Κυριακή, Αυγούστου 21

Σελίδες απ’ τα ρημαγμένα καλοκαίρια της ζωής μου Δ’ (Τζιά - Πώς το φτύνουν το φιστίκι;)

Δεν γουστάρω τις φωτογραφίες.
Προτιμάω να θυμάμαι τις καταστάσεις με τον δικό μου τρόπο.
Κι όχι απαραίτητα όπως συνέβησαν...
Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο, αλλά εδώ στη Τζιά έφερα σχεδόν όλες τις γκόμενες της ζωής μου!
Έστω και για ένα διήμερο.
Δεν έχει σημασία αν οι περισσότερες ήταν ημίτρελες, υστερικές, μυθομανείς, καταθλιπτικές...
Βαρέθηκα ν’ ακούω συνέχεια τις ίδιες ιστορίες.
Πως απ’ τα δεκαεφτά τους ήταν ορφανές, βιασμένες, ναρκομανείς, αλκοολικές, χήρες και πόρνες!
Με κούρασαν οι γκόμενες των «τριών τζι»: ποτό τζιν, σορτσάκι τζιν και πρώην γκόμενος τζιτζιφιόγκος!
Για πολλά μπορώ να συγχωρήσω τους ανθρώπους. Αλλά ποτέ για την πλήξη που μου προκαλούν...
Δε λέω. Γουστάρω τις γκόμενες που ’χουν μάνες φαρμακομούνες!
Κι οι ίδιες να ’χουν περπατήσει το μονοπάτι το πονηρό.
Αλλά δεν γίνεται, κυρά μου, ακόμα να μην έχεις βγει απ’ τ’ αυγό, και να ’χεις ζήσει τα πάντα!
Η αληθινή ζωή αργεί πολύ να προσφέρει τις συμπυκνωμένες εμπειρίες του σινεμά...
Με θυμάμαι εκείνο το καλοκαίρι στη Τζιά.
Να συμμετέχω ενεργά σ’ ένα καλοστημένο πανηγύρι ματαιοδοξίας.
Ζούσα τη μεγαλύτερη ευτυχία: να διατηρείς το δικαίωμα να διαλέγεις και να σε διαλέγουν!
Φορούσα μαγιό δυο νούμερα μικρότερο, για να μη χάσουν οι θαυμάστριες καμιά λεπτομέρεια πάνω στη φούρια της κάψας!
Είχα την ατυχία να είμαι με τη Β. Μου την έδινε στα νεύρα. Ο τρόπος που μιλούσε ήταν σα να νιαούριζε γκαστρωμένη γάτα...
Στο πρώτο κι όλας ραντεβού μας, άρχισαν να με σκεπάζουν τα μαύρα σύννεφα της ανίας.
Άσε που μού ’δινε την εντύπωση πως δεν ήταν ερωτευμένη μαζί μου, αλλά με την ιδέα του γάμου!
Ή, καλύτερα, πως μέσα απ’ τη δήθεν καψούρα της για μένα, έψαχνε τονωτικές ενέσεις για τη χαμένη της αυτοπεποίθηση...
Εκείνο το αυγουστιάτικο βράδυ ήμουν αποφασισμένος: θα έπινα δυο καφάσια μπύρες, θα ’φτυνα στο πάτωμα το τελευταίο αράπικο φιστίκι, θα πέταγα τη βέρα στην πισίνα, και θα ’φευγα μόνος για Κύθνο...
Υ.Γ.: Όταν πεθάνω, αναθέτω από τώρα στα δύο Σποράκια απ΄τη Νέα Σμύρνη, να γράψουν στον τάφο μου δύο φράσεις:
«Ήθελε κάποια να τον αγαπάει κι όχι να τον κυβερνάει», και
«Υπήρξε καλός άνθρωπος, μα ήταν πολύ άτυχος».

12 σχόλια:

Leviathan είπε...

μ άρεσε το ημίτρελες :-) καλή εβδομάδα :-)

mortal είπε...

Για το σημείο "τζι" δεν μας είπες. Το βρήκες;

Αθανασία είπε...

Καλημέρα ασκαρούλη...με τα ωραία σου,...ε,τώρα τι να σου πώ,είναι ανάλογα που θα πέσεις,και σε τι άτομα πιστέυω εγώ...και φυσικά ΔΕΝ έχουμε το χάρισμα,να 'βλέπουμε' τι κρύβει μέσα του,ο άλλος αν είναι καλός αν έχει καλή ψυχή,είναι σκατόψυχος,μαλάκας,ηλίθιος ημί-τρελλος που λες κι εσύ...εγώ να δείς με πόσους,ημί-τρελλους έχω μπλέξει!...και με πόσους βαρετούς,ανιαρούς κλπ,κλπ...πάντως μ'άρεσαν οι τελευταίες φράσεις σου! ε,αυτό ζητάμε ό-λοι καλέ μου! άσχετα αν δε το λέμε,ποτέ φωναχτά κάποιον να μας αγαπά κι όχι να μας κυβερνά....καλημέρες....

Ασυλλόγιστη είπε...

Δηλαδή εμάς μας θέλεις μόνο για να σου κάνουμε τον τάφο Ασκαρδαμούλη;

Χρόνια σε περιμένω είπε...

Μπα, θα μας θέλει και για να τον γεροκομίσουμε...

zoyzoy είπε...

Μα που πας και τις βρίσκεις?
Σαν την μύγα που γυρνάει στο σκατό όσες κάνουν κρά για γάμο συναντάς.

Την επόμενη φορά θα επικεντρωθείς σε Τοξοτίνες που θέλουν άπλετη ελευθερία να'σαι ήρεμος.

Πότε υπολογίζεις να την κάνεις και δίνεις οδηγίες:))

Αλητισσα είπε...

Χα χα χα!!!!
Μην ανησυχεις κακομοίρη μου αν δεν στο γράψουν τα σπόρια θα στο γράψω εγώ! Στο υπόσχομαι!!!!
Ετσι κι αλλιως με τόσες μπύρες που πίνεις σίγουρα θα πεθάνεις πρώτος!!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Λέβι, εσύ τουλάχιστον γλύτωσες απ’ τις ημίτρελες γυναίκες.
Αλλά σε περιμένουν στη γωνιά οι ... «τρελές»!

Μόρταλ, έχω μια απορία. Γιατί πρέπει να βρούμε εμείς το σημείο τζι των γυναικών, κι όχι αυτές το δικό μας;

Αθανασία, έτσι που τα λες... φαίνεσαι εξ όλης και προόλης!
Με πόσους, καλό μου κορίτσι, τα ’χεις φτιάξει ως τώρα;
Λείπει κι ο Τάκης, να σοκαριστεί ο άνθρωπος, και με το δίκιο του!

Σπόρια, σας ανέθεσα κρίσιμη αποστολή και μην το γελάτε.
Αν δεν το κάνετε, θα γίνω βουρδούλακας και θα σας κυνηγάω!

Ζουζού, επειδή σκοπεύω να θάψω πολύ κόσμο, γι’ αυτό και έδωσα εντολή στα 14χρονα!

Αλητούλα, αν δεν πιώ μπυρίτσες καλή μου, πώς θα διαβάζατε εσείς αυτές τις ωραίες ιστοριούλες;

Αλητισσα είπε...

Ξέρεις πόσο καιρό αναρωτιέμαι γιατί δεν μπορώ να σταυρώσω γκόμενο; Και μ ένα απλό σχόλιο στο μπλογκ σου βρήκα την αιτία.. Ωστε η Αθανασία τους έχει φάει όλους!!!
Οσο για τις μπύρες.. Πίνε αγόρι μου, πίνε, τι θα κανουνε οι ΑΑ κλέφτες θα γίνουνε;

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Κοίτα, τους γκόμενους παίζει και να στους τρώει κι ο Λέβι!

Κάτσε τώρα να βγάλω το τσιπουράκι απ’ την κατάψυξη και να σας γράψω μια νέα ιστορία...

Αθανασία είπε...

Καλέ ασκαρούλη τι λέεεεεεες? για σύνελθε λίγο...άκου εξ'όλης και προόλης..ε,είχα κι εγώ κάποιες περιπέτειες που μου άφησαν τις χειρότερες εντυπώσεις βέβαια και που μερικές από αυτές μτ κυνηγούν μέχρι και τώρα (τα φαντάσματά τους)στη σύντομη,ζωούλα μου...αυτό όχι ότι είμαι και εξόλης και προόλης...έλεος πιά...άντε μιά κουβέντα είπα κι εγώ και με έκανες βούκινο πάλι εδώ μέσα....καλημέρες...

Ανώνυμος είπε...

Μα γλυκέ Ασκαρ πότε επιτέλους θα τύχει στο δρόμο σου μια γυναίκα που να σε κάνει ευτυχισμένο!!! Ολο λάθος επιλογές καισύ, κάτι μου θυμίζει αυτό μάλλον μου μοιάζεις, ...
πολύ ωραίες οι ιστοριούλες σου..
ρενα