Στο αρχονταρίκι της Όπτινα, παρέα με την Αστερόεσσα και όλους τους Πατέρας της Εκκλησίας!

Όπτινα Πούστιν (μην ακούσω αηδίες, έτσι;) σημαίνει «έρημος του Οπτά». Κι Οπτάς ήταν κάποιος λήσταρχος της περιοχής που μετανόησε κι έγινε μοναχός...
Το ξακουστό αυτό μοναστήρι, ο μεγάλος φάρος του ρούσικου μοναχισμού, η μήτρα των Ρώσων στάρετς, βρίσκεται στο δρόμο που ενώνει τη Μόσχα με το Κίεβο, βυθισμένο στη σιγή του δάσους, κοντά στην πόλη Κοζέλσκ.
Δεν υπάρχει περίπτωση να το επισκεφτείς και να μην σε κυριεύσει ο πόθος να επιστρέψεις σ’ αυτό...
Δίπλα στην ήσυχη όχθη του ποταμού Ζίσδρα, απολαμβάνεις την αναπαυτική μοναξιά!
Στο πράσινο φόντο των πανύψηλων δέντρων ξεχωρίζεις τη λευκότητα των μοναστηριακών κτηρίων.
Οι τοίχοι δεν είναι παχείς και οχυρωμένοι με επάλξεις. Ούτε μυρίζουν μπαρούτι! Δεν φωνάζουν «μην πλησιάζεις», αλλά σε καλοδέχονται και σε κερνάνε λουκούμι...
Χθες το βράδυ είδα ένα παράξενο όνειρο.
Ήμουν , λέει στο αρχονταρίκι της Όπτινα παρέα με την Αστερόεσσα, ώσπου ξαφνικά μπουκάρουν μέσα όλοι οι Πατέρες της Εκκλησίας μας.
Η Αστέρω δεν τα έχασε. Mε το θράσος που τη διακρίνει, ρώτησε:
«Σεβαστοί Πατέρες, είμαι μια φτωχή κοπέλα που ζω μέσα στον κόσμο. Σ’ αυτή την τεράστια πεδιάδα των πειρασμών και των αμαρτιών! Ζω καθημερινά τις παγίδες της λογικής και της φαντασίας. Η σάρκα μου έλκεται απ’ τα υλικά και τα ηδέα. Πες του, σας παρακαλώ, πώς μπορώ να ζήσω ασκητικά χωρίς να κλειστώ σε κάποιο μοναστήρι;».
Πρώτος πήρε το λόγο ο ιερός Χρυσόστομος. Μεγάλος ρήτωρ, δεν λέω, αλλά δεν μου έκατσε καλά!
«Ο καθείς μπορεί να καλλιεργεί τη σωφροσύνη και τις λοιπές αρετές. Δύναται να προσεύχεται, να νηστεύει και να μανθάνει κατάνυξιν ακόμη κι ένας που έχει γυναίκα...».
«Όπα, πάτερ, οκ... », του είπα, «πάμε παρακάτω. Εσείς, πάτερ Συμεών Νέε Θεολόγε, τι έχετε να μας πείτε;».
«Συμφωνώ με τον προλαλήσαντα! Μπορεί να κλαίει κάθε μέρα και να μετανοεί κι εκείνος που έχει γυναίκα...».
Δεν άντεξα άλλο! Διαμαρτυρήθηκα έντονα.
«Πατέρες στοπ, φτάνει! Μείνατε μεταξεστέοι, κι ελάτε το Σεπτέμβριο με τον κηδεμόνα σας! Μια κοπελίτσα σας ρώτησε κάτι, κι εσείς αρχίσατε να της λέτε για τους... παντρεμένους άντρες! Μιλάτε συνεχώς για τη σωτηρία του ανθρώπου, κι εννοείτε τη σωτηρία των αντρών...».