Παρασκευή, Αυγούστου 19

Σελίδες απ’ τα ρημαγμένα καλοκαίρια της ζωής μου Γ‘ (Νίσυρος - Οι κωλοπολιτείες!)

Ήταν Αμερικάνα, κι εγώ περνούσα την κάργα αριστερή φάση της ζωής μου!
Έβλεπα τα κοριτσίστικα κοτσίδια της και το ηφαίστειο ανάμεσα στα μπούτια μου κόντευε να εκραγεί!
«Θα στις σκίσω τις κωλοπολιτείες σου, κι ας είναι ενωμένες»...
Μπορεί να ήταν λίγο στρουμπούλω, αλλά κι εγώ είχα μια τουρκόσπορη κλίση προς τις παχουλές.
Η γκόμενα πρέπει να σου δίνεται αβίαστα, κι όχι σαν έπαθλο.
Η σχέση πρέπει να είναι επακόλουθο μιας μοιραίας έλξης, κι όχι ενός στυγνού υπολογισμού.
Κι εδώ υπερέχουν οι Αμερικάνες απ’ τις Ελληνίδες.
Σου χαρίζουν εύκολα το ονοματάκι τους και το χαμόγελό τους, και δεν περιφρονούν το κέρασμά σου, όπως οι Ελληνίδες, που το εκλαμβάνουν ως σεξουαλική λιγούρα...
Άσε που η Ελληνίδα όταν λέει πως «αυτό το καλοκαίρι θέλω να γνωρίσω αυτόν που θα ερωτευτώ», εννοεί «αυτόν που θα παντρευτώ»!
Την Αμερικάνα τη γνώρισα κάπως επεισοδιακά.
Δεν ξέρω αν ήταν η καύλα ή η κάβα...
Αλλά μόλις την είδα, πήγα και της κόλλησα το παγωμένο ποτήρι της μπύρας μου στη γυμνή πλάτη της!
Ανατρίχιασε, τσίριξε, αλλά μόλις της έχωσα το ποτήρι στο στόμα, το κατέβασε μονορούφι!
«Απ’ το Τέξας είσαι», της είπα.
«Πού το κατάλαβες;», με ρώτησε.
Εν πάση περιπτώσει...
Η ουσία είναι πως ο πρώτος μεγάλος έρωτας της ζωής σου είναι σατανικός.
Σε προετοιμάζει για κάθε αθλιότητα.
Και μια ζωή θ’ αναζητάς την απομίμηση εκείνου του μοναδικού έρωτα...
Θυμάμαι μετά από χρόνια, εκείνο το βράδυ, που με δυο κολλητούς είχαμε πάει σ’ ένα στριπτιζάδικο της Συγγρού.
Καλούσαμε να ’ρθουν να χορέψουν στα γόνατά μας κορίτσια που έμοιαζαν με τις πρώτες καψούρες της ζωής μας...
Κοκκινομάλλες με κοτσίδια, κοκκαλιάρες με πλάκα το στήθος, μελαχρινές με κωλομέρια κρέμα καραμελέ...
Το θυμάστε ρε μαλάκες;
Δε λέω. Η χριστιανική διδασκαλία με συνεπαίρνει.
Αλλά η καψούρα είναι μοναδική!
Η συμπόνια, η φιλανθρωπία και η αγάπη είναι ισχυρά συναισθήματα.
Αλλά δεν μπορούν να σε κάνουν να χάσεις τον ύπνο σου...


18 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μοιραία έλξη, καψούρα, σε χαλάνε τα νησιά παραδέξου το.
Αλλά αυτό που γράφεις πως οι ελληνίδες σκέφτονται τον γάμο, τι φοβία είναι και αυτή που έχεις...
Οχι όμως να τις συγκρίνεις με τις αμερικάνες α όχι γλυκέ ασκαρούλη μας.
φιλια ρενα

Αθανασία είπε...

Ε,γειάσου ασκαρούλη...ε,και με αμερικάνα?ε,τι να πώ...τα δα όλα..μέχρι εκεί έφτασε η χάρη σου? μπράβο παιδί μου,άντε και μέχρι το Βόρειο Πόλο!!!...ε,όσο για τη..θεωρία σου περί πρώτου έρωτα...θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω κάθετα μαζί σου...ε,εγώ έχω ξεκολλήσει πάααρα,πολλά χρόνια από αυτό το ηλίθιο (ε,συγνώμη αλλά ηλίθιο είναι αν το καλοσκεφτείς)...΄μοντέλο' ας το πώ έτσι...ή μάλλον από αυτή τη μαλακία...κάποτε κι εγώ,(σε πιό νεανική ηλικία) έκανα αυτή τη μαλακία...(να αναζητώ σε όοολους όσους γνώρισα μετά,από τον πρώτο μου έρωτα)'την απομίμησή' του?ή το αντίγραφό του?...αλλά γρήγορα είδα ότι αυτό ΔΕΝ πρέπει,να το κάνω και ότι είναι τεράστιο λάθος πολύ απλά...ο καθένας έχει, τη δική του πρωσοπικότητα,το δικό του χαρακτήρα,το δικό του τρόπο σκέψης και δράσης,και είναι ανούσιο και ηλίθιο να τον συγκρίνεις,με κάτι που κάποτε θεωρούσες,θεωρούσες ξαναλέω ότι θα μπορούσε,να είναι για σένα το τέλιο?...(πόσο μάλλον αν στη πορεία είχε αποδειχτεί ότι όχι μόνο ΔΕΝ ήταν,το ιδανικό)αλλά και ότι χειρότερο υπήρχε ίσως...(όπως έπαθα εγώ,με τον πρώτο μου έρωτα)αλλά που εσύ με τη γνωστή μαλακία που σε δέρνει,όταν είσαι φούλ στη καψούρα,όχι μόνο δε το βλέπεις αλλά κοιμάσαι και τον ύπνο του δικαίου,για τα καλά όμως μέχρι βέβαια να γίνει κάτι,και να προσγιωθείς ή να 'γειωθείς'πολύυ απότομα...)και να ξυπνήσεις επιτέλους για τα καλά...όπως έπαθα εγώ...τότε...ε,και μάυρο φίδι που με έφαγε ε ά ν, στον κόσμο αυτόν υπάρχει και 'απομίμηση'του πρώτου μου έρωτα!ε,έυχομαι να μ ην υπάρχει και να μ η τύχει,πο-τέ να βρεθεί στο δρόμο,μου τέτοιο άτομο...που να είναι απομίμηση του πρώτου μου έρωτα...αυτό...πάντως ωραίο το ποστάκι σου δε λέω...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ναι ρε Ρενούλα, το ’παμε: έχω γαμοφοβία!

Αθανασία, ο σοφός Άσκαρ σου λέει δύο πράγματα:

α) και τον/της καλύτερο/η γκόμενο/α που βλέπεις στο δρόμο, πάντα υπάρχει κάποια/ος που τον/της έχει βαρεθεί!

β) όλους/ες τους/τις πρώην γκόμενους/ες που εμείς σιχτιρίζουμε, πάντα υπάρχει κάποιος/α που τους απολαμβάνει την ώρα που μιλάμε....

Αθανασία είπε...

Ε,γλυκιέ μου...ε,εμένα ΔΕΝ με αφορά ποιά απολαμβάνει,τον πρώτο μου έρωτα..με αφορά που έχω,ηρεμήσει και έχω,ξεμπλέξει εγώ από αυτόν και από κεί, και πέρα αυτή που τον έχει,τώρα στη πλάτη της ας κάνει,ό,τι νομίζει!!!απορώ μόνο π ως αντέχει,τον εντελώς απαίσιο χαρακτήρα του!...ε,από κεί και πέρα ΔΕΝ με αφορά,ούτε εάν τον απολαμβάνει αυτή (που μάλλον όχι υποθέτω)μάλλον θα πρέπει,να είναι σκέτος εφιάλτης η συμβίωση μαζί του)...ε,εγώ τον είχα στη πλάτη μου (από τη βλακεία μου φυσικά)... για κάμποσα χρόνια,φαντάσου αυτή που τον παντρέυτηκε,που θα τον έχει για όοολη της την υπόλοιπη ζωούλα στη πλάτη της,ε,τη λυπάμαι τη κοπέλα τι άλλο,να πώ..και πολύυ μάλιστα που παντρέυτηκε αυτόν τον άχρηστο και μαλάκα....αυτά είναι...φιλάκια...

Ασυλλόγιστη είπε...

Δηλαδή εμείς που δίνουμε αμέσως το ονοματάκι μας είμαστε Αμερικάνες;

Χρόνια σε περιμένω είπε...

Άστον μωρέ φιλενάδα.
Αυτός έμεινε στις Ελληνίδες του 1930!

takis είπε...

Απο την Κνίτισα στην Αμερικάνα...
απόλυτη ιδεολογική συνέπεια..


Πάντως εγω τις Αμερικάνες τις θυμάμαι για δύσκολες....και συνήθως εξαιρετικά βαρετές....

Ακούω την Αναστασία πως μιλάει για τον "πρώτο" έρωτα και καταρρίπτονται όλοι οι μύθοι μέσα μου...

Τελικά πολύ ανατρεπτικοί έχουν γίνει οι σχολιαστες εδω...
βλ. και προηγούμενο ποστ

Θα ανατραπούν τα πάντα όλα εν μέσω κρίσης σκέφτηκε ο Τάκης και τότε τα όνειρα θα πάρουν εκδίκηση (αφού βέβαια γίνουν πρώτα εφιάλτες)

και κοίταξε την παγωμένη μπύρα μπροστά του στην έρημη Αθήνα.

zoyzoy είπε...

Καλά αυτό που μπέρδεψες την καύλα με την κάβα,φαντάζομαι πόσες μπύρες είχες πιεί γιατί ρε Ασκαρούλη αυτά τα δυο δεν μπερδεύονται με τπτ νομίζω:))

pretending είπε...

θα συμφωνησω πως ο μεγαλος ερωτας ειναι "σατανικος" και σε προετοιμαζει για καθε αθλιοτητα...
οσο για την αναζητηση της απομιμησης,ματαιος κοπος...
προσπαθεις να σβησεις τον ποθο σου σε αλλα κορμια και αναλωνεσαι σωματικα και ψυχικα...
μυστηρια πραγματα γαυρακι μου...

Τακουλη μου,μηπως μπερδευεις κι εσυ την καυλα με την καβα?
Αθανασια λενε το κοριτσακι...

takis είπε...

Ζητώ ταπεινά συγνώμη στα τέσσερα απο την Αθανασία (καύλα) που την μπέρδεψα με την Αναστασία (κάβα).

Ε, καλοκαίρι είναι ..έχουμε ψιλοχαλαρώσει και διανοητικά...

λέμε τώρα..

Αθανασία είπε...

Ε,τακουλίνι ντάξει βρέ!ε,δεν είναι ανάγκη τώρα,να ζητάς και συγνώμη!!ε,ένα μυαλό το'χουμε μέρα-νύχτα!!(κι αυτό έχει,γίνει ζελέ τελευταία ό χι όμως από τη ζέστη)ή τη χαλαρώτητα του καλοκαιριού)το δικό μου τουλάχιστον έχει,γίνει ζελέ από άλλους λόγους πολύυ πιό σοβαρούς...)τώρα αυτό το...'λογοπαίγνιο' ανάμεσα στη κ...υλα και τη κάβα...ε,τι να σου πώ...περί ορέξεως...σπανοκοτυρόπιτα που λένε! ε, και αγαπητή pretending με το περίεργο νικ, ε,δ εν είναι και τόοοσο κοριτσάκι...μάλλον κάποιος θα μπορούσε να πεί,(αν ζούσα στη δεκαετία του '60 ή 70'που ζήσαν οι γονείς μου,ότι είμαι μια σιτεμένη γεροντοκόρη!!!!!!!!)λολ,λολ,λολ..καλησπέρες φίλοι...

pretending είπε...

αγαπητη Αθανασια,το κοριτσακι ειναι απλα χαιδευτικο...
οσο για το σιτεμενη γεροντοκορη,εσυ ξερεις...

υπαρχουν ακομα τετοιες στην εποχη μας?
Τακουλη...ξερεις κατι παραπανω εσυ ή θα το καταταξουμε κι αυτο στα "μυστηρια πραγματα"?

pretending είπε...

βρε Τακουλη,παλι στα τεσσερα?
ασε το πατωμα και πιασε τοιχο ειπαμε...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Αθανασία, θέλω να πω ότι ο ίδιος άντρας που για σένα είναι εφιάλτης, για κάποια άλλη μπορεί να είναι ο πρίγκιπας του παραμυθιού!
Ο λεγάμενος δεν σημαίνει πως θα συμπεριφέρεται σε όλες όπως και σε σένα...
Αυτός είναι βασικός νόμος της ζωής γλυκιά μου.

Σπόρια, τι συμβαίνει με σας τελεταία;
Κάποτε με θαυμάζατε, τώρα με απαξιώνετε;

Τάκη, τη μόνο ΚΝίτισσα που γουστάρω ειλικρινά, είναι η Άθη!
Μυστήρια πράγματα...

Ζουζού, δεν έχεις άδικο. Μια φορά, την ημέρα της γιορτής μου, είχα πάει με μια Θηβαία σ’ ένα ξενοδοχείο.
Είχα πάρει μαζί μου ένα Ντίμπλ, που το τσάκισα μόνος μου ξεροσφύρι.
Αποτέλεσμα; Να μην κάνει κούκου η μπεκάτσα... Άστα.

Εσύ Κολλητούλα, σοφά ομιλείς, αλλά θέλω να μου λύσεις μια απορία: ενώ είσαι κι εσύ της κάβας (για το άλλο δεν συζητάω), πώς γίνεται και δεν παίρνεις γραμμάριο;

Τελικά ο Τάκης με ποια συνομιλεί;
Με την Καύλα, την Κάβα ή την... Τελεία και Παύλα;

pretending είπε...

πολυ απλα γαυρακι μου,οταν ζεις τον "σατανικο" ερωτα, κανεις πολλες καυσεις(και πρακτικα και θεωρητικα)...
δεν σε αφηνει να ρουτινιασεις και να χαλαρωσεις...
δοκιμασμενη τακτικη...

takis είπε...

Ο Τάκης ελπίζει μην συναντήσει κανένα "σατανικό" έρωτα τις επόμενες λίγες μέρες που θα λείψει και δεν τον αφήσει να χαλαρώσει.........

αλλά οι σατανικοί έρωτες ακούνε Τάκη και στρίβουνε..λες και μυρίζουν λιβάνι..
ρε, μήπως η κολώνια φταίει τελικά?

pretending είπε...

καλε μου Τακουλη,μηπως φορας "κολωνια ζιβανσι" που ελεγε κι ο Μηλιωκας?
περασε η εποχη της...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Και μόνο ότι φοράει κολόνια, του φτάνει του κακομοίρη!
Εκτός κι αν προσπαθεί να κρύψει τη μυρωδιά απ’ το ξινόγαλο της Νοτίου Πίνδου...