε...

Κάτσε ρε Ασκαρούλη δηλαδή αν σου καθόταν δεν θα'ταν πουτάνα!
Και με Γκράμσι και του Μπερλίγκουερ θέλεις να σου κάτσει??
Θα μας τρελάνεις τελείως:))

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Αθανασία, δεν νομίζεις πως ήρθε η ώρα να μας περιγράψεις κι εσύ «τα βρόμικα καλοκαίρια της ζωής σου»;

Α πο ρε σεις!

Ρένα, εγώ κρατάω τα σχόλιό σου σε προηγούμενο ποστάκι, ό,τι κι εσύ είσαι πολύ άτυχη στα ερωτικά...

Ζουζού, είπαμε: οι γυναίκες είναι πουτάνες από γεννησιμιού τους!
Σου κάτσουν δεν σου κάτσουν!
Μόνο αυτές ξέρουν το λόγο που δεν σου έκατσαν!
Κι αυτός ο λόγος είναι κυρίως, για να μην πω αποκλειστικώς, οικονομικός.
΄Μίλαγα απόψε μια κοπελίτσα που τα είχε με έναν κούκλο, αλλά τον χώρησε στο πιτς φυτίλι.
«Τρελάθηκες μωρή;», τη ρώτησα.
«Σιγά μη χάνω το χρόνο μου μ’ αυτόν τον απένταρο!», μου απάντησε η τσούλα!

zoyzoy είπε...

Γιαυτό σου λέω μίλα τους για τις δήθεν επιχειρήσεις σου!
Αφού το κατέχεις το παραμύθι και τρελαίνονται για φούμαρα και μεταξωτές κορδέλες.!

Και τι θα γίνουν οι μπατίριδες "γκει"??

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Μα την απάντηση της έδωσες μόνη σου:
τα μπατίρια να γίνουν παραμυθατζήδες!