Σελίδες απ’ τα ρημαγμένα καλοκαίρια της ζωής μου Ζ’ (Ρόδος - Η «κυρία Πούτσου»!)

Αντικειμενικά ήμουν πάντα αυτό που οι γκόμενες λένε «το καλό παιδί»!
Περιζήτητος γαμπρός, αλλά αζήτητος γκόμενος...
Το ’χουμε ξαναπεί νομίζω αυτό.
Εγώ, όμως, δεν ήμουν αυτό που έδειχνα.
Ή, έστω, δεν ήθελα να είμαι αυτό που έδειχνα...
Λάτρευα όλα τα «καθίκια» της παγκόσμιας λογοτεχνίας!
Και θεωρούσα τον έρωτα απλά μια ασήμαντη αφορμή για τις απολαύσεις μας! Ποτέ την αιτία τους...
Θα με χαρακτήριζα μάλλον παραδοσιακό τύπο.
Αναπολώ το παλιό συντριβάνι της Ομόνοιας, το παλιό Μινιόν (με τα καναρίνια στον έβδομο όροφο), το παλιό Καραΐσκάκη, τις δαντέλες και τα ομπρελίνια, και τα χύμα όσπρια στο μπακάλικο της γειτονιάς...
Η Μ. ήταν απ’ την Αλβανία, πρώην μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος και παρθένα!
Το Κ.Κ. Αλβανίας εκτιμούσε ιδιαίτερα την παρθενιά. Κι ας οργίαζαν οι φήμες πως το κομματικό ιδεώδες «όλοι μαζί» δεν ίσχυε μόνο στους αγώνες αλλά και στο κρεβάτι...
Δε λέω. Ήμασταν ταιριαστό ζευγαράκι. Εγώ το «καλό παιδί» κι εκείνη το «καλό κορίτσι».
Είχα και δυο επιπλέον πλεονεκτήματα. Πρώτον, η μακρινή μου καταγωγή είναι απ’ τ’ Αργυρόκαστρο. Και, δεύτερον, όσο υπηρετούσα στην Ελευσίνα είχα μάθει φαρσί τ’ αρβανίτικα, οπότε μπορούσα στοιχειωδώς να συνεννοηθώ και στ’ αλβανικά!
Όλ’ αυτά έκαναν πιο «σφιχτό» το σιρόπι!
Δεν σας κρύβω, όμως, πως μου έκανε μεγάλη εντύπωση το επώνυμό της. «Λόκε» στ’ αλβανικά σημαίνει «πούτσος» ή κάτι τέτοιο...
Εκείνη την εποχή ήμουν περικυκλωμένος από ανθρώπους που έκαναν σχέδια για λογαριασμό μου, που εκπροσωπούσαν τα όνειρά μου, και προάσπιζαν για πάρτη μου τις προσδοκίες μου!
Στο πρόσωπο της Μ. βρήκα το συνηθισμένο καθημερινό κορίτσι της διπλανής πόρτας, που δεν ζητούσε τίποτα περισσότερο από έναν απλό, συνηθισμένο, καθημερινό γάμο...
Κείνο το καλοκαίρι πήγαμε «οικογενειακώς» διακοπές στη Ρόδο.
Κι όταν λέω «οικογενειακώς», εννοώ εμένα, τη Μ. και τη μάνα της! Μια γυναίκα καπάτσα, που έβλεπε το νεκρό πριν να γίνει ο φόνος! Το μόνο που ήθελε ήταν ν’ αποκαταστήσει την κοράκλα της και την τιμή ολάκερης της φαμίλιας...
Τρόμαζε με την ιδέα πως μπορεί να χάσει όλ’ αυτά που φαντασιωνόταν πως είχε, και που στην πραγματικότητα δεν τα είχε ποτέ!
Με τη Μ. τα είχαμε φτιάξει κανονικά και με το νόμο! Και είχαμε ανταλλάξει και βέρες, όπως προέβλεπε το καταστατικό της!
Αλλά κείνο το βράδυ ήμουν αποφασισμένος να τα βροντήξω!
Βγήκα απ’ το ντους τυλιγμένος σε ένα μπουρνούζι που ’χα αγοράσει το «βρώμικο ’89».
Είδα τον εαυτό μου στον καθρέφτη, και δεν μου άρεσα!
Παρηγορήθηκα, όμως, με την ιδέα πως κι ο Μάρλον Μπράντο είχε κυτταρίτιδα!