Δευτέρα, Ιουλίου 11

Τον Ντοστογιέφσκι τον θαυμάζω, τον Τολστόη τον λατρεύω!

Μέσα μου υπάρχουν κι δυο τους. Τη μια κάνουν παρέα, λένε τις ιστορίες τους κι είν’ αγαπημένοι.
Και την άλλη πιάνονται γένι με γένι! Ένας θεός ξέρει τι τραβάω για να τους χωρίσω πριν σκοτωθούν...
Είναι κι οι δυο τους «συγγραφείς των κολασμένων».
Οι ήρωές τους άνθρωποι αμαρτωλοί, δυστυχισμένοι, εγκληματίες, φτωχοί, απλοί, αγράμματοι χωρικοί, αιρετικοί, μοναχοί, παρανοϊκοί...
Κι εμένα πάντα αυτοί οι άνθρωποι με τραβούσαν. Όπως η μύγα κολλάει στο σκατό, έτσι κι εγώ αναπαύομαι κοντά σε ανθρώπους περιθωριακούς, χωρίς παρόν και μέλλον, με σπασμένα δόντια και σαπισμένα μυαλά...
Κι ο άγιος έχει παρελθόν, που λέει η σοφή λαϊκή παροιμία.
Τον Φιοντόρ δεν μπορείς να τον πεις «γυναικά». Εντάξει, γνώρισε τρεις-τέσσερεις γυναίκες στη ζωή του και τις αγάπησε με πάθος. Κι αυτό ήταν όλο...
Αλλά δεν μπορείς να παραβλέψεις πως έζησε τέσσερα χρόνια στην εξορία, παρέα με μερικούς απ’ τους σκληρότερους εγκληματίες της τσαρικής Ρωσίας.
Ούτε πως ήταν εξαρτημένος απ’ τη ρουλέτα! Δεν ήταν λίγες οι φορές που καταστράφηκε οικονομικά μέσα σε λίγες ώρες σε κάποιο καζίνο...
Όμως, ο Τολστόη ήταν μεγάλο αλάνι. Πρώτος χαρτοπαίχτης, μπεκρούλιακας και μέγας μπουρδελιάρης. Άφησε εποχή ως φοιτητής στο Καζάν και μετά στη Μόσχα και στην Πετρούπολη, και στη συνέχεια ως αξιωματικός στον Καύκασο στη Σεβαστούπολη και στο Βουκουρέστι.
Δεν άφηνε σε χλωρό κλαρί τις υπηρετριούλες και τις χωριάτισσες που βρίσκονταν στο διάβα του!
Αλλά είχε ιδιαίτερη αδυναμία στις γύφτισσες! Διαβάζω στο «Ημερολόγιό» του: «Ζω ως πραγματικό κτήνος... Το εσπέρας μετέβην πάλι εις τας αθιγγανίδας»!
Κι όλ’ αυτά μέχρι τα πενήντα του!
Τότε, ένα ανοιξιάτικο πρωινό, καθώς περπατούσε στο δάσος κι άκουγε τους μυστικούς ψιθύρους της φύσης, αισθάνθηκε να ξαναβρίσκει την παιδική του αθωότητα και την πίστη του στο Θεό. Κι αναστήθηκε πνευματικά...
Πενήντα είπα;
Ωραία... έχω ακόμα πέντε-έξι χρονάκια περιθώριο...

20 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

askaroulh lew narxisw tous aderfous karamazwf.vale me ligo sto klima. elenitsa.

Ελευθερία είπε...

Λατρεύω και τους δυο....
Το μόνο που με χάλασε ήταν η Βίσση στο τέλος !!!!!!!
Μαλακίες....

Αλητισσα είπε...

Δλδ μετά τα 50 δεν ξαναγαμάς;

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ελενίτσα, δεν ξέρω τι μετάφραση έχεις, αλλά κάποιες μεταφράσεις των Καραμαζώφ απ’ τη γαλλική, είναι μεγάλες πατάτες.
Καύτερα να βρεις μετάφραση απευθείας απ’ τα ρωσικά!
Λοιπόν, το μόνο που θα σου πω είναι να μην απογοητευτείς από κάποιες μακροσκελείς περιγραφές.
Πολλοί κουράζονται και βαριούνται απ’ αυτές και το εγκαταλείπουν το βιβλίο.
(Εγώ το έχω δίτομο...)

Λευτεριά, άσε με να αισθανθώ κι εγώ λίγο πιπίνι βρε κορίτσι μου!

Αλητούλα, επειδή σκέφτομαι σοβαρά ν’ ακολουθήσω τη φιλοσοφία του Τολστόη, ναι, θα το κόψω το πήδημα, ίσως και πριν τα πενήντα!
Στη «Σονάτα του Κρόυτζερ», ο Τολστόη εξυμνεί το ιδεώδες της αγαμίας και ονομάζει το γάμο «οικειακή πορνεία»! Και συμβουλεύει ολόκληρο το ανθρώπινο γένος να ακολουθήσει την αγαμία!
Κι ας χαθεί το ανθρώπινο είδος!
Όπως λέει... «Δεν λυπούμαι τα δίποδα αυτά ζώα περισσότερον των ιχθυοσαύρων»!

Ελευθερία είπε...

Jesus ρε ....

Με τσούλες θες να αισθανθείς πιπίνι ???

nefelokokkugia είπε...

Ωχ μάνα μου.
Ο κ. Ασκαρδαμούλης σκέφτεται την επιστροφή στην αγαμία?
Takisss, ευκαιρία να του φας το χαρέμι.

@Ελευθερία
Με ότι μπορεί.
Στην ηλικιά του...

takis είπε...

ΝΕΦΕΛΩ

Επιστροφή στην αγαμία είπες??

Πότε δηλ. την εγκατέλειψε για να επιστρέψει??

Λοιπόν ,
τι είπαμε οτι κάνεις το βράδυ???.....

ΥΓ αυτό με τα 50 πολύ μου άρεσε ανακατεμένο με τα "ψιθυρίσματα της φύσης" και μπόλικη "πνευματική ανάσταση"..Ρώσσικη σαλάτα..

νομίζω και η ψυχολόγα του Χαλανδρίου θα σηκώσει τα χέρα ψηλά..

ΥΓ2 Νεφέλω, που θέλεις να σε πάω να ακούσεις "ψιθυρίσματα της φύσης"?

Αθανασία είπε...

Γειάσου ασκαρούλη..και οι δύο κορυφαίοι...πραγματικά..αλλά εμένα μ'αρέσει και ένας άλλος...άλλου ύφους βέβαια...και άλλης εποχής μεταγενέστερης?...ίσως....ο Γκόργκι...όμως είναι και οι δύο πολύυυ τεράστιοι...ε,εχμ Ε Σ Υ???? ΝΑ ΚΟΨΕΙΣ ΤΟ ΠΗΔΗΜΑ, ΣΤΑ ΠΕΝΗΝΤΑ ΣΟΥ ΚΑΙ...ΠΙΟ ΠΡΙΝ?...ΕΕΕ!ΧΑΑΑΑΑΑΑΑΑΧΑΑΑΑΑΑΑΑΧΑΑΑΑΑΑΑΑΧΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΧΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΧΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΧΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΧΑΑΑΑΑΑΑ!ε,εάν το κάνεις αυτό θα σπάσουν,ό-λοι (όλοι όμως)οι φούρνοι της Ελλάδας!εσύ θα παραμείνεις αμετανόητος εργένης και...'λάτρης'(έτσι το λένε τώρα) γιανά μη πούν 'γυναικάς'που ακούγεται κάπως?? μάλλον) του αντίθετου φύλλου' ακόμη και στην άλλη σου ζωή..γι'αυτό...άστα αυτά! και στο παράδεισο,ακόμη όταν θα αποδημήσεις εις κύριον,μετά από πολλάαααααααααααααααααα!χρόνια εγώ πιστέυω δε θα αφήσεις,αγγελάκι για αγγελάκι...ήσυχο...ακόμη και εκεί θα έχεις πολλές γυναίκες να κινούνται γύρω σου,και να πέφτουν ξερές σα τα κοτόπουλα όπως τώρα...και...στο κρεββάτι μαζί σου φυσικά...οι...συνήθειες βλέπεις που είχες εδώ, συνεχίζουν να σε ακολουθούν και στην άλλη ζωή...τι να κάνουμε? από ορισμένα πράματα δε ξεφέυγει κάποιος ούτε, ακόμη και αν πεθάνει!....'το στη πυρά'πάντως μ'αρέσει...σκάω στα γέλια όταν το ακούω δε ξέρω γιατί...φιλούμπες....

ZouZouna είπε...

Μα είσαι κι εσύ... τι να σου πω.

Μπορούμε να κρίνουμε τέτοιες προσωικότητες?
τους έκρινε η ιστορία για πάρτη της!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ελευθερία, ώστε υπάρχουν πολλοί δρόμοι προς τον ... πιπινισμό;

Νεφέλω, αυτός δεν μπορεί να δαγκώσει ούτε το πράσινο μήλο που κρατάει η Ελευθερία, όχι να πάρει και χαρέμι... ο ψυθιριστής!

Αθανασία, και του Γκόργκι αρέσαν οι Αλήτες! Για δες σύμπτωση...
Όσο για τ’ άλλα που λες, πράγματι, πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι!
Βέβαια, εσύ λες πως μας ακολουθεί και στον άλλο κόσμο! Αυτό θα το διαπιστώσουμε σε λίγα (ή πολλά) χρόνια...

Τάκη, η Νεφέλω δεν θέλει «ψυθιρίσματα»! Γουστάρει ρεμπετοκαταστάσεις!
Εκεί να την πας! Κι αν θες, σου λέω ένα ωραίο ρεμπετάδικο στη Γλυφάδα, που λειτουργεί και καλοκαίρι...

Ζουζού, η ιστορία δεν μπορεί να κρίνει τελεσίδικα πριν αποφανθεί κι ο Ασκαρούλης!

ZouZouna είπε...

A, δικό σου, ήταν το καλογυαλισμένο, στην άκρη κι αναρωτιώμουν!
ζζζζζζζζζζζζμούτς βρε!!!!

Ανώνυμος είπε...

efxaristw askaroulh.elenitsa.

Leviathan είπε...

iperoxoi kai oi 2...poli kalispera sas!

Ασυλλόγιστη είπε...

Αυτούς τους δυο με τίποτα δεν μπορώ να τους διαβάσω.

Χρόνια σε περιμένω είπε...

Κι εμένα μου ακούγονται κάπως σαν προϊστορικά μαμούθ.

zoyzoy είπε...

Τι διαβάζω??
Σου'μειναν μόνο 7χρόνια χαράς!
Κατάλαβα δεν θα'αφήσεις θηλκια γάτα απείραχτη ως τότε!

Κάποιες ομοιότητες με τον Τολστόι τις έχεις μου φαίνεται:))

Τάκη, τώρα είναι η ευκαιρία σου μην την αφήσεις να πάει χαμένη:))

takis είπε...

ZOYZOY

λοιπόν είσαι και εσύ για ψιθυρίσματα?!

Διαλέγεις φύση ή ..ρεμπετάδικα-μεζεδάδικα?!...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Μμμμ... στο έχουν πει βρε Κεράσω πως φιλάς υπέροχα;

Καλό διάβασμα Ελενίτσα!

Σπόρια είστε πολύ τεμπέλικα...

Ζουζού, πού τα βρήκες τα 7;
Πέντε-έξι είπαμε, κι αυτά σκάρτα!

Σταμάτα ρε συ να τρέχεις πίσω από κάθε γυναίκα που έχει περίοδο!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Καλησπέρα και σε σένα ευγενικέ Λέβι!

zoyzoy είπε...

Τάκη εγώ φύση θα διαλέξω άστα τα ρεμπετάδικα για βαριές καταστάσεις:))