Τετάρτη, Αυγούστου 3

Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια (επετειακό)

Το 1938 ήταν μια πολύ κρίσιμη χρονιά για τα εκκλησιαστικά μας πράγματα.
Στις 9 Οκτωβρίου, ο τότε αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Παπαδόπουλος (όνομα κι αυτό, ε;), παρευρέθηκε στα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα του Βασιλέως Κωνσταντίνου, στο Πεδίον του Άρεως, έκατσε πολλές ώρες στον ήλιο, έπαθε υπερκόπωση και καρδιακή ανεπάρκεια, και σε λίγες μέρες πέθανε.
Πριν ακόμα πεθάνει, όπως γίνεται συνήθως, έπεφταν κορμιά στον αγώνα της διαδοχής.
Δύο ήταν οι βασικοί υποψήφιοι: Ο μητροπολίτης Κορινθίας Δαμασκηνός, ο μετέπειτα αντιβασιλέας, και ο Χρύσανθος, πρώην μητροπολίτης Τραπεζούντος, που ζούσε στην Αθήνα μετά την ανταλλαγή πληθυσμών.
Το Παλάτι υποστήριζε τον Δαμασκηνό, που ήταν αγγλόφιλος, ενώ η αγγλική πρεσβεία τον Χρύσανθο, που ήταν φιλοβασιλικός και οπαδός της Μεγάλης Ιδέας! Ακούγεται αντιφατικό, αλλά υπάρχει μια εξήγηση: την ίδια περίοδο ήταν κενός κι ο αρχιεπισκοπικός θρόνος της Κύπρου, και οι Εγγλέζοι, φοβούμενοι μην μπλέξουν με τον ξεροκέφαλο Χρύσανθο, προτιμούσαν να τον «φορτώσουν» στους Έλληνες...
Τέλος πάντων, ο ίδιος ο Μεταξάς αρχικά αποφάσισε να μείνει ουδέτερος. Πολλά, όμως, στελέχη της κυβέρνησής του, και κυρίως ο Υπουργός Παιδείας Γεωργακόπουλος, υποστήριξαν ανοιχτά τον Δαμασκηνό! Ήταν μια σαφής εκ των ένδω αμφισβήτηση του Μεταξά...
Στον πρώτο γύρο της εκλογικής αναμέτρησης, επικράτησε ο Δαμασκηνός με ψήφους 31 - 30.
Ο Μεταξάς συνειδητοποιεί τον πολιτικό κίνδυνο που διέτρεχε το ίδιο το καθεστώς του, κι αποφασίζει να επέμβει ανοιχτά στα θέματα της Εκκλησίας.
Εκμεταλλεύεται κυρίως το γεγονός πως η ψήφος που έκρινε την αναμέτρηση, ήταν του μητροπολίτη Δριυνουπόλεως Ιωάννη, που είχε ήδη καταδικαστεί από πρωτοβάθμιο συνοδικό δικαστήριο γιατί είχε πάρει «φακελάκι» για να κάνει παράνομες χειροτονίες και μεταθέσεις κληρικών! (Ω, ναι! Γίνονται κι αυτά στην έρμη την Εκκλησία μας!).
Ο Μεταξάς βάζει τον Μανιαδάκη να παρακολουθεί τα τηλέφωνα του Υπουργού Παιδείας και των άλλων «Δαμασκηνιτών» υπουργών του, και προσφεύγει στο Συμβούλιο Επικρατείας που ακυρώνει την εκλογή Δαμασκηνού με ψήφους 8 - 7.
Και ολοκληρώνει το εκκλησιαστικό του πραξικόπημα, συγκαλώντας, βάσει ειδικού αναγκαστικού νόμου, «Μικρή Σύνοδο» 12 Αρχιερέων, που τελικά εκλέγουν τον «εκλεκτό του» Χρύσανθο!
Μερικές ενδιαφέρουσες ιστορικές λεπτομέρειες:
α) Στο πλευρό του Δαμασκηνού ήταν τότε ο νεαρός ιεροδιάκονος της Μονής Πεντέλης, Σεραφείμ Τίκκας, μετέπειτα εκλεκτός του δικτάτορα Ιωαννίδη και αρχιεπίσκοπος Αθηνών!
β) Στο πλευρό του Χρύσανθου ήταν ένας άλλος νεαρός ιεροδιάκονος, με λαμπρές σπουδές στη Γερμανία, και μετέπειτα εκλεκτός ενός άλλου δικτάτορα, του Παπαδόπουλου, και αρχιεπίσκοπος Αθηνών μέχρι που τον εκδίωξε ο Ιωαννίδης... (τον Ιερώνυμο Κοτσώνη, εννοώ!).
γ) Όταν οι Γερμανοί μπαίνουν στην Αθήνα, τον Απρίλη του 1941, αρχιεπίσκοπος ήταν ο Χρύσανθος. Ο οποίος αρνείται ηρωικά να ορκίσει τον κατοχικό πρωθυπουργό Τσολάκογλου! Οπότε, με νέο «νομοθετικό διάταγμα», συνέρχεται «Μείζων Σύνοδος» της ιεραρχίας από 23 μέλη, που αποφασίζει να κηρύξει άκυρη την εκλογή του Χρύσανθου και να επαναφέρει στο θρόνο τον Δαμασκηνό!
Οι Αρχιερείς ψήφισαν «κατά συνείδησιν», με τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων να γράφουν ... «οι Γερμανοί είναι λίγο έξω απ’ τη Μόσχα»!

13 σχόλια:

Ασυλλόγιστη είπε...

Δεν κατάλαβα τίποτα!

Χρόνια σε περιμένω είπε...

Εγώ κατάλαβα πως αυτοί της εκκλησίας όλο με δικτάτορες είχαν να κάνουν.

Ανώνυμος είπε...

Ως Πόντιος, ασχολήθηκα λίγο περισσότερο με το βίο του Χρυσάνθου του από Τραπεζούντος... Είναι άδικα όσα υπαινικτικά λέγονται στο κείμενο... Ο Χρύσανθος ήταν το διαμάντι του ποντιακού και εν γένει προσφυγικού ελληνισμού... Ήταν ο άνθρωπος που προστάτευσε ακόμη και τους μουσουλμάνους στην Τραπεζούντα, προστατεύοντάς τους, όταν η Τραπεζούντα καταλήφθηκε από τους ομόδοξους Ρώσους. Άνοιξε με έξοδα της επισκοπής, ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΤΟΥΡΚΟΠΟΥΛΑ. Άνοιξε ορφανοτροφείο για τα ορφανά Αρμενόπουλα, και δεν διέκρινε ποτέ χριστιανό μουσουλμάνο Εβραίο Έλληνα ή άλλον... Μέγας ανθρωπιστής, μέγας χριστιανός και πατριώτης. Μετά τις στυγνές δολοφονίες του Χρυσοστόμου Καλαφάτη και των άλλων επισκόπων του βιλαετίου της Σμύρνης, πρόβαλε ως ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης των προσφύγων. Ο Βενιζέλος τον τοποθέτησε Πρόεδρο στην επιτροπή αποκαταστάσεως προσφύγων, με συνεργάτη τον απεσταλμένο της Κοινωνίας των Εθνών Χένρυ Μοργκεντάου... Φέρει την απόλυτη ευθύνη της επιτυχέστερης αποκατάστασης 1,5 εκατομμυρίων ανθρώπων, που αποτέλεσαν την ατμομηχανή της ελλαδίτικης οικονομίας... Είναι τραγικά άδικο, να αφήνονται φιλοχουντικές υπόνοιες για έναν άνθρωπο του οποίου ο ιστορικός ρόλος ήταν εκ των πραγμάτων και πολιτικός... Με δικτάτορες κλήθηκε να συνεργαστεί... Γιατί τον κατακρίνουμε;;; Ή μήπως ήταν περισσότερο δημοκράτης ο Βενιζέλος του Μεταξά; Ο Μεταξάς αναδείχθηκε πρωθυπουργός με βασιλικό πραξικόπημα μία φορά. Ο Βενιζέλος τρεις φορές (από τις πέντε)... Οι απόψεις του μπλογκ, διακατέχονται από ανόητο αριστερό αληθωρισμό... Λες και διαβάζω τον Κωστόπουλο της Ελευθεροτυπίας και άλλα νεομαρξιστικά απολειφάδια... Δεν ξέρω για τα περί Δαμασκηνού... Κρατώ μικρό καλάθι στα γραφόμενα από τον μπλόγκερ... Όμως Ο ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ ΗΤΑΝ ΛΕΒΕΝΤΗΣ... Αλήθεια, μέσα από τόσες υπόνοιες για τις μεταξικές παρεμβάσεις ή τους φιλοχουντικούς αρχιεπισκόπους, ο μηδενιστής αρθρογράφος αναρωτήθηκε ποτέ, ποιος είναι αυτός που βολεύεται από τις κατά καιρούς αλυσοδέσεις του εκκλησιαστικού οργανισμού στο άρμα της εκάστοτε κυβέρνησης; Αλλά αυτά τα ερωτήματα, απαντώνται από καθαρά μυαλά... Ξέχασα! Τα μυαλά όπως και τα αλεξίπτωτα, λειτουργούν καλά, όταν είναι ανοιχτά...

takis είπε...

Κορίτσια και εγω αυτό κατάλαβα...
Μόνιμο το φλέρτ της Εκκλησίας με τους κάθε λογής φασιστάκους....

Ο Τάκης λέει να σας αποχαιρετήσει για καμιά 10ρια μέρες...
αποφάσισε να εγκαταλείψει τας Θερμοπύλας...αφήνει τα ζεστά λουτρά και πάει για λίγο πιο κρύα.

Ο χρηματιστηριακός δείκτης είχε χτυπήσει άγρια κόκκινο σήμερα,
επιβεβαιώνοντας τις χειρότερες εκτιμήσεις..
δεν είχε διάθεση για ταξίδια αλλά όλοι ,φίλοι και συγγενείς, έλλειπαν σε διακοπές.. απο Μογγολία μέχρι Βραζιλία..
ετσι και αυτός σηκώθηκε χωρίς πολλά κέφια να φτιάξει μια βαλιτσούλα.

takis είπε...

Πιο πολύ απο τις απόψεις του ΑΝΩΝΥΜΟΥ του χτύπησε η φράση " η ατμομηχανή της Ελληνικής οικονομίας" (για το 1,5 εκ πρόσφυγες...)

τα "ηρωϊκά" του άρεσαν πάντα..

σκέφθηκε πια να είναι η "ατμομηχανή" της οικονομίας σήμερα..
κάποιοι έγχρωμοι μετανάστες ίσως?

η γοητεία της απλοποίησης.

Το τηλ απο ενα κολονήσι του έλεγε "μα εμείς τώρα ξυπνάμε"..
και ήταν η ώρα μεσάνυχτα...
μυστήρια πράγματα..

Ανώνυμος είπε...

Η αξιοκρατία καλά κρατεί...στην εκκλησία.
Σου ζήλεψε ο Τάκης πάλι Ασκαρούλη και ετοιμάζει την βαλιτσούλα του.. άκου κολονήσι έτσι να ζηλεύετε όλους εμάς που ζούμε στα νησιά.

φιλιά ρενα

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Σπόρια, δεν πάτε μαζί με τον Τάκη διακοπές;
Άντε, καλά μου, να ησυχάσω από σας κανένα δεκαήμερο!

Ρένα, όταν κάνεις διακοπές μαγκούφικα, όλα «κολονήσια» σου φαίνονται...

Τάκη, αν ήμουν κακός, θα σε καταριόμουνα να κάνεις διακοπές με τα Σποράκια, ή, έστω, με κάτι αντίστοιχο!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ανώνυμε, το χάρηκα το σχόλιό σου.
Γιατί έχω μπαφιάσει εδώ μέσα με τα... Σπορακίστικα.

Και προτείνω να μας επισκέπτεσαι συχνότερα, και να μας διορθώνεις όπου έχουμε λάθος, γιατί έτσι βελτιωνόμαστε.

Ξεκινάς με τη δήλωση πως «ως Πόντιος που είσαι ασχολήθηκες με την περίπτωση του Χρύσανθου»!
Να η πρώτη μας διαφωνία: υποτίθεται πως με τον μητροπολίτη Τραπεζούντος θα έπρεπε να ασχοληθείς ως Χριστιανός κι όχι ως Πόντιος!
Προσωπικά θεωρώ μεγάλη διαστροφή τη μετατροπή των θρησκευτιών ηγετών σε «εθνάρχες», «πολιτικούς και εθνικούς ηγέτες»!
Το ίδιο έχω να πω και για όσους μετατρέπουν την όποια θρησκεία σε «εθνικό εργαλείο».

Η δεύτερη διαφωνία μας βρίσκεται στα κριτήρια με τα οποία ζυγίζει ο καθένας μας τους ανθρώπους της Εκκλησίας.
Ο Χρύσανθος ήταν «φίλαρχος»! Τον έθελγαν οι εκκλησιαστικοί, και, κατ’ επέκταση, οι «εθναρχικοί» ρόλοι.
Δεν τον χάλασε που το 1916 οι Τούρκοι του παρέδωσαν τα «κλειδιά της Τραπεζούντας», λίγο πριν μπουν οι Ρώσοι.
Και, φυσικά, δεν είχε πρόβλημα να υποδεχτεί τον Ρώσο πρίγκιπα Νικολάι Νικολάγιβιτς ως ελευθερωτή.

Και στην Αθήνα που βρέθηκε, έκανε κι αυτός τ’ αδύνατα δυνατά ν’ ανέβη στον αρχιεπισκοπικό θρόνο της Κύπρου ή της Ελλάδος.

Αν ήταν πραγματικός Χριστιανός θα έπρεπε να αποφεύγει σαν ο διάολος το λιβάνι, τα αξιώματα.
Στο γεροντικό διαβάζουμε πως φωτισμένοι ασκητές έφταναν στο σημείο να ακρωτηριαστούν προκειμένου να αποφύγουν την ανάδειξή τους σε μητροπολιτικούς θρόνους!

Ο Χρύσανθος, σε σύγκριση με τους Δαμασκηνούς-Σεραφείμιδες-Χριστόδουλους και λοιπούς, ήταν, όντως, πολύ ανώτερος.

Ως «φίλαρχος», όμως, και «εγωιστής» αποδεικνύεται ανεπαρκής, σύμφωνα με τα χριστιανικά κριτήρια...

marianaonice είπε...

Που είσαι εσύ καλέεεε??
Δεν πήγες ακόμη διακοπές?
Όσο για την υποκρισία της εκκλησίας άσε σκέτη πίκρα πλέον...

Είδες τα πλούτη του Χριστόδουλου στο σπίτι του στο Ψυχικό?

http://geogreek.wordpress.com/2008/10/28/%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%B4%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE-%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%82-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BF/

Τι να λέμε τώρα;;

Άντε πήγαινε να κάνεις καμιά βουτιά και μη σκοτίζεσαι...
:)))

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Τι έγινες εσύ βρε ψυχή;
Σε ποιο νησάκι να έρθω να σε βρώ;

marianaonice είπε...

Έλα κατά Αιγαίο μεριά...
χαχαχααα!!
ξέρεις εσύ...
:)))

tzonakos είπε...

+1000 για το άρθρο αλλα και για τα υπόλοιπα άρθρα. Δε νομίζω οτι θα το γραφα τόσο καλά.
Ζω για τη μέρα που οι Εκκλησίες ανα τον κόσμο θα πάψουν να έχουν τόση δύναμη. Αλλο η πίστη, άλλο οι πιστοί που η μοίρα τους καθορίζεται ανα τους αιώνες ανάλογα με τη βούληση των λειτουργών της που συναλλάσσονταν με τις εξουσίες ως ενα ακόμα όργανο ελέγχου, εξουσίας και επιβολής.
Καλο ΣΚ.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Πού θα μου πας Μαριανίτσα, θα σε πετύχω!

Τζονάκο, υπό φυσιλογικές συνθήκες, η δύναμη της Εκκλησίας θα ήταν η «αδυναμία» της.
Αλλά, αυτό που έχουμε δεν είναι Εκκλησιάς.
Είναι ένα ΝΠΔΔ με υπερεξουσίες...