Σταμάτα να πιπιλάς τα δάχτυλα του μωρού! Με κολάζεις!

Ουφ! Πλησιάζουμε! Σε πέντε ωρίτσες θα είμαστε στην Όπτινα. Στο ιστορικό αυτό μοναστήρι που έβγαλε τους μεγαλύτερους στάρετς της Ρωσίας!
Μόνο αν ταξιδέψεις με λεωφορείο στη Ρωσία θα καταλάβεις τι εστί «μεγάλη χώρα»...
Κολλάω τη μούρη μου στο παράθυρο και σκέφτομαι (τι άλλο;) τη ζωή μου.
Λένε πως όταν αρχίζεις να ζεις με τις αναμνήσεις, γερνάς...
Κι εγώ έχω πολλά να θυμάμαι!
Η αλήθεια είναι πως έχω ρίξει πολύ ξύλο στη ζωή μου. Αλλά σίγουρα έχω φάει περισσότερο!
Θυμάμαι τότε στο Κουκάκι. Που μόλις βγήκα από το μπαρ με πλησίασε απειλητικά μια παρέα νταβραντισμένων. «Αυτό το μουνόπανο μας έκαψε τη σημαία», είπε ένας τους και με έδειξε. Και με λιάνισαν στο ξυλίκι...
Αμ τότε; Στην πλατεία Δαβάκη της Καλλιθέας; Ήταν η εποχή που οι πιτσιρικάδες έκαναν συμμορίες και στην πέφτανε απ’ το πουθενά για να σου κλέψουν το μπουφάν.
Τότε εσύ έπρεπε να τους πεις «μάγκες, είμαι κολλητός του λιγδιάρη (ή του σαπιοδόντη ή του ναυτικού)». Και είχες την ελπίδα κάποιος απ΄ τη συμμορία να φωνάξει «μαλάκες, ξέρει τον λιγδιάρη, αφήστε τον»...
Ωραίες εποχές... κι ας ήταν πονεμένες! Τώρα κανείς δεν σηκώνει χέρι πάνω μου! Σέβονται όλοι την ηλικία μου. Κι ας κάνω «κρα» να κυλιστώ με έναν μαλλιά στην καυτή άσφαλτο της Αθήνας...
Πέρυσι τέτοια εποχή είχαμε πιεί του σκασμού. Με πήγαν στο σπίτι μιας φίλης σηκωτό. Ήμουν λιπόθυμος.
Η Μ. άρχισε να φωνάζει: «έχω πάει στους προσκόπους και ξέρω ένα τρόπο να τον κάνω να συνέλθει»! Κι άρχισε να μου τραβάει με δύναμη τις ρόγες...
Παραδίπλα στο λεωφορείο κάθονται δυο νεαρούλες καλλίγραμμες μαμάδες με τα μωράκια τους αγκαλιά.
«Μπα; Είναι και οι μαμάδες γυναίκες;», σκέφτηκα. Και τρόμαξα με τη διαπίστωση που για πρώτη φορά έκανα στη ζωή μου!
Ως τώρα δεν το είχα σκεφτεί ποτέ, κι ας ασχολιέμαι με τις γυναίκες από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου!
Οι γυναίκες ήταν πάντα το χόμπι μου! Σαν τις ιπποδρομίες. Αυτές είναι τα όμορφα, ζεστά άλογα, με τα καπούλια, τα υγρά ρουθούνια και τα ιδρωμένα πλευρά...
Τις ξανακοίταξα προσεκτικότερα.
Χαχάνιζαν και πιπίλαγαν τα μικροσκοπικά δαχτυλάκια των μωρών τους!
Είναι ιδέα μου ή όντως υπάρχει κάτι ευχάριστα χυδαίο στην ατμόσφαιρα;