Κυριακή, Ιουλίου 22

Το τατού...

Μάζεψε από διάφορες ταβέρνες και καφενεία της Γερμανίας μερικούς Έλληνες εργάτες για πλήρωμα. Μεταξύ τους ένας παπάς που τον είχαν ξυρίσει λόγω κακής διαγωγής. Ένας σαλταδόρος που τον κυνηγούσε η αστυνομία κι ένας βλάχος που είχε δει τη θάλασσα ελάχιστες φορές στη ζωή του...
Του έστειλε κι απ’ το Λονδίνο ένας φίλος επτά τουρίστες που ήθελαν να δουν τα νησιά της Καραϊβικής, κι έτσι συμπλήρωσε το πιο ανορθόδοξο πλήρωμα που είχε ποτέ...
Πριν το μπάρκο, ξεφορτώθηκε και την Κ. Ένα γλυκό κοριτσάκι που στις αρχές Ιουνίου έκλεισε τα 19. Γνωρίστηκαν στη Μανίλα. Δούλευε σ’ ένα μπαρ. Στα μάτια της νόμισε πως έβλεπε τον κόσμο. Το θολωμένο απ’ το πιοτό μυαλό του σάστισε απ’ την αγνότητα στο βλέμμα της! Τη στιγμή εκείνη του διέφυγε ότι οι παράδεισοι έχουν πια κλείσει. Και πως κάποιος είχε πετάξει το κλειδί... Δεν ξέρω αν με «πιάνεις» φίλε...
Οι άντρες αγαπούν τη θάλασσα γιατί μόνο εκεί βιώνουν την απόλυτη μοναξιά απ’ τις γυναίκες. Τα λιμάνια είναι ηδονικά αλλά υποδέχονται ασκητές! Στο καράβι δεν υπάρχει μητρικό πρότυπο. Ανδρώνεσαι! Η θάλασσα είναι η μητέρα σου και αυτή σε οδηγεί παντού...
Ο ναυτικός κατεβαίνει στη στεριά μόνο για να ζήσει κάτι εφήμερο. Κι ύστερα να φύγει... Η πεταλούδα ζει μια μέρα. Αυτή την ημέρα να την απολαμβάνεις φίλε. Μπορείς να βρεις τρόπους. Είναι καλό ν’ αφήνεις τον εαυτό σου ελεύθερο. Έτσι όπως κυλάει και η ζωή...
Άμα σκέφτεσαι όμορφα, φτιάχνουν τα πράγματα γύρω σου. Πιστεύω πως υπάρχουν και πεπρωμένα που αλλάζουν...
Η θάλασσα τραγουδάει κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό... Άμα πας δίπλα της κι ακούσεις, λέει τόσο όμορφα τραγούδια που τι να σου πουν όλες οι μουσικές του κόσμου...
Η θάλασσα σε ηρεμεί. Ειδικά όταν είναι πολύ άγρια! Είναι σαν κάτι γκόμενες που γκρινιάζουν και σου τα «χώνουν» χοντρά. Αλλά εσύ θέλεις να τις απολαμβάνεις έστω κι έτσι. Γιατί ξέρεις πως κατά βάθος σε γουστάρουν και πως μετά τον καυγά θ’ ακολουθήσει ένα ... άγριο κρεβάτι!
Έτσι τη βλέπω τη θάλασσα. Τη σέβομαι και πιστεύω ότι με σέβεται κι εκείνη...
Χθες, στον καθρέφτη του ντους, είδα πάλι στην πλάτη μου το τατουάζ με τη γυμνόστηθη γοργόνα. Μου την είχε «χτυπήσει» στο μηχανοστάσιο ένας Ουκρανός μούτσος το πρώτο βράδυ που μέθυσα στο καράβι...

10 σχόλια:

George είπε...

Οι άνδρες αγαπούν την θάλασσα γιατί είναι θηλυκό. Είναι στην φύση τους να την αγαπούν. Τους σαγηνεύει και τους γαληνεύει. Τους ανδρώνει και τους προσφέρει το κορμί της να ταξιδέψουν σε μέρη όμορφα, παραδείσια. Τους αφήνει να νομίζουν οτι μπορούν να την τιθασσευσούν. Μα γίνεται και άγρια εκδικητική σαν την μάνα που προστατεύει τα παιδιά της και τότε αυτοί καταλαβαίνουν πως απλά αυτό που θέλει είναι να την γλεντούνε και να την σέβονται συνάμα.
Τότε γίνεται η γλυκειά ερωμένη που μας συντροφεύει για πάντα.

Αλητισσα είπε...

Ενας πολυ αγαπημενος μου ανθρωπος ειναι ναυτικος, εχω ζησει πολυ κοντα του λογω ελλειψης δικων του παιδιων και της ιδιαιτερης αδυναμιας που εχουμε μεταξυ μας..Ειναι ο αδερφος του πατερα μου..
Μου τον θυμισε το κειμενο σου..
Ετσι μιλαει κι αυτος για τη θαλασσα τον αγαπω πολυ και συγκινηθηκα γιατι ειμαστε μακρια κι εχω στερηθει τις ιστοριες του και το σκεφτικο του βλεμμα προς τη θαλασσα..
Ομορφο κειμενο και η αγαπη για τη θαλασσα τελικα ενωνει πολλους ανθρωπους και τους χωριζει ταυτοχρονα..

Я верю в Сталина είπε...

Ρε Ασκαρ θα μας τρελλάνεις εντελώς; Έχεις κάνει πλοίο; Άξιος...

Respect!

spirosvii είπε...

Η θάλασσα, καλά λένε ότι είναι σαν τη γυναίκα. Καριόλα κι αυτή!
Δεν τη χωνεύω, ούτε θέλω να ταξιδεύω ποτέ. Μ'αρέσει να μπαίνω μέσα της και να δροσίζομαι, και να παίζω μαζί της.

3 parties a day είπε...

Από τα πιο ωραία σου κείμενα, Ασκαρδαμυκτί...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Η θάλασσα πάντα αποτελούσε ένα μεγάλο φόβητρο των γυναικών. Την έβλεπαν πάντα ανταγωνιστικά γιατί έπραιρνε στα σπλάχνα της τους άντρες. Αντίθετα, οι άντρες πάντα γοητεύουνταν από την καλοκαιρνή της ομορφιά και πολύ εύκολα υπέκυπταν στο σειρήνιο τραγούδι της.

Ηλιας....Just me! είπε...

Οι άντρες αγαπούν τη θάλασσα γιατί μόνο εκεί βιώνουν την απόλυτη μοναξιά απ’ τις γυναίκες. Τα λιμάνια είναι ηδονικά αλλά υποδέχονται ασκητές! Στο καράβι δεν υπάρχει μητρικό πρότυπο. Ανδρώνεσαι! Η θάλασσα είναι η μητέρα σου και αυτή σε οδηγεί παντού...
Ο ναυτικός κατεβαίνει στη στεριά μόνο για να ζήσει κάτι εφήμερο. Κι ύστερα να φύγει... Η πεταλούδα ζει μια μέρα. Αυτή την ημέρα να την απολαμβάνεις φίλε. Μπορείς να βρεις τρόπους. Είναι καλό ν’ αφήνεις τον εαυτό σου ελεύθερο. Έτσι όπως κυλάει και η ζωή...


Από τα καλύτερα κομμάτια που έχω δει μέχρι στιγμής στη blogoσφαιρά... Μπράβο σου πατέρα...

βασίλης είπε...

Φανταστικό κείμενο. Γράφεις εντυπωσιακά και δυνατά. Ερωτικό ποστ αλλά στα όρια. Αλήθειας και παραμυθιού.
Ασκάρ καλημέρα. Σου έχω και μια πρόσκληση (όχι όμως για ...άγριες ακολασίες) πέρνα από το blog μου να την πάρεις.

soulmates είπε...

murise 8alassa..
kalhmera, askar!

ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ είπε...

Mαγικά Υπέροχο!!!
Υποκλίνομαι στο ναυτικό που αναπολεί...